Στο μεταξύ όμως χάθηκε χρόνος και πολιτικό κεφάλαιο, επικράτησε πανικός, όπως κάθε φορά που επισκέπτεται η Τρόϊκα την Αθήνα, αποκαλύφθηκε για άλλη μία φορά  η έλλειψη προετοιμασίας και επιβεβαιώθηκε η ουσιαστική άρνηση να εφαρμόσουμε στοιχειωδώς όσα έχουμε συμφωνήσει, την ίδια ώρα που γίνεται χαμός στον ιδιωτικό τομέα και η ανεργία πάει σύννεφο. Και μπορεί πραγματικά να παραμείνει η μονιμότητα ως θεσμός στο δημόσιο, αλλά σε υπηρεσίες και οργανισμούς που πρέπει να υπάρχουν και να αποδίδουν έργο και για υπαλλήλους που θέλουν, μπορούν και πηγαίνουν στη δουλειά τους για να αποδώσουν και όχι για να σκοτώσουν την ώρα τους παίρνοντας μισθό.

Τέλος πάντων, θα δούμε που και πως θα καταλήξει αυτή η ιστορία, γιατί μάλλον δεν έχουμε τελειώσει ακόμη. Στην ένδοξη χώρα μας τίποτα δεν τελειώνει και πάντα προχωρεί μένοντας στα … ίδια. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί από τους τροϊκανούς και τους άλλους που βρίσκονται εδώ για να βοηθήσουν ή να ελέγχουν (όπως θέλετε το παίρνετε) έχουν φτάσει στο αμήν και θέλουν να φύγουν. Είναι απηυδισμένοι οι άνθρωποι.

Όλα αυτά γίνονται ενώ είναι φανερό ότι στην Ευρωζώνη θα ενταθούν οι ζυμώσεις, είτε το θέλει η Γερμανία, είτε όχι. Ούτε επειδή το έχει σχεδιάσει για μετά τις εκλογές της.  Υπάρχουν τεράστια ανοιχτά θέματα που δεν αφορούν μόνο την πολιτική της λιτότητας, αλλά ολόκληρο το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί από τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Πολλοί θα είναι οι παράγοντες που θα διαμορφώσουν τη συνέχεια, από την κρίση στις χώρες του Νότου της Ευρωζώνης, μέχρι την τραπεζική ενοποίηση και από τις ανησυχίες των ΗΠΑ ως τις εξελίξεις στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, σε ό,τι αφορά στην Ευρώπη. Γιατί υπάρχουν και άλλα, όπως για παρπάδειγμα η στροφή των ΗΠΑ προς την παραγωγή και η συμφωνία των λεγόμενων BRICs να συναλλάσσονται σε δικό τους νόμισμα.

Και αντί να δούμε πως θα είμαστε παρόντες εν όψει όλων αυτών, εμείς πάλι μιλάμε για το αν θα πρέπει να μείνουμε ή όχι στην Ευρωζώνη, ή για τους επίορκους. Ακόμη και η αναβίωση της συζήτησης για το κατοχικό δάνειο που πήρε η ναζιστική Γερμανία με το έτσι θέλω από την Τράπεζα της Ελλάδας, μοιάζει με επιχείρηση αντεκδίκησης προς το σημερινό Βερολίνο, ενώ θα έπρεπε νηφάλια και αποστασιοποιημένα να διεκδικηθεί η πληρωμή του. Γιατί φαίνεται ότι υπάρχει θέμα ελληνικής απαίτησης, αρκεί να γίνει παράλληλα αντιληπτό ότι με το βλέμμα μόνιμα στραμμένο  στο παρελθόν,  την επιμονή στην εσωστρέφεια και την διατήρηση των στρεβλώσεων χάνουμε το παρόν και το μέλλον.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr