Πως δηλαδή θα καταφέρει να ξεφύγει από τον δικό της φαύλο κύκλο η συγκεκριμένη χώρα,  έστω και αν απαλλαγεί από την παρουσία της τρισκαταραμένης Τρόϊκας και της χαρίσουν όλα τα λεφτά που χρωστάει οι ανελέητοι δανειστές της;

Για όποιον δεν κατάλαβε πρόκειται για την Ελλάδα και το ερώτημα δεν έχει απάντηση, ή έχει τόσες απαντήσεις όσοι και οι έλληνες πολίτες. Με αυτή την έννοια το ερώτημα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «ρητορικό» και δεν έχει πια νόημα να μπούμε στο «πως» και το «γιατί». Ούτε ο χώρος επαρκεί, ούτε η πολυτέλεια του χρόνου υπάρχει και άλλωστε έχουν γίνει τόσες αναλύσεις, τόσες επισημάνσεις και από τόσες γωνίες οπτικής, που είναι βέβαιο ότι άλλη μία θα αποτελεί πιθανότατα επανάληψη λεχθέντων. Σημασία έχει πλέον η αποκαρδιωτική πραγματική εικόνα που δεν αντικατοπτρίζει κανένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα, αφού η Ελλάδα είχε και πασχίζει να διατηρεί το δικό της. Πρόκειται για το σύστημα «αλά γκρέκα» που στην ουσία είναι ένας πολτός τον οποίο ανακατεύει συνεχώς μία κουτάλα, αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιος την κρατά.

Μία απλή κατάδυση στα θέματα των ημερών - πέρα από τα μέτρα και τις απαιτήσεις της Τρόϊκας -, κάποια από τα οποία απασχολούν την έλληνική κοινωνία και κάποια δημιουργούνται από αντιδράσεις τμημάτων της, αποκαλύπτει μία πλήρη ασυναρτησία. Είναι δυνατόν μία κοινωνία να παίρνει στα σοβαρά τους ισχυρισμούς ότι ελληνοκαναδοί επιχειρηματίες συγκέντρωσαν 600 δις δολάρια  (Καναδά ή ΗΠΑ, αδιευκρίνηστο) για να σώσουν την Ελλάδα, αρκεί να προκηρυχθούν εκλογές και να αλλάξει το Σύνταγμα; Και όμως είναι, όπως πριν από μήνες ασχολιόταν με τα ομόλογα της «Τράπεζας της Ανατολής που σήμερα έχουν αμύθητη αξία και πριν αρκετά χρόνια «το νερό του Καματερού».

Που αλλού οι μαθητές, ενθαρρυμένοι από κόμματα, κλείνουν και βανδαλίζουν τα σχολεία κάθε χρόνο τέτοια εποχή και αυτό έχει πάρει χαρακτήρα παράδοσης και είναι ανεκτό; Σε ποια άλλη χώρα είναι ανεκτοί από το κράτος, αλλά και τμήματα της κοινωνίας, οι κλιμακούμενοι τραμπουκισμοί των «χούλιγκανς» των γηπέδων, της «Χρυσής Αυγής», των λεγόμενων αναρχοαυτονόμων, ή πολιτών που ορμούν σαν μαμελούκοι και χρησιμοποιούν καραμπίνες; Πως είναι δυνατόν μία ολόκληρη πολιτική τάξη και οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες να μη βρίσκουν νομότυπο τρόπο για να χειριστούν λίστα με πιθανούς φοροφυγάδες και τελικά να μένουν εκτεθειμένοι;

Αυτή είναι η εικόνα της Ελλάδας και τα στοιχεία που αναφέρθηκαν είναι ελάχιστα μπροστά στον όγκο όλων εκείνων των αρνητικών που την συνθέτουν. Οποιος νομίζει ότι η απαλλαγή από την Τρόϊκα και τους δανειστές θα διορθώσει αυτή την εικόνα πλανάται οικτρά. Δυστυχώς δεν αποτελεί δημιουργία των ετών της οικονομικής κρίσης...

Άγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr