Θυμήθηκαν προηγούμενο δημοσίευμα του «Ιντιπέντεντ» κατά το οποίο ο Ομπάμα διεμήνυσε στους ευρωπαίους ότι δεν θέλει καμία αναταραχή ως τις εκλογές και μετά θα μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν με την Ελλάδα, σκέφτηκαν επίσης ότι με δεδομένη την κατάσταση στη Γερμανία όπου η κοινή γνώμη είναι πολύ αμφίθυμη για την Ευρωζώνη και το ευρώ, ενδεχομένως να σκεφτεί η Μέρκελ ότι η θυσία της Ελλάδας θα λειτουργήσει εκτονωτικά για τους συμπατριώτες και βεβαίως, ακόμη και αν όλα αυτά δεν ισχύουν, η επόμενη δόση θα έλθει τον Δεκέμβριο και είναι αμφίβολο αν τα λεφτά φτάνουν ως τότε.

Υπήρξαν βέβαια κάποιες χλιαρές διαψεύσεις από τις Βρυξέλλες και την Τρόϊκα στην Αθήνα, ότι η έκθεση δεν έχει καμία σχέση με τις αμερικανικές εκλογές, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι τροϊκανοί έφυγαν χθες, υπάρχει ένα άνοιγμα 2,5 τουλάχιστον δισεκατομμυρίων για να συμπληρωθεί το πακέτο των 11,6 δις, εκκρεμούν άλλα δύο δις για να κλείσει ο φετινός προϋπολογισμός στους στόχους που είχε βάλει και το χειρότερο, άνοιξε πάλι συζήτηση μένουμε, δε μένουμε, είναι, δεν είναι, βιώσιμο το χρέος. Άσε ότι η αισιοδοξία του Στουρνάρα αποδείχθηκε πρόωρη και ανεδαφική. Όσο για την επίσκεψη του Σαμαρά στον Μόντι και το περιβόητο δήθεν μέτωπο των χωρών του Νότου, η ουσία είναι ότι ο ιταλός είπε «βοηθείστε τον εαυτό σας, για να σας βοηθήσουμε». Δηλαδή πάρτε επιτέλους τα μέτρα για να σας στηρίξουμε.

Αυτό που περνάει τώα σαν άποψη είναι ότι φταίει ο κακορίζικος ο Τόμσεν που δεν κλείνει η συμφωνία. Στην πραγματικότητα υπάρχουν διαφορές απόψεων μεταξύ ΔΝΤ και Κομισιόν ως προς τη βιωσιμότητα του χρέους καθώς το πρώτο προσπαθεί να πείσει του ευρωπαίους ότι θα απαιτηθεί νέα στήριξη ή κούρεμα του διακρατικού χρέους και οι άλλοι δεν θέλουν να ακούσουν προς το παρόν. Όπως υπάρχει διαφορά και ως προς την ευελιξία που πρέπει να επιδειχθεί προς την ελληνική πλευρά, καθώς παραμονεύουν Τσίπρας και Μιχαλολιάκος, ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Όμως, υπάρχει και μία ακόμη πραγματικότητα: η ελληνική πλευρά δεν έχει δείξει ακόμη βούληση και ικανότητα να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, να ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα, να σιάξει το δημόσιο, να προχωρήσει στις αποκρατικοποιήσεις, να περιορίσει τη φοροδιαφυγή. Τίποτα. Άρα πώς να μην απαιτούν οι άλλοι οριζόντια και άμεσης απόδοσης μέτρα;

Και σα να μη φτάνουν αυτά έσκασε και η ιστορία Λιάπη-Βουλγαράκη-Μεϊμαράκη. Δεν ξέρουμε αν έχει και ποια βάση, οι μεν δύο πρώτοι είναι ήδη «καμένοι», αλλά δεν είναι υγιές για το πολιτικό σύστημα να ανακατεύεται και το όνομα του Προέδρου της Βουλής. Θα ακουστούν πάλι τα μύρια όσα, θα πέσει μπόλικη φήμη, ανακατεμένη με λάσπη και τρέλα, οπότε καλό θα είναι να ξεκαθαρίσει η υπόθεση σύντομα και με τρόπο που να μη χωρά αμφισβήτηση.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr