Όπως επισημαίνει ο Λ. Παπαδήμος στο υπόμνημά του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τα διαθέσιμα του κράτους φτάνουν ως τα μέσα, άντε 20 Ιουνίου και οι τράπεζες πάνε από το κακό το χειρότερο, αφού οι καταθέσεις πάνε από το κακό στο χειρότερο. Στο μεταξύ η ρευστότητα στην αγορά ελαττώνεται ταχύτατα και η ύφεση βαθαίνει, ενώ τα έσοδα του κράτους πάνε κατά διαόλου, κατά ένα μέρος γιατί αυξάνεται ο αριθμός των πολιτών που δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους, αλλά και γιατί παράλληλα αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που ουσιαστικά αρνούνται να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, ακόμη και στη ΔΕΗ, η οποία παραπαίει. Όσο για τον τουρισμό, δυστυχώς πέφτει και αυτός…

Αυτά είναι τα αποτελέσματα του κινήματος «δεν πληρώνω» που αγκάλιαζε ο Τσίπρας και εν μέρει δικαιολογούσε ο Σαμαράς, σε συνδυασμό με την κατάρρευση της όποιας διοικητικής μηχανής σε περίοδο εκλογών (που πάλι Σαμαράς και Τσίπρας φαγώθηκαν να τις κάνουμε) και φυσικά με την κουτοπονηριά των ελλήνων που  περιμένουν να δουν τι θα γίνει, μπας και τη γλυτώσουν.

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα και οι ελπίδες τόσο λιγοστές που και οι πιο αισιόδοξοι φοβούνται πλέον τα χειρότερα. Εντάξει, το πιθανότερό, όπως φαίνεται προς το παρόν, είναι ότι η Νέα Δημοκρατία θα έλθει πρώτο κόμμα, αλλά αν αυτή η πρόβλεψη επαληθευτεί, το ζητούμενο είναι πως και με ποιον θα κάνει κυβέρνηση ο Σαμαράς. Θα έχει τα ποσοστά το ΠΑΣΟΚ και την βούληση να στηρίξει ο Βενιζέλος; Και αν οι δυο τους έχουν τους βουλευτές, αλλά η λαϊκή ψήφος που θα πάρουν είναι κάτω του 40% τι γίνεται; Και αν ο ανοικονόμητος Τσίπρας, όπως και το ΚΚΕ που θα θέλει να αναπληρώσει τις διαγραφόμενες απώλειές του, συνεχίζει να είναι  στα πεζοδρόμια, στα κάγκελα και στα κεραμίδια, πως θα σταθεί η νέα κυβέρνηση;

Αυτά ως προς το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Γιατί θα έχουμε και το οικονομικό πρόβλημα, αφού χάθηκαν τα αυγά και τα πασχάλια μεταξύ των δύο εκλογών και όσοι υπολογισμοί είχαν γίνει σχετικά με το έλλειμμα και την επίτευξη των στόχων δεν ισχύουν πλέον. Στο πλαίσιο αυτό και στην προσπάθεια αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, πως θα αντιδράσουν άραγε οι δανειστές μας; Γιατί όποιος πιστεύει ότι θα έλθουν τα πάνω κάτω ονειρεύεται. Όπως ονειρεύεται όποιος νομίζει ότι ένα ευρωομόλογο θα λσει ως δια μαγείας τα προβλήματά μας , όταν  δανειζόμαστε τώρα με μικρότερο επιτόκιο από εκείνο που θα επιτυγχάναμε με το ευρωομόλογο…

Μέσα σε αυτή την μαυρίλα και την αβεβαιότητα, όποιος έχει το ελάχιστο μυαλό καταλαβαίνει ότι μία χώρα δεν μπορεί να τη γλυτώνει συνεχώς εκβιάζοντας με καταστροφή όλες τις υπόλοιπες, ούτε μία χώρα μπορεί να ζει παράγοντας συνεχώς ελλείμματα, όποιο και να είναι το καθεστώς της, όποια και να είναι η οικονομική πολιτική στην Ευρωζώνη, με όποιο νόμισμα καταλήγει να έχει. Και ειδικά η δική μας χώρα, δεν πρόκειται να πάει πουθενά, αν δεν αποκτήσει στοιχειώδη διοίκηση, αν δεν διευρύνει την παραγωγική βάση της, αν τα προϊόντα  και οι υπηρεσίες που προσφέρει δεν είναι ανταγωνιστικές και αν δεν καταφέρει να τιθασεύσει τη φοροδιαφυγή.

Είτε με Τσίπρα, είτε με Σαμαρά λοιπόν, είτε με δραχμή, είτε με ευρώ, από αυτές τις αλήθειες δεν μπορούμε να ξεφύγουμε.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr