Δεν είναι τυχαίο ότι κάποτε έλεγαν ότι η πιο επιτυχημένη ελληνική επιχείρηση ήταν το... περίπτερο, ότι η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων, ότι είναι δύσκολη η συνεργασία μεταξύ ελλήνων για την επίτευξη ενός κοινού στόχου, ότι επικρατεί μία «τσαμπουκαλίδικη» συμπεριφορά στην καθημερινότητα, ότι υπάρχει καχυποψία προς κάθε κατεύθυνση, ότι είναι βαθιά ριζωμένη η νοοτροπία πως η αποστολή του κράτους είναι να λεηλατείται, ότι εμπιστευόμαστε κυρίως, αν όχι μόνο την οικογένειά μας, ότι καλλιεργείται η εθνική μυθοπλασία, ότι τα πάντα εξηγούνται και αντιμετωπίζονται μέσω της συνωμοσιολογίας, ότι σήμερα αντιμετωπίζουμε τους υπόλοιπους ευρωπαίους ως αντιπάλους, ότι μας αρέσει να είμαστε ανάδελφοι και ότι θεωρούμε υποχρέωση όλων των άλλων να ικανοποιούν τις απαιτήσεις και τον τρόπο ζωής μας γιατί είμαστε «περιούσιος» λαός.

Με αυτή την έννοια, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το επεισόδιο Τσίπρα στη Γαλλία και ότι ουσιαστικά έφαγε «πόρτα» στην ίδια χώρα και στη Γερμανία, καθώς και τα αρνητικά δημοσιεύματα στο διεθνή τύπο, του κάνουν ζημιά στο εσωτερικό. Είναι πολλοί εκείνοι που παραδέχονται σε αυτή τη φάση το «παλληκαράκι» γιατί τους τα λέει «χύμα και τσουβαλάτα» στην Ευρώπη και ενοχλεί το διεθνές κατεστημένο. Και όσο πληθαίνουν  οι δηλώσεις και οι ενδείξεις ότι για την Ευρώπη ο σεβασμός των δεσμεύσεων του μνημονίου από εμάς αποτελούν κόκκινη γραμμή, τόσο συσπειρώνεται γύρω από τον αρχηγό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ένα τμήμα του πληθυσμού που φτιάχνεται από την «τζάμπα μαγκιά». Ούτε οι επιθέσεις από μήντια που μέχρι χθες συμμετείχαν ολόψυχα και έχουν μεγάλη ευθύνη για τη δημιουργία του αντιμνημονιακού κλίματος του κάνουν ζημιά, καθώς είναι φανερό ότι η αξιοπιστία τους είναι περιορισμένη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά ο Α. Τσίπρας τα αντιλαμβάνεται γι’ αυτό και κλιμακώνει.

Φυσικά, όσο κλιμακώνει και όσο πουλάει τσαμπουκά, τόσο μπαίνει στη γωνία και αν κα όταν έλθει η στιγμή να πρέπει να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα, θα πρέπει να το ρίξει στις κολοτούμπες. Οπως ακριβώς έγινε με τον Σαμαρά. Και τότε οι τζάμπα μάγκες που φτιάχνονται με την φραστική αντιπαλότητα θα είναι οι πρώτοι που θα τον εγκαταλείψουν. Οπως θα είναι πάλι οι πρώτοι που θα τον εγκαταλείψουν αν δεν προσαρμοστεί και σφίξουν τα γάλατα, αφού τα λεφτά θα κοπούν. Τα ίδια ισχύουν και με τι επιθέσεις του εναντίον τραπεζών και τραπεζικού συστήματος. Όχι γιατί οι τράπεζες είναι άγιες και το έργο τους θεάρεστο, αλλά γιατί μόνο στην Ελλάδα υπάρχει κόσμος που δεν καταλαβαίνει ότι καμία κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει δίχως τραπεζικό σύστημα. Που θα διέπεται φυσικά από κανόνες.

Ακριβώς λοιπόν λόγω των χαρακτηριστικών που αναφέραμε πιο πάνω δυσκολεύονται οι πολιτικοί και τα κόμματα να προχωρήσουν σε συμβιβασμούς και συνεργασίες. Χρησιμοποιούν τέτοιες ακραίες εκφράσεις κατά των αντιπάλων τους και επιμένουν με τόσο φανατισμό στις θέσεις τους, ή πολώνουν τόσο πολύ το κλίμα, που όταν έλθει η στιγμή της ανάγκης δυσκολεύονται να κάνουν τους απαραίτητους ελιγμούς.

Τώρα όμως δεν είναι καιρός για τέτοια και όπως στις προηγούμενες εκλογές το δύσκολο, είναι η αλήθεια, αποτέλεσμα  απαιτούσε συνεργασίες, το ίδιο μάλλον θα συμβεί και στις επόμενες. Η συγκυρία βέβαια δεν επιτρέπει και άλλο χάσιμο χρόνου, η χώρα δεν μπορεί να μείνει και πάλι ακυβέρνητη και οπωσδήποτε θα χρειάζεται νέα μεγάλη προσπάθεια συνεργασίας με τους δανειστές μας. Εκτός και αν θέλουμε να μείνουμε εντελώς ανάδελφοι, γιατί το λέει η καρδιά μας...

Άγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr