Πολλοί καταφέρονται εναντίον των πολιτικών αρχηγών που δεν βρήκαν λύση και δεν έβαλαν στην άκρη τα μικροκομματικά συμφέροντα, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο λαός τους είχε βάλει πάρα πολύ δύσκολα με την ψήφο του στις 6 Μαϊου. Το αποτέλεσμα των εκλογών οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης και ήταν καταδικασμένες από την αρχή οι όποιες προσπάθειες έγιναν. Άλλωστε, εκτός από τον Αλ. Τσίπρα και ο Α. Σαμαράς ήθελε νέες εκλογές, αλλά για άλλους λόγους.

Οταν βρισκόμαστε πάλι στο κενό και είναι διάχυτη η εντύπωση παγκοσμίως (αρκετοί το εύχονται μάλιστα) ότι δεν σωζόμαστε με τίποτα και θα γκρεμοτσακιστούμε, είναι ίσως άχαρο να ασχολούμαστε με τα εσωτερικά ενός κόμματος. Έχει όμως σημασία όταν αυτό το κόμμα είναι η Ν.Δ., γιατί αναμένεται να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εκλογές και κυρίως την επομένη των νέων εκλογών.  Με βασικό ερώτημα αν ο σημερινός αρχηγός είναι κατάλληλος για να βγάλει πέρα τόσο στην προεκλογική περίοδο, όσο και την επόμενη μέρα.

Είμαι διάχυτη η εντύπωση μέσα και έξω από το κόμμα του ότι ο Α. Σαμαράς ευθύνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό για το σημερινό αδιέξοδο. Συμπεριφέρθηκε λαϊκίστικα σε μία πάρα πολύ κρίσιμη συγκυρία ερχόμενος σε αντίθεση με τις αρχές της Νέας Δημοκρατίας. Όχι μόνο δεν έβαλε πλάτη για να εφαρμοσθεί το πρώτο μνημόνιο, έστω στον τομέα των μεταρρυθμίσεων, αλλά μπήκε και στην πρωτοπορία του λεγόμενου αντιμνημονιακού αγώνα. Έτσι εκπαίδευσε ένα μεγάλο μέρος της βάσης του κόμματος και των βουλευτών του, ενώ ήταν απόλυτα βέβαιο ότι θα ερχόταν κάποια στιγμή αντιμετωπος με την πραγματικότητα της Ευρωζώνης και των δανειστών.

Έφτασε στο σημείο να είναι κάθετα αντίθετος με τη συμφωνία που προέκυψε στις 26-27 Οκτωβρίου στη συνοδο κορυφής της ευρωζώνης για το κούρεμα και τη δανειακή σύμβαση στήριξης της χώρας και όσο περνούσε ο καιρός κλεινόταν στη γωνίας και αφαιρούσε από τον εαυτό του τις δυνατότητες ευελιξίας και προσαρμογής στα δεδομένα. Κάποια στιγμή αναγκάστηκε να κάνει την κωλοτούμπα και τότε διαπάστηκε και το κόμμα και η βάση του. Ουσιαστικά, ο Σαμαράς δούλευε δύο χρόνια για να δημιουργήσει τον Καμμένο και τους «Ανεξάρτητους Έλληνες».

Σα να μην έφτανε όμως αυτό, ο Σαμαράς σύρθηκε κυριολεκτικά για να σχηματισθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά από την πρώτη στιγμή την υπονόμευε βάζοντας ημερομηνίες  λήξης για να γίνει πρωθυπουργός και τελικά οδήγησε τη χώρα σε εκλογές, από τις οποίες  βγήκε ηττημένος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί μέσα στη Ν.Δ. και αν υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε να αναλάβει τα ηνία, εκτός του Κ. Καραμανλή ( δεν θέλει με τίποτα) που έχει και αυτός τεράστιες ευθύνες, θα είχε εξαφανισθεί από το προσκήνιο.

Τώρα όμως, τα πράγματα έχουν φτάσει στο σημείο, που αντικειμενικά  θα βγει ενισχυμένος και ο ίδιος και το κόμμα του, μπροστά στον κίνδυνο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αυτή είναι και η ελπίδα του. Τα πράγματα οδηγούνται σε πόλωση και πολλοί από εκείνους που δασκορπίστηκαν στις προηγούμενες εκλογές στη «Χρυσή Αυγή», στον Καμμένο, στον Μάνο, στη Μπακογιάννη, στον Καρατζαφέρη, στον Τσίμερο,  θα ψηφίσουν αναγκαστικά τη Νέα Δημοκρατία, παρ’ όλο που δεν θέλουν ούτε να μυρίσουν τον Σαμαρά. Ακόμη και από τους εναπομείναντες στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να πάρει ψήφους, για να έλθει η Ν.Δ. πρώτο κόμμα και όχι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Δεν αποκλείεται κάποιοι από τους προαναφερθέντες αρχηγούς και αρχηγίσκους να μπουν πάλι στο μαντρί για να μην εξοντωθούν πολιτικά.

Αυτές είναι κάποιες πρώτες εκτιμήσεις, χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα επαληθευτούν. Ίσως έχουμε μία πιο καθαρή εικόνα τις επόμενες μέρες και εβδομάδες. Σίγουρα πάντως η πρωτιά θα παιχθεί μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α και ας ευχηθούμε ότι θα επιβιώσουν με κάποιο τρόπο στη μέση το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗ.ΜΑΡ. Ωστόσο, όλα αυτά θα έχουν ελάχιστη σημασία αν η χώρα “σκάσει” στο μεταξύ ή και λίγο αργότερα, ενδεχόμενο πολύ πιθανό πλέον. Αλί και τρισαλί σε αυτή την περίπτωση, χωρίς νικητή!

‘Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr