Ειλικρινά, μακάρι να έχουν δίκιο όσοι προσδοκούν την ανακούφισή μέσω των γαλλικών εκλογών, είτε γιατί το πιστεύουν ρεαλιστικά, είτε γιατί επενδύουν ιδεολογικά, είτε γιατί αντλούν σήμερα προεκλογικά και καταγγελτικά επιχειρήματα, είτε γιατί νομίζουν ότι με αυτό τον τρόπο μπορεί η Ελλάδα να απαλλαγεί από το «τρισκατάρατο» μνημόνιο, είτε τέλος γιατί παρασύρονται από επαγγελματίες «αντιμνημονιακούς», στους οποίους  πρωτοστατούν «μεγαλοδημοσιογράφοι» που πάσχουν από αθεράπευτο ναπολεοντισμό και είναι πεισμένοι ότι ο Θεός τους ανέθεσε να κατευθύνουν τις τύχες της χώρας ως παραπολιτικοί παράγοντες του προσκηνίου και ιδιαίτερα του παρασκηνίου. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς δεν περιορίζονται να προβάλλουν τις απόψεις τους, κάτι που θα ήταν θεμιτό, έστω και αν το κάνουν με χαρακτηριστική υστερία, αλλά βρίζουν συνεχώς ασύστολα όσους έχουν διαφορετικές απόψεις…

Τέλος πάντων, όσοι αισιοδοξούν ότι τα πράγματα θα αλλάξουν, ίσως και αυτόματα, αν εκλεγεί ο Ολάντ στη Γαλλία (για να μην υπάρχει παρεξήγηση, ο Σαρκοζί δεν είναι  ούτε σοβαρός, ούτε αξιόπιστος, πολλές πτυχές της λειτουργίας του είναι σκοτεινές και άλλες στα όρια του γελοίου) και ο νέος αέρας στην Ευρωζώνη θα φέρει θετική αύρα και στην Ελλάδα, ας είναι πιο επιφυλακτικοί. Πρώτον, αν εκλεγεί ο υποψήφιος των γάλλων σοσιαλιστών, θα έχει να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις των διαβόητων αγορών, που ήδη στέλνουν απειλητικά μηνύματα σχετικά με  την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας της Γαλλίας. Δεύτερον, θα δημιουργηθεί μεν ένταση στο πλαίσιο τους γαλλογερμανικού άξονα, αλλά για να είναι ενισχυμένος ο Ολάντ θα πρέπει «να τα βρει» με τον Μόντι της Ιταλίας και τον  Ραχόϊ της Ισπανίας. Τρίτον, δεν πρέπει να λησμονείται ότι τα λεφτά για την στήριξη του ευρώ θα πρέπει να δεχθούν να τα βάλουν αυτοί που τα έχουν, δηλαδή οι γερμανοί και επομένως θα πρέπει να πειστούν ότι οφελούνται η Ευρωζώνη και οι ίδιοι από την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής. Τέταρτον, ακόμη και αν γίνουν όλα αυτά, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην αλλάξουν την πολιτική των εταίρων-δανειστών και του ΔΝΤ απέναντι στην Ελλάδα!

Έχει εμπεδωθεί διεθνώς η άποψη ότι η Ελλάδα είναι «ειδική περίπτωση». Κάποιοι επέμεναν σε αυτήν για να ξεχωρίσουν την υπόλοιπη Ευρωζώνη από τη χώρα μας, οι ίδιοι, αλλά και άλλοι, για να τονίσουν ότι μέτρα και πολιτικές, όπως το «κούρεμα» αφορούν μόνο την Ελλάδα, αλλά η αλήθεια είναι ότι σχεδόν όλοι πιστεύουν ακράδαντα ότι η χώρα μας είναι ξεχωριστή περίπτωση. Πουθενά αλλού το χρέος  ήταν τόσο υψηλό,  το κράτος είναι τόσο ανίκανο και διεφθαρμένο, η παραγωγική βάση είναι τόσο μικρή, το ισοζύγιο πληρωμών είναι τόσο αρνητικό, η ανταγωνιστικότητα είναι τόσο χαμηλή,  η φοροδιαφυγή τόσο τεράστια, το επίπεδο ζωής τόσο υψηλό με δανεικά και επιδοτήσεις σε σχέση με τις δυνατότητες της χώρας, η γραφειοκρατία και η πολυνομία τόσο ασφυκτικές και γενικά, πουθενά αλλού η οικονομία ήταν σε τέτοιο βαθμό «φούσκα». Ασχέτως επομένως της αμφισβήτησης της «συνταγής» και του γεγονότος ότι και άλλες χώρες αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα, εδώ χρειάζονται πράματα και θάματα για να συνέλθουμε.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι από τον «γκουρού» της επεκτατικής πολιτικής και της ενίσχυσης της ρευστότητας, τον νομπελίστα Πωλ Κρούγκμαν, μέχρι τον Κάρλο Πόντι όλοι αναφέρονται στην Ελλάδα σαν ακραία και ξεχωριστή περίπτωση, σαν παράδειγμα προς αποφυγή, που πρέπει πριν από όλα να εξυγιανθεί. Επομένως, όλοι όσοι θεωρούν το μνημόνιο πηγή των δεινών μας και «βλάκες» ή δουλοπρεπείς εκείνους που υποστηρίζουν ότι ήταν αναπόφευκτο εκεί που είχαμε φτάσει, να θυμούνται ότι δίχως αυτή την σκληρή πολιτική δεν θα μας έδιναν λεφτά και ότι ακόμη και αν αλλάξει πολιτική η Ευρωζώνη, θα είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε δύο πράγματα: να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη και βρίσκουμε λεφτά.  Άρα θα πρέπει να προσαρμοστούμε στους όρους και στις ανάγκες των καιρών και να φέρουμε το καράβι που λέγεται Ελλάδα στα ίσα του, κάτι που απαιτεί προσπάθεια και θυσίες. Και κάτι ακόμη, να μη ξεχνάμε ότι  χώρα μας βρίσκεται στην άκρη της ηπείρου και δεν έχει συνοριακή επαφή με τα υπόλοιπα μέλη της Ευρωζώνης που αποτελούν ενιαίο χώρο και κατά κάποιο τρόπο μπορούν αλληλοεπηρεασθούν θετικά.

Για όλους αυτούς  τους λόγους, να κρατήσουμε μικρό καλάθι στις προσδοκίες μας για την ανάσα που θα μας δώσει ενδεχόμενη άνοδος του Ολάντ στην εξουσία της Γαλλίας. Προς το παρόν πρέπει να κρατήσουμε μόνοι το κεφάλι μας έξω από το νερό.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr