Για το ΚΚΕ και τις ομάδες διδασκόντων και διδασκομένων που λυμαίνονται τα ΑΕΙ αυτής της χώρας στο όνομα του μηδενισμού και της αναξιοκρατίας, το γεγονός ότι ο νόμος ψηφίστηκε στη Βουλή με τεράστια πλειοψηφία δεν σημαίνει τίποτα.

Δεν τον γουστάρουν και δεν θα τον αφήσουν να εφαρμοστεί, αφού τους παίρνει να το κάνουν. Όπως οι συνδικαλιστές συνδιοικούν εδώ και χρόνια στο στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, έτσι και η αριστερά στις διάφορες μορφές της συγκυβερνά, είτε βρισκόταν το ΠΑΣΟΚ, είτε η Ν.Δ. στην εξουσία, αυτή τη χώρα σε όλη τη διαδρομή της μεταπολίτευσης. Με την ανοχή της πλειοψηφίας φυσικά και τη βοήθεια των μήντια.

Τα μπουλούκια των αριστερών και αριστεριζόντων φοιτητών λοιπόν, με την καθοδήγηση βουλευτή του ΚΚΕ, αλλά και άλλων, εκμεταλλεύτηκαν την ολιγωρία του εισαγγελέα και την ατολμία της αστυνομίας και εμπόδισαν με το έτσι θέλω την διαδικασία εκλογής νέας ηγεσίας του Πανεπιστημίου στη Θεσσαλονίκη, ενώ κάτι ανάλογο έγινε και στην Πάτρα.

Η αρμόδια επιτροπή παραιτήθηκε αφού αυτό έγινε για τρίτη φορά και φυσικά ο νόμος πάγωσε. Θρίαμβος του αριστεροφασισμού που έχει φτάσει να αποφασίζει πότε θα ανοίγουν τα πανεπιστήμια, πως θα διοικούνται και πως και ποια μαθήματα θα διδάσκονται από καθηγητές της αρεσκείας του.

Τα ίδια ή ανάλογα γίνονται φυσικά κάθε μέρα στους δρόμους, με αποτέλεσμα να χρεοκοπούν και να κλείνουν το ένα μετά το άλλο τα μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας (αυτός είναι ο βασικότερος ίσως λόγος και από κοντά το γεγονός ότι έχει αλωθεί από περιθωριακούς και λαθρομετανάστες, χωρίς να ξεχνάμε τις επιδρομές και τις καταστροφές από τους αναρχοαυτόνομους, τους δήθεν αντιεξουσιαστές και τις συμμορίες των πλιατσικολόγων).

Η συμβολή του ΚΚΕ, του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και άλλων αριστερών κομμάτων και ομάδων σε αυτά τα φαινόμενα είναι τεράστια, όσο και αν ο κόσμος αρνείται να το καταλάβει.

Με τις πεζοδρομιακές πρακτικές τους κλείνουν μαγαζιά, πανεπιστήμια, εργοστάσια (όπου νάναι θα κλείσουν και την Ελληνική Χαλυβουργία), εστιατόρια, υπονομεύουν τον τουρισμό, ό,τι μπορούν. Δεν τους ενδιαφέρει να μένουν άνθρωποι στο δρόμο.

Τους ενδιαφέρει να τινάξουν στον αέρα το αστικό καθεστώς στο όνομα μιας επανάστασης που δεν μπορεί να γίνει και αν γίνει δεν θα μπορεί να πετύχει. Το ομολόγησε και η Παπαρήγα τις προάλλες. Φυσικά βρίσκουν και κάνουν, αφού ούτε το κράτος υπάρχει, ούτε οι νόμοι εφαρμόζονται, ούτε οι μικροαστοί νοιάζονται και αστοί δεν υπάρχουν.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]