Μπαίνοντας στη συνεδρίαση οι υπουργοί γνώριζαν ότι τα μάτια των αγορών και πολλών άλλων, όπως του Λευκού Οίκου, ήταν καρφωμένα επάνω τους και θα γινόταν της κακομοίρας, αν έβγαιναν χωρίς να καταλήξουν σε ένα αποτέλεσμα. Το είπαν στις δηλώσεις τους, με πρώτο και καλύτερο τον Σόϊμπλε και γι΄ αυτό άλλωστε συμμετείχε και η Λαγκάρντ. Από την πλευρά του ο Παπαδήμος το ήξερε και αυτός και γι΄ αυτό αποφάσισε να είναι παρών, αφού μία αποτυχία θα μπορούσε να σπείρει τον πανικό στο ελληνικό κοινό για την τύχη των καταθέσεών του στις τράπεζες και μετά καλά ξεμπερδέματα.

Όμως για άλλη μία φορά, οι εταίροι και το ΔΝΤ μετακίνησαν τα γκολπόστ. Είχαν ήδη καταλάβει ότι με το «κούρεμα» στο 50%, με την άρνηση της ΕΚΤ να παραιτηθεί από τα αναμενόμενα κέρδη της, ύψους 12 δις ευρώ από τα ελληνικά ομόλογα που έχει στην κατοχή της και με δεδομένη τη δυσκολία να εγκρίνουν και άλλα λεφτά για την Ελλάδα, το χρέος δεν θα έπεφτε κάτω από το 129% στην καλύτερη περίπτωση το 2020 και δεν θα ήταν βιώσιμο.

Έτσι μπήκαν στο λούκι των μαραθώνιων παράλληλων διαπραγματεύσεων για να βρεθεί η φόρμουλα, που δεν θα απαιτούσε επικύρωση από σύνοδο κορυφής Την ώρα που γράφτηκαν αυτές οι γραμμές, υποτίθεται ότι ήταν κοντά, αλλά δεν είχαν καταλήξει. Και εδώ που τα λέμε, μπορεί να είναι η Ελλάδα ατίθαση, μοναδική και ανάδελφη, σαν το χωριό του Αστερίξ, αλλά και οι δανειστές μας έχουν αλλάξει τα φώτα, σε σημείο να αναρωτιέται και ο πιο καλόπιστος μήπως ο έκαναν επίτηδες για να το βάλουμε μόνοι μας στα πόδια.

Πέρα όμως από την τελική λύση, τουλάχιστον για τα αμέσως επόμενα χρόνια, το ερώτημα είναι πως θα υλοποιηθούν τα μέτρα και οι μεταρρυθμίσεις, όταν η πολιτική τάξη συμπεριφέρεται σαν να τα υιοθετεί με το στανιό, αν και ξέρει ότι η άλλη επιλογή είναι ο όλεθρος της χρεοκοπίας και όταν ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας (που όντως πλήττεται) είναι στην πλήρη άρνηση και στα κάγκελα.

Μέσα σε ελάχιστο χρόνο πρέπει να ψηφιστούν και να αρχίσουν να υλοποιούνται πράματα και θάματα, έρχονται εκλογές από τις οποίες κανείς δεν είναι βέβαιος τι θα προκύψει, πρέπει να παρθούν νέες επώδυνες αποφάσεις για τις συντάξεις τον Ιούνιο και το κλίμα που δημιουργούν τα κόμματα της Αριστεράς και διάφοροι δήθεν μεγαλοδημοσιογράφοι (το δήθεν πάει στο ότι εμείς της πιάτσας τους γνωρίζουμε καλά και ξέρουμε πόσο μετράει ο καθένας από δαύτους και τι σκελετούς έχει στο ντουλάπι του...) επιδίδονται στο σπορ του λαϊκισμού, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να προπηλακίζουν φραστικά συναδέλφους τους με αντίθετη άποψη.

Όταν λοιπόν ο Τσίπρας λέει ότι δεν είναι έλληνες «αυτοί που κυβερνούν», όταν ο άλλος του ΚΚΕ κραυγάζει μέσα στη Βουλή «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» και όταν «αστέρι» της δημοσιογραφίας που ανακατεύει υστερία και παραγοντιλίκι χαρακτηρίζει «γερμανοτσολιάδες του Τύπου» τους δημοσιογράφους που αγωνίζονται να πείσουν ότι πρέπει η χώρα να σφίξει όσο μπορεί τα δόντια και να παραμείνει στην Ευρωζώνη γιατί η έξοδός της από αυτήν θα είναι τόσο καταστροφική που θα αναπολούμε με νοσταλγία τις δύσκολες μέρες που περνάμε τώρα, είναι φανερό ότι λαϊκισμός ανακατεύεται με την φραστική τρομοκρατία και δημιουργεί ένα πολύ επικίνδυνο μίγμα. Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν η υλοποίηση των δεσμεύσεων που ανέλαβε η χώρα θα ισοδυναμεί με ανάβαση στον Γολγοθά. Ας ελπίσουμε ότι η κατάληξη δεν θα είναι η σταύρωση, αλλά η ανάσταση. Για το καλό όλων μας.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]