Αυτή τη στιγμή λοιπόν, η ανθρωπογεωγραφία της Βουλής περιλαμβάνει την Αριστερά που εκπροσωπείται από το ΚΚΕ, τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., την ομάδα του Κουβέλη (ΔΗ.ΜΑΡ) και κάποιους ανεξάρτητητους βουλευτές που είχαν διαγραφεί παλιότερα από το ΠΑΣΟΚ, οι οποία γενικά αριστερίζουν, στη μέση ξεπετάχτηκε η ομάδα Καστανίδη-Κατσέλη, που τώρα διαθέτει τους δέκα βουλευτές, ώστε σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής να έχουν δικαιώματα κόμματος, δίπλα τους θα λειτουργούν κάποιοι άλλοι ανεξάρτητοι βουλευτές προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, παραδίπλα εμφανίζονται οι νεοδιεγραμμένοι της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχει πάντα η ομάδα της Ντόρας Μπακογιάννη (ΔΗ.ΣΥ.) και από εκεί και πέρα έχουμε τη Νέα Δημοκρατία, τον Καμμένο να κραυγάζει και τον ΛΑ.Ο.Σ. μείον τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη.

Μιλάμε για τον απόλυτο κατακερματισμό, που σαν εικόνα θα συμπληρωθεί άμεσα από τον ανασχηματισμό στον οποίο θα προχωρήσει αναγκαστικά ο Λ. Παπαδήμος, για να αντικαταστήσει τον Βορίδη και κάποια στιγμή αργότερα, αλλά όχι πολύ αργότερα, τον Ευ. Βενιζέλο, που προβλέπεται να αναλάβει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα και παράλληλα αναμένεται να προχωρούν οι διαδικασίες για να ολοκληρωθεί η δανειακή σύμβαση, ενώ η Μέρκελ έσπευσε χθες να ξεκαθαρίσει ότι κανείς δεν πρέπει να ονειρεύεται αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, φάνηκε ήδη στον ορίζονται η διενέργεια εκλογών, που τώρα προσδιορίζεται στο τέλος του Απρίλη ή στις αρχές τού Μάη. Το τί θα βγει από αυτές δεν το ξέρουμε. Δεν ξέρουμε ακόμη πόσο φουσκωμένη θα είναι η Αριστερά, πόσο συρρικνωμένο το ΠΑΣΟΚ και που θα κάτσει η Νέα Δημοκρατία, ή ποιες άλλες δυνάμεις θα επιβιώσουν και ποιες θα εξαφανισθούν. Αν πάντως, δεν υπάρχει δυνατότητα να σχηματισθεί κυβέρνηση συνεργασίας δύιο κομμάτων, ή αυτοδύναμη (εξαιρετικά χλωμό), η χώρα θα συνεχίσει την ταραχώδη πολιτική πορεία της.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]