Αρκετοί στα μήντια, που γενικά συμπεριφέρονται με «το σεις και με το σας» στον Σαμαρά, θεωρούν ότι η δυσπιστία των ξένων στο πρόσωπό του και η απαίτησή τους οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην αναξιοπιστία που δημιούργησε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, πρώτα με τις συνεχείς αποτυχίες της στην επίτευξη των στόχων και δεύτερον, με το μεγαλειώδες κατόρθωμα του τέως πρωθυπουργού να αναγγείλει δημοψήφισμα. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Η αναξιοπιστία της Ελλάδας πήρε διαστάσεις από την περιβόητη απογραφή του φοβερού Αλογοσκούφη που ήθελε σώνει και καλά να λασπώσει την κυβέρνηση του Κ. Σημίτη. Άλλαξε τον τρόπο υπολογισμού των αμυντικών εξοπλισμών για να εμφανίσει μεγαλύτερο το έλλειμμα που κληρονόμησε και μετά αναγκάστηκε από τη Γιούροστατ να επανέλθει στο προηγούμενο καθεστώς για να επωφεληθεί και πάλι.

Ειδικά για την περίπτωση του Σαμαρά, ήταν θέμα χρόνου να ζητηθεί η υπογραφή του το νέο πακέτο στήριξης που θα έχει ορίζοντα μέχρι και το 2015, δηλαδή θα ξεπερνούσε την θητεία της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, αν αυτή ολοκληρωνόταν. Από την περασμένη Άνοιξη το ξέραμε αυτό, αν όχι και πιο νωρίς. Τα λεφτά του νέου πακέτου θα ήταν πολλά, είχαν προηγηθεί οι περιπτώσεις της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας δίχως να ανοίξει μύτη και επιπλέον, ο Σαμαράς είχε αρνηθεί να συναινέσει στο πρώτο μνημόνιο, κάτι που ήταν αδιανόητο για τους ευρωπαίους και ιδιαίτερα τους ομοϊδεάτες του. Από τη στιγμή δε που οι εκλογές έγιναν άμεσα ορατές δεν υπήρχε περίπτωση να μη ζητήσουν την γραπτή δέσμευση όλων όσων βρίσκονται στην εξουσία σήμερα ή ενδεχομένως να την αναλάβουν αύριο.

Ο Σαμαράς από την πλευρά του, αντί να φροντίσει να αποκτήσει μεγαλύτερη ευελιξία, έκανε το αντίθετο. Γινόταν όλο και πιο ανελαστικός, δημιουργούσε ερωτηματικά για το αύριο και αυτοεγκλωβιζόταν. Μιλούσε συνεχώς για αναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου, για λάθος πολιτική, σύρθηκε κυριολεκτικά με το ζόρι στην νέα κυβέρνηση, ταυτόχρονα ισχυριζόταν ότι δεν συγκυβερνά, μίλησε μέσα στη Βουλή ότι διατηρεί τις απόψεις του για την οικονομική πολιτική και το κορυφαίο, άρχισε να μιλάει για εθνική υπερηφάνεια στο θέμα των δεσμεύσεων και τελικά έφτασε να διαλαλεί ότι δεν βάζει υπογραφή. Το δε γράμμα που έστειλε στον Μαρτένς βρίσκεται σε αρμονία με όλα τα παραπάνω...

Τώρα βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο, αλλά μαζί του κει εμείς. Οι ευρωπαίοι με μία φωνή έχουν ξεκαθαρίσει ότι δίχως την υπογραφή και του Σαμαρά ή έκτη δόση δεν θα ξεμπλοκάρει. Επομένως πρέπει να κάνει κωλοτούμπα μέσα σε ελάχιστο διάστημα γιατί και ο χρόνος δεν μας παίρνει. Εκτός και αν έχει αποφασίσει να πάρει την ευθύνη της μη πληρωμής των μισθών και των συντάξεων εν όψει γιορτών και να μας πάει στη δραχμή παρά τους όρκους που παίρνει υπέρ του ευρώ. Μπορεί και να θέλει να ανατρέψει την κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά πάλι δεν έχει χρόνο για τέτοια τερτίπια. Ή υπογράφει λοιπόν και δεσμεύεται, αποδεικνύοντας πόσο λίγο πολιτικό μυαλό έχει αφού φρόντισε προηγουμένως να αυτοεγκλωβιστεί, ή το κάνει Κούγκι. Έχει όμως τα κότσια για το δεύτερο;

Άγγελος Στάγκος
[email protected]