Όλα τα παραπάνω συνέβησαν σε 24 ώρες, από τη στιγμή που ο Γ. Παπανδρέου πάτησε το πόδι του στις Κάνες και επέστρεψε με ένα τελεσίγραφο μέχρι το μπόϊ του, αφού υπέστη (και η χώρα μαζί του) εξευτελιστική μεταχείριση από Μέρκελ και Σαρκοζί, που ήταν και δυσαρεστημένος γιατί ο δικός μας του χάλασε το σόου των G-20. Οι δυό τους ξεκαθάρισαν ότι δεν θέτουν τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου σε ρίσκο από το αβέβαιο αποτέλεσμα ενός ελληνικού δημοψηφίσματος που μπορεί να τινάξει το ευρωπαϊκό σύστημα στον αέρα. Μόνο δημοψήφισμα επί του αν θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ ή να φύγουμε δέχονται. Επιπλέον κατέστησαν σαφές ότι η Ελλάδα ή δέχεται όλες τις δεσμεύσεις και τις συμφωνίες ή φεύγει από την Ευρωζώνη. Και ακόμη χειρότερα, την έκτη δόση θα την πάρουμε μόνον αν τελειώσουμε με τα μα και μου και εκλείψει η πολιτική αβεβαιότητα. Που σημαίνει ότι πριν πάμε σε εκλογές θα πρέπει να δεχτούμε όλο το πακέτο που περιλαμβάνει η συμφωνία των Βρυξελλών, μαζί και το νέο μνημόνιο. Δηλαδή, δεν πρόκειται να δοθούν τα λεφτά και να κουρευτούν τα ομόλογα, όπως θέλει ο Σαμαράς, δίχως να πούμε «ναι» και στους όρους. Και όλα αυτά μαζί είναι αδιαπραγμάτευτα. Τελεία και παύλα. 

Στις χθεσινές παλινωδίες και τα τερτίπια, που  θα συνεχισθούν έγιναν φανερά δύο πράγματα. Ότι ο Σαμαράς που αναγκάστηκε να πει το «ναι» ουσιαστικά στη συμφωνία ήθελε να καλύψει την κωλοτούμπα του πίσω από μεταβατική κυβέρνηση ενός μηνός και με αποκλειστική αποστολή την υπογραφή της «σύμβασης δανειοδότησης» και διάφορα άλλα, γιατί άρχισαν να τον βρίζουν διάφοροι ακραίοι ανεγκέφαλοι που εμφανίστηκαν με σχόλια σε μπλογκς και τουίτερς, αλλά και γιατί δυσαρέστησε την ομάδα των κινηματικών που τον περιβάλλει. Και ότι ο Παπανδρέου τους έβγαλε και μας έβγαλε την ψυχή, μέχρι να πει ανοιχτά αργά το βράδυ ότι δεν τον ενδιαφέρει η καρέκλα και ότι είναι έτοιμος να συμφωνήσει μία νέα κυβέρνηση και να φύγει. Μέχρι να το πει έδινε την εντύπωση ότι προσπαθούσε να δουλέψει τους πάντες. Τους υπουργούς του, τους βουλευτές του, τους νεοδημοκράτες και εμάς. Απέφευγε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, αναγκάζοντας την  Παπανδρέου, την  Διαμαντοπούλου, τον Λιντζέρη και άλλους να τον ξεμπροστιάσουν.  Ακόμη και τώρα δεν είναι σίγουρο τι άλλο θα σκαρφιστεί, αλλά δεν επίσης σίγουρο ότι θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, καθώς το αρχικό σχέδιο προβλέπει να την πάρει και μετά να πάει στον Παπούλια να ζητήσει τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, οικουμενική, σωτηρίας, ή κάτι τέτοιο. 

Πάντως, δεν αποκλείεται  να δούμε και άλλα επεισόδια σήμερα, όπως και στη συνέχεια, ακόμη και διασπάσεις κομμάτων. Μεταξύ άλλων μία κεφαλαιώδης διαφορά μεταξύ Πασόκων και Νεοδημοκρατών είναι ότι οι πρώτοι θέλουν κυβέρνηση με πολιτικά πρόσωπα και οι δεύτεροι με τεχνοκράτες. Ωστόσο, χρόνος δεν υπάρχει, η χώρα κρέμεται κυριολεκτικά πάνω από την άβυσσο και αν ο Παπανδρέου δεν αποδεχθεί την ήττα του και την έκλειψή του (ελπίσουμε ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν θα επιτρέψουν να τους κοροϊδέψει, αλλά είναι επίσης περίεργο το παιχνίδι του Βενιζέλου) και ο Σαμαράς δεν ολοκληρώσει πλήρως την στροφή του, θα οδηγήσουν τη χώρα και εμάς στην καταστροφή. 

Άγγελος Στάγκος 

[email protected]