Όπως πλέον είναι γνωστό, η συνάντηση του Παπανδρέου με τον Σαμαρά κατέληξε με συνοπτικές διαδικασίες σε ένα τζίφο κατεδαφίζοντας τις ελπίδες εκείνων που πολύ λογικά ήθελαν να δουν μία προσέγγιση των δύο μπροστά στον όλεθρο που μας απειλεί. Δεν έγινε δυνατό, καθώς κα οι δύο συναντήθηκαν για να μην τα βρουν. Δεν είναι γνωστό αν και τι είχε στο μυαλό του ο πρωθυπουργός, αλλά φρόντισε να δυναμιτίσει το κλίμα επιλέγοντας να επιτεθεί σκληρά κατά της Νέα Δημοκρατίας στη ομιλία του προς τους βουλευτές το ΠΑΣΟΚ που είχε προηγηθεί. Από τη δική του πλευρά ο αρχηγός της Ν.Δ. είχε επίσης φροντίσει να κάνει γνωστό ότι το μόνο που θα δεχόταν ήταν μία κυβέρνηση συνεργασίας δύο μηνών, ουσιαστικά δηλαδή υπηρεσιακή, που θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές.

Είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα δηλαδή, εν όψει της Κυριακής που θα αποφασισθεί ή δεν θα αποφασισθεί (ούτε αυτό είναι καθαρό) η τύχη μας στη σύνοδο κορυφής. Άλλωστε, δεν είναι ακόμη βέβαιο ότι το πολυνομοσχέδιο θα ψηφιστεί την Πέμπτη από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να περάσει με τη βοήθεια της Μπακογιάννη και των δικών της επί της αρχής, αλλά αν η κυβέρνηση δεν πάρει τουλάχιστον 151 ψήφους από τους δικούς της βουλευτές, θα έχει μεγάλο πρόβλημα να πείσει ότι ακόμη διαθέτει τη «δεδηλωμένη» στη Βουλή. Γιατί έξω από τη Βουλή θα γίνεται της μουρλής με τους διάφορους, από το ΠΑΜΕ και τους «αγανακτισμένους» , μέχρι τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και τους «μπαχαλάκηδες» να την έχουν περικυκλώσει, αφήστε τους συνδικαλιστές…

Φυσικά, κανείς από όλους αυτούς δεν ασχολείται με το τι θα γίνει αν δεν πάρουμε την δόση, αν μας αφήσουν να κουτρουβαλήσουμε στην πτώχευση, ακόμη και αν μας οδηγήσουν στην λεγόμενη «ελεγχόμενη» πτώχευση, ό,τι και να σημαίνει αυτό. Αλλά όταν δεν ενδιαφέρονται αυτοί που έχουν λεφτά, οι δικαστικοί και τα μήντια που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη (σωστά τους στόχευσε ο πρωθυπουργός στη χθεσινή ομιλία του προς τους βουλευτές του κόμματός του, σε μία προσπάθεια να τους συσπειρώσει εν όψει της ψηφοφορίας) και όταν το κράτος δεν μπορεί να επιστρατεύσει τους φοβερούς υπαλλήλους καθαριότητας, τι μπορεί να περιμένει κανείς. Γι΄ αυτά και για άλλα πολλά, είμαστε από την κορυφή μέχρι τα νύχια άξιοι της μοίρας μας. Το κακό είναι ότι με τα ξερά θα πάνε και τα χλωρά.

 

Άγγελος Στάγκος

[email protected]