Οσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο ΠΑΣΟΚ ήξεραν ότι οι συγκεκριμένοι τρεις υπουργοί κάτι ετοίμαζαν, όχι όμως ακριβώς τι. Το κείμενο που υπέγραψαν και έδωσαν στη δημοσιότητα έχει επαφή με την πραγματικότητα και την κοινή λογική, αλλά μένει να δούμε πως τα λόγια θα μετουσιωθούν σε πράξεις. Το βέβαιο είναι ότι αποτελεί αφετηρία ζυμώσεων και εξελίξεων στο κυβερνών κόμμα πρώτα και ίσως και στο πολιτικό σκηνικό στη συνέχεια, καθώς είναι κοινή διαπίστωση ότι έχουμε πιάσει πάτο και δεν πάει άλλο. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η κίνηση ήταν σε γνώση του Γ. Παπανδρέου, αλλά πιθανότατα οι τρεις του το ανέφεραν την τελευταία στιγμή ως ειλημμένη απόφασή τους που δεν μπορούσε να αλλάξει. Και πάντως κάνουν στο κείμενο μία προσπάθεια να πείσουν ότι δεν πρόκειται περί ανταρσίας κατά του προσώπου του. Ζητούν από το κόμμα τους να διατηρήσει την ενότητά του και να εξοπλίσει τον πρωθυπουργό στην διαπραγμάτευση για την «τελική και οριστική λύση για τη χώρα μας, στο πλαίσιο της Ε.Ε.».

Η αλήθεια είναι ότι οι τρεις που υπογράφουν την μπροσούρα προσπαθούσαν να εμφανιστούν ως τα κυβερνητικά στελέχη που τάσσονται υπέρ του εκσυγχρονισμού της χώρας, όπως αυτή επιβάλλεται από τις ανάγκες των καιρών και από ευρωπαίους εταίρους. Έχουν και κάποιες περγαμηνές, με την Διαμαντοπούλου (που ήταν με τους εκσυγχρονιστές και της περιόδου Σημίτη) να έχει περάσει συναινετικά από τη Βουλή το νόμο για την ανώτατη παιδεία, τον Ραγκούση τον «Καλλικράτη», έστω με αδυναμίες, και να έρχεται σε σύγκρουση με τον Λυμπερόπουλο και τους ιδιοκτήτες ταξί και τον Λοβέρδο να διακρίνεται όταν ήταν υπουργός Εργασίας, αν και σαν υπουργός Υγείας πηγαίνει σαν να μη θέλει να σπάσει αυγά. Με αυτή την έννοια βγήκαν μπροστά από τον Βενιζέλο και διαχώρισαν τη θέση τους από τον Ρέππα, τον Παπουτσή και τους άλλους που συμπεριφέρονται ως ΠΑΣΟΚοι προηγούμενων εποχών, αλλά και από τις επιλογές του Γ. Παπανδρέου τύπου Παπακωνσταντίνου και Μόσιαλου.

Είναι σχεδόν βέβαιο τώρα ότι ο Βενιζέλος από την πλευρά του και ο υπόλοιποι από τα δική τους ήδη σκέπτονται πως θα αντιδράσουν. Υπερφαλαγγίστηκαν προς το παρόν, αλλά δεν θα καθήσουν με σταυρωμένα χέρια. Οσο για τον Παπανδρέου αποκλείεται να μην καταλαβαίνει ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια του και δεν μπορεί να έχει μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον του. Αυτό που του απομένει είναι να αφήσει ένα όνομα, με την έννοια ότι ανέλαβε όλο το πολιτικό κόστος για να μην αφήσει τη χώρα να πτωχεύσει φεύγοντας ταυτόχρονα από το ευρώ. Αν το πετύχει στο, θα είναι ένα μεγάλο συν στην υστεροφημία του. Αν δεν το πετύχει, θα μείνει στη συλλογική μνήμη ως πλήρως αποτυχημένος.

Οι όποιες εξελίξεις, δεν αναμένονται πριν άρουμε την έκτη δόση και οριστικοποιηθεί η τύχη της Ελλάδας στα συμβούλια και τα διαβούλια της Ευρώπης. Το παρήγορο είναι ότι μερικοί στο πολιτικό προσωπικό έχουν αντιληφθεί ότι πάμε για αυτοδιάλυση και ότι είναι αναγκαίο να ορθωθεί ένα φράγμα. Το ακόμη πιο παρήγορο είναι ότι φαίνεται και ο Σαμαράς να έχει την ίδια αντίληψη αν κρίνουμε από την ξεκάθαρη θέση του κατά των καταλήψεων και την διαγραφή του απερίγραπτου Λυμπερόπουλου. Κατά τα άλλα είμαστε στην αναμονή…

 

Άγγελος Στάγκος

[email protected]