Πρώτον, ότι θα στηρίξουν το ευρώ, δεύτερον, ότι θα στηρίξουν τις τράπεζές τους, τρίτον, ότι θα «κουρέψουν» την Ελλάδα και μετά θα δείξουν υπομονή για ένα σχετικά μικρό διάστημα, το πολύ ένα χρόνο άκομη και μετά θα την στείλουν, αν στο μεταξύ δεν γίνει το νέο «ελληνικό θαύμα». Είτε είναι ο Γ. Παπανδρέου ακόμη πρωθυπουργός, είτε τη θέση του έχει πάρει ο Α. Σαμαράς, που χθες επανέλαβε για άλλη μία φορά ότι δεν θα συναινέσει, δεν θα στηρίξει κυβέρνηση συνεργασίας ή εθνικής σωτηρίας, δεν δέχεται τίποτα περισσότερο από άμεσες εκλογές...Το τι θα κάνει μετά, αν τις κερδίσει, το αφήνει στη φαντασία μας.

Το εξίσου κακό, αν όχι χειρότερο, είναι ότι και ο Γ. Παπανδρέου εμφανίζεται τώρα να μη θέλει κυβέρνηση συνεργασίας και να θυμώνει με τα σενάρια που κυκλοφορούν, λες και τον παίρνει να κάνει τον καμπόσο. Που σημαίνει ότι δεν έχουμε να περιμένουμε και πολλά από το σημερινό πολιτικό προσωπικό. Εκτός αν το νέο πακέτο στήριξης, όποιο και νάναι αυτό, συνοδεύεται από μνημόνιο που οι δανειστές θα απαιτήσουν να συνυπογραφεί από τα κόμματα εξουσίας και τότε θα δούμε την στάση του αρχηγού της Ν.Δ. Δεν χρειάζεται να επιχειρηθεί πρόβλεψη, αλλά τότε και με βάση το διακύβευμα, θα μετρηθεί.

Στο μεταξύ όμως απαιτείται να μετρηθεί η στάση των συνδικαλιστών που συμπεριφέρονται χειρότερα από αφεντικά, σαν η χώρα να είναι χωράφι τους. Εννοούμε τους Φωτόπουλους (ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ), τους Σωτηρόπουλους ( Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας), τους Μπαλατσοπουλους (ΠΟΕ – ΟΤΑ) που μαζί με τους Λυμπερόπουλους (ιδιοκτήτες ταξί), Αδαμόπουλους (ΔΣΑ) καιμκάποιους άλλους –όπουλους, κάνουν ή απειλούν να κάνουν την καθημερινότητά μας κόλαση. Όποιος έπρεπε να βγει χθες στην Αθήνα το ένοιωσε στο πετσί του.

Είναι φανερό ότι όλοι αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και ίσως και τη συντεχνία τους, την οποία κοροϊδεύουν. Κηρύσσουν «αγώνες» εκ του ασφαλούς, γιατί αυτοί που είναι υπάλληλοι του δημόσιου τομέα βρίσκουν τρόπους να απεργούν, να κάνουν καταλήψεις, να έχουν δήθεν συνελεύσεις και γενικά να ταλαιπωρούν τον κόσμο πληρωνόμενοι, με στόχο να ακυρώσουν την κυβερνητική πολιτική. Ξεχνούν και όσοι τους ακολουθούν δεν θέλουν να το καταλάβουν, ότι ακυρώσουν την πολιτική της λιτότητς, είτε όχι, είτε διώξουμε την Τρόϊκα, είτε όχι, ειτε μείνουμε στο ευρώ, είτε όχι, με Παπανδρέου, Σαμαρά ή τον Άγιο Φανούριο πρωθυπουργό, λεφτά δεν υπάρχουν και δεν θα βρεθούν σύντομα.

Το μοναδικό ζητούμενο είναι να παραμείνουμε στο ευρώ και να μας δίνουν τις δόσεις μας, όσο θα μας τις δίνουν, για να πληρώνονται ακριβώς αυτοί που σήμερα σηκώνουν μπαϊράκια. Είναι και αυτή που είναι η στάση της Μέρκελ, που μάλλον έχει αποφασίσει να υιοθετήσει την παλιά παιδαγωγική για την περίπτωσή μας και θα μας πάει μόνο με το μαστίγιο, δίχως καρότο. Γι αυτό το ΚΚΕ ετοιμάζεται για τον επόμενο γύρο. Παλινόστησε τον Ζαχαριάδη, δικαίωσε τον Βαβούδη, ξαναφέρνει στη ζεστή αγκαλιά του τον Βελουχιώτη και τώρα κάνει εκδηλώσεις για το ΕΑΜ, αφού προηγουμένως ξεχαρβάλωσε τα σχολεία.

Με όλα αυτά λοιπόν, όποιος είναι αισιόδοξος, να σηκώσει το χέρι του!

Άγγελος Στάγκος

[email protected]