Τα έχουμε πει και τα έχουμε γράψει όλα. Σενάρια, επιθυμίες, πιθανότητες, ευκαιρίες, ενδεχόμενα, τα πάντα, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν γνωρίζει τι πρόκειται να μας συμβεί αφού στο εσωτερικό επικρατεί αλαλούμ και στο εξωτερικό ρευστότητα, ενώ το φάσμα μιας νέας ύφεσης στο «προηγμένο» βόρειο ημισφαίριο είναι ορατό. Αρμενίζουμε λοιπόν στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, που όμως και αυτή λιγοστεύει με αυξανόμενους ρυθμούς. Και πριν τα ρίξουμε στους ξένους, όπως παραδοσιακά συνηθίζουμε, να επισημάνουμε ότι εδώ έχουμε μία κυβέρνηση που δεν ξέρει τι της γίνεται, μία αξιωματική αντιπολίτευση που τάζει λαγούς με πετραχήλια εμφανιζόμενη ως ΠΑΣΟΚ του 1980 (ως και το σύνθημα «η Ελλάδα ανήκει στους έλληνες» έχει προβάλει), ένα ΚΚΕ που θέλει να κάνει τη ζωή κόλαση, ένα ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ που λέει και κάνει ό,τι του κατέβει προκειμένου να επικρατήσει το χάος, μία κοινή γνώμη που νομίζει ότι θα βρει καταφύγιο στην πλήρη άρνηση και ένα κρατικό μόρφωμα που κανονικά χρειάζεται γκρέμισμα και ξαναφτιάξιμο από την αρχή.
Έτσι λοιπόν, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα φτωχύνουμε και θα φτωχύνουμε πολύ, είτε με μεγάλο κούρεμα, είτε με μικρό, είτε παραμείνουμε στο ευρώ, είτε γυρίσουμε στη δραχμή, είτε με τον Παπανδρέου, είτε με τον Σαμαρά, είτε η Παπαρήγα κάνει τη ζωή κόλαση, είτε όχι, είτε ο Τσίπρας και οι μπαχαλάκηδες τα κάνουν ρημαδιό, είτε δεν τα κάνουν, είτε η κοινή γνώμη αντιληφθεί την κατάσταση, είτε όχι. Το ζητούμενο βεβαίως είναι να φτωχύνουμε με τρόπο κάπως συντεταγμένο, αλλά προς το παρόν και αυτό φαίνεται όλο και πιο δύσκολο, καθώς οι διχασμοί, η κλεφτουριά, τα αρματολίκια, ο παραλογισμός, ο λαϊκισμός, η ανοργανωσιά και η ασυνεννοησία έχουν γίνει κυτταρικά συστατικά του αίματός μας, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις. Ίσως δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά αυτό, αλλά η ιστορική εμπειρία από αρχαιοτάτων χρόνων σε τέτοιο συμπέρασμα οδηγεί. Υπήρξαν και συγκυρίες που υπερβάλαμε εαυτούς, αλλά μόνον όταν η τύχη μας έφερνε έναν πραγματικό ηγέτη και οι εξωτερικές συνθήκες ήταν ευνοϊκές.
Τέτοιος ηγέτης δεν έχει εμφανιστεί στον ορίζοντα, εκτός και αν πλησιάζει με στολή παραλλαγής (όχι βέβαια στρατιωτικό) και δεν τον βλέπουμε. Δυστυχώς, ούτε και οι συνθήκες στο εξωτερικό είναι ευνοϊκές. Η Ελλάδα και οι έλληνες δεν είναι της μόδας, αντίθετα πολλοί είναι εκείνοι που μας αντιμετωπίζουν μετά βδελυγμίας. Και όμως. Η ελπίδα μας πάλι στην διεθνή κατάσταση εναπόκειται, έστω και με αρνητικό τρόπο και εφόσον κατορθώσουμε να κερδίσουμε χρόνο με κάποιο τρόπο. Γατί είναι σαφές ότι βρισκόμαστε πάλι μπροστά σε μία διεθνής κρίση, με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να βαδίζουν προς ύφεση και το τραπεζικό πρόβλημα της Ευρώπης να μεγαλώνει, σε σημείο που οι G20 να το επισημαίνουν, να επισημαίνουν και το πρόβλημα χρέους στην Ευρωζώνη, να ζητούν εξάλειψη των ελλειμμάτων, αλλά ταυτόχρονα να δεσμεύονται ότι θα καλύψουν την απανταχού τραπεζική ρευστότητα.
Αν επομένως ξεσπάσει διεθνής κρίση, είναι πολύ πιθανόν να επισπευσθούν τα βήματα προς την οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης και κάπως να βολευτούμε και εμείς. Πάντα σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης, αλλά τουλάχιστον μέσα στην Ευρωζώνη και σίγουρα με εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας!
Άγγελος Στάγκος [email protected] Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr