Είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι, στην Ελλάδα λανσάρεται σήμερα πάλι το του μοντέλο δημοκρατικού πολιτεύματος, κατά το οποίο η εκτελεστική εξουσία έχει εκχωρηθεί αναγκαστικά σε τρίτους και μένουν σε λειτουργία οι άλλες δύο, η νομοθετική και η δικαστική, εκ των οποίων η πρώτη λειτουργεί κατά τον παραδοσιακό τρόπο και η δεύτερη έχει αποκτήσει δύναμη, οικονομικά προνόμια και αλαζονεία, σε βαθμό όμως που έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό την ψυχή της.
Αυτό βέβαια έχει ξαναγίνει στο παρελθόν και ειδικά μετά τον πόλεμο, όταν οι ΗΠΑ βοηθούσαν οικονομικά μέσω του Σχεδίου Μάρσαλ, αφενός για να ανορθώσουν οικονομικά την Ευρώπη, όσο και για να την θωρακίσουν απέναντι στην τότε κομμουνιστική απειλή. Στο πλαίσιο αυτό αποβιβάστηκαν στην Αθήνα γύρω στους 300 αμερικανούς τεχνοκράτες για να διαχειριστούν τη βοήθεια καθώς η Ουάσινγκτον δεν είχε εμπιστοσύνη στην ικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων και του τότε κρατικού μηχανισμού. Κάτι τέτοιο γίνεται και τώρα με τους εταίρους-δανειστές να αναλαμβάνουν τα ηνία της ελληνικής διοίκησης και την κυβέρνηση (εκτελεστική εξουσία) να υπακούει, αφού αποδείχθηκε διαχρονικά (όχι δηλαδή μόνον η σημερινή) ανίκανη και με ανύπαρκτο κρατικό μηχανισμό. Γι αυτό άλλωστε βρίσκεται εδώ επικεφαλής αγήματος ο γερμανός
Χορστ Ράϊχενμπαχ. Άγνωστο αν ο Ραϊχενμπαχ και οι 200 (
task force) του, μαζί με άλλους 200 που θα ακολουθήσουν κάποια στιγμή θα καταφέρουν να τιθασσεύσουν την αδούλωτη ελληνική διοικητική μηχανή, η αν θα επιστρέψουν καταπτοημένοι στην πατρίδα τους και κάποιοι απο αυτούς μάλιστα με τρικαντό στο κεφάλι και ρέγγα να κρέμεται από το αυτί. Ο αντίπαλος με τον οποίον έχουν να κάνουν είναι θηριώδης και τρισδιάστατος. Μπροστά είναι η δημοσιοϋπαλληλία, από πίσω η πολιτική τάξη και οπισθοφυλακή οι συνδικαιστές και η ελληνική κοινωνία. Δεν είναι παίξε-γέλασε όλοι αυτοί, όταν έχουν βοήθεια από πολύπλοκους νόμους και κανονισμούς από τους οποίους δεν βγαίνει άκρη παρά μόνο μπέρδεμα και όταν η διαφθορά είναι τόσο εκτεταμένη. Να μην ξεχνάμε ότι και κάτι παπούδες του Ράϊχενμπαχ το προσπάθησαν ως αντιβασιλεία του Όθωνα και έφυγαν με την ουρά στα σκέλια, ενώ κάποια στιγμή και οι αμερικανοί διέκοψαν το σχεδιο Μάρσαλ και για λόγους δικούς τους, εσωτερικούς, αλλά και γιατί δεν έβρισκαν άκρη με το πολιτικό σύστημα της εποχής.
Σε κάθε περίπτωση και στη βάση των προαναφερθέντων, τίθεται το ερώτημα πως "θα εφαρμόσουμε το σκληρό πρόγραμμα που έχει θυσίες και κυρίως θυσίες για τη νέα γενιά", όπως είπε χθες στη Βουλή ο Βενιζέλος, όταν δεν μπορέσαμε να εφαρμόσουμε το πιο ελαφρό πρόγραμμα του αρχικού μνημονίου. Αλλά είπαμε, γι' αυτό έστειλαν τον Ραϊχενμπαχ στην Ελλάδα...
Άγγελος Στάγκος [email protected] Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr