Τι να πρωτοθυμηθούμε, το κλάμα και τις ενοχές που ένοιωθαν γιατί ήταν αναγκασμένοι να πάρουν σκληρές αποφάσεις και μέτρα, μήπως και αυτό το τσίρκο αρχίσει να μοιάζει με χώρα, τις υποσχέσεις που έδιναν στην Τρόϊκα και τους ξένους, ενώ την επομένη ήταν έτοιμοι να τις ξεχάσουν και να τις παραβιάσουν, την ατολμία, την αναποφασιστικότητα, την καθυστέρηση, την έλλειψη βούλησης, ή τα βλακώδη λάθη; Όχι δηλαδή ότι από τα γνωστά κόμματα και το γνωστό πολιτικό προσωπικό υπάρχουν άλλοι που θα τα κατάφερναν καλύτερα, ούτε ότι η κοινωνία αναζητούσε με αγωνία την δημοσιονομική εξυγίανση και ένα καλύτερο μοντέλο από αυτό που μας έριξε στα βράχια. Αλλά έτσι, λέμε, για να βγει η πίκρα που συσσωρεύεται.

Το θέμα λοιπόν είναι ότι είμαστε πάλι κοντά στο σημείο μηδέν. Οι της Τρόϊκα διαπιστώνουν ότι καθυστερούμε χαρακτηριστικά σε όλους τους τομείς των μεταρρυθμίσεων και πέφτουμε έξω στους στόχους, αφού με τις καλύτερες προϋποθέσεις το έλλειμμα δεν θα πέσει κάτω από 8,8%, όπως ισχυρίζεται ο Βενιζέλος, που σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός δεν θα εκτελεστεί και φυσικά το χρέος θα αυξηθεί. Άλλα και έξω τα πράγματα δεν πάνε καλά, γεγονός που μεγαλώνει τη δυσφορία για την Ελλάδα. Επομένως, μπορεί ο Παπανδρέου να λέει ότι δεν πάει για εκλογές, αλλά μόνο για δημοψηφίσματα (λες και αυτά μας έλειπαν), αλλά δεν αποκλείεται καθόλου να αναγκασθεί να τις κάνει.

Ωστόσο και εκλογές να γίνουν ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Πέρα από το ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αποδειχθούν καταστροφικές, καθώς η χώρα δεν έχει κρατικό μηχανισμό και δεν αντέχει ούτε μία μέρα δίχως κυβέρνηση, θα γίνουν μάλλον θηρία και οι ξένοι δανειστές. Θα έχουμε την προεκλογική περίοδο και όλα δείχνουν ότι θα ακολουθήσει και μία περίοδος ζυμώσεων μετά τις εκλογές, αφού σύμφωνα με τι προβλέψεις κανένα κόμμα δεν θα έχει αυτοδυναμία. Αλλά είτε με αυτοδυναμία, είτε όχι, από τις κάλπες θα προκύψουν τα ίδια κόμματα που ξέρουμε και σήμερα, με το ίδιο λίγο-πολύ πολιτικό προσωπικό, ή με ανάλογο, γαλουχημένο με τις ίδιες αρχές και έχοντας παρόμοια συμπεριφορά. Και αν είμαστε ακόμη στην Ευρωζώνη (και μην ορκίζεστε γι΄ αυτό, έτσι που πάνε τα πράγματα εδώ και στην Ευρώπη), η οικονομική πολιτική θα εξακολουθήσει να είναι υπαγορευμένη και ο έλεγχος συνεχής. Ας πούμε, ο προϋπολογισμός θα εγκρίνεται από τις Βρυξέλλες, όπως έχει αποφασισθεί.

Άρα, ποιο το όφελος από τις εκλογές; Ε, το μόνο όφελος που μπορεί να προκύψει είναι να μην υπάρξει αυτοδυναμία οπότε είτε αποφασισμένα στελέχη από τα αστικά κόμματα με τις ίδιες απόψεις να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο (αλλά με ποιον αρχηγό), είτε τα κόμματα να αποφασίσουν να στηρίξουν μία κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, μπας και βάλει τη χώρα σε ένα δρόμο προς την ανάκαμψη. Δύσκολα βέβαια όλα αυτά, σχεδόν όνειρα!

Άγγελος Στάγκος

[email protected]