Κατά τα φαινόμενα όμως, οι δυνατότητες για πολιτικές λύσεις στα προβλήματά μας είναι πολύ περιορισμένες. Το πολύ-πολύ η Τρόϊκα να αντιμετωπίσει πολιτικά τις αστοχίες που ανακύπτουν συνεχώς και να πει το "ναι" για να πάρουμε και την επόμενη δόση του παλαιού δανείου, μήπως και την βγάλουμε τον Σεπτέμβριο, αν και ενδεχομένως να αποδειχθεί ότι δεν επαρκεί. Οπότε θα δούμε... Διάθεση για άλλες πολιτικές λύσεις από πλευράς των εταίρων-δανειστών δεν φαίνονται στον ορίζοντα, καθώς θεωρούν ότι υπάρχουν ακόμη μεγάλες δυνατότητες μείωσης των κρατικών δαπανών, παρά τα κλάματα και τις οιμωγές που ακούγονται από την πλευρά μας.

Οι δικοί μας ισχυρίζονται ότι δεν μπορούν πια να κόψουν τίποτα άλλο από πλευράς μισθών και συντάξεων στο δημόσιο και έχουν δίκιο. Άλλωστε είναι γεγονός ότι οι δαπάνες του δημοσίου δεν μειώνονται γιατί το κράτος είναι συνεχώς υποχρεωμένο να δίνει λεφτά για να στηρίζει τα ασφαλιστικά ταμεία και να επιδοτεί ανέργους. Από την άλλη πλευρά όμως είναι εξίσου γεγονός ότι μπορούν να γίνουν μεγάλες οικονομίες στα λειτουργικά έξοδα με καταργήσεις άχρηστων οργανισμών  και υπηρεσιών, με συγχωνεύσεις φορέων και με αναδιαρθρώσεις στον στο στενότερο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ακόμη και χωρίς να συνοδεύονται αυτές από απολύσεις. Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία γι'  αυτό, αλλά το μάνατζμεντ και ο ορθολογισμός είναι άγνωστες έννοιες ακόμη στο ελληνικό κράτος, ίσως και σε πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι όμως ότι στη χώρα μας έχουμε ξεχάσει τοπν σκοπό για τον οποίον ιδρύθηκαν πολλοί δημόσιοι φορείς και το θέμα επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στις θέσεις εργασίας και αν βολεύονται ή ξεβολεύονται όσοι τις πληρούν. Έτσι όμως δεν μπορεί να γίνει δουλειά και γι' αυτό άλλωστε δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι και αποζητούμε τους από μηχανής θεούς για να δώσουν τις λύσεις. Αλλά από μηχανής θεοί δεν υπάρχουν πολλοί σήμερα!

Άγγελος Στάγκος

[email protected]