Οπως μπορούμε να ερμηνεύσουμε κάπως το αποτέλεσμα της συνόδου όσον αφορά στην Ελλάδα, μας έδωσαν πολύ μεγαλύτερο χρόνο, 15-30 χρόνια και δεκαετή περίοδο χάριτος, αποπληρωμής του δανείου που παίρνουμε στο πλαίσιο του μηχανισμού στήριξης, γεγονός που θα μειώσει το χρέος κατά 30 δις περίπου, οι ιδιώτες (τράπεζες κυρίως) θα μπουν με τη θέλησή τους σε μία μετακύληση του χρόνου ωρίμανσης των ελληνικών ομολόγων και από αυτό θα υπέρχει όφελος περί τα 37 δις ως το 2014, ενώ θα εξασφαλισθεί η ρευστότητά (και των ελληνικών τραπεζών) τους από την ΕΚΤ, θα μας δοθούν επίσης 72 δις δάνειο από τους εταίρους και το ΔΝΤ. Επί πλέον θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν την ανάπτυξη, θα στείλουν τεχνοκράτες, που θα παίζουν και ρόλο εποπτών και θα βοηθήσουν και από τα διαρθρωτικά ταμεία, δηλαδή το ΕΣΠΑ. Παράλληλα, θα γίνει και προσπάθεια για την ανάπτυξη.

Το όλο πρόγραμμα λαμβάνει υπ’ όψιν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορεί να βγεί στις αγορές τα επομένα χρόνια και εκτείνεται ως το 2020. Οσο για την επιλεκτική χροκοπία, φαίνεται ότι είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες, όπως είπε ο Τρισέ και σύμφωνα με κάποιους αναλυτές, ακόμη και αν καταγραφεί ως γεγονός από τους οίκους αξιολόγησης, η διάρκειά της δεν θα ξεπεράσει τις 12 μέρες, αλλά αυτό μένει να το δούμε. Πάντως, η ρευστότητα των τραπεζών θα είναι εξασφαλισμένη, αφού θα υπάρχουν διαθέσιμα στην ΕΚΤ τουλάχιστον 35 δις ευρώ για να τις καλύψει.

Φυσικά, όλα αυτά θα γίνονται κάτω από τον έλεγχο της της Τρόϊκα, που θα έχει διάφορες μορφές και φυσικά είναι σαφές ότι η βούληση είναι να προωθηθούν οι μεταρρυθμίσεις και να εξορθολογιστεί ο δημόσιο τομέας με κάθε τρόπο. Ακόμη και αν το πολιτικό κόστος είναι βαρύ. Δεν ξέρουμε βέβαια αν αυτή η κυβέρνηση ή άλλη, μπορεί να το αντέξει, αλλά αν δεν τα καταφέρουμε και τώρα, μάλλον θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.

 

Άγγελος Στάγκος

[email protected]