Ολα αυτά και πολλά ακόμη κυκλοφορούν στην Πλατεία του Συντάγματος, όπου όμως κυριαρχεί η αντιμνημονιακή αποφασιστικότητα. Τα επιχειρήματα που αντλούνται από όσους την εκδηλώνουν είναι από λογικοφανή έως απίστευτα, και μερικά από αυτά τα τελευταία αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο. Τα χρήματα τα χρωστάμε όχι μόνο σε κράτη και τράπεζες, αλλά  σε ασφαλιστικά ταμεία  και  άτομα επίσης  και η δήλωση ή η απόφαση ότι δεν τα πληρώνουμε ισοδυναμεί με πτώχευση. Από τη στιγμή δε που η ελληνική οικονομία δεν είναι πλεονασματική και κανείς δεν θα δανείζει, δεν θα μπορούν να πληρωθούν ούτε οι μισθοί, ούτε οι συντάξεις, ούτε βέβαια οι αναγκαίες εισαγωγές.

Ας δεχθούμε όμως ότι αυτό είναι κάτι ακραίο και ας ψάξουμε λίγο τους  άλλους φοβερούς ισχυρισμούς. Γιατί λοιπόν να μας επιβουλεύονται οι εταίροι της και γι' αυτό μας επιβάλουν την σκληρή πολιτική του μνημονίου; Θέλουν μήπως να μας γονατίσουν και απαιτούν να εφαρμοστεί η συγκεκριμένη εξοντωτική πολιτική; Αλλά μήπως είμαστα όρθιοι όταν ζητήσαμε να μπούμε στον μηχανισμό στήριξης; Και αφού θέλουν να μας εξοντώσουν γιατί μας έδωσαν νέα δανεικά και δεν μας άφησαν να πτωχεύσουμε μια και καλή;

Αμ το άλλο πάλι, ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται, πως ακούγεται; Ότι δηλαδή, ως τσαρλατάνοι,  επιβάλλουν μία πολιτική που δεν οδηγεί πουθενά, αφού δεν υπάρχει ανάπτυξη και απλά μας τρώει τα σωθικά. Είναι ζήτημα όμως αν στην Ελλάδα του δυσθεώρατου χρέους και του ιλιγγιώδους ελλείμματος, χωρούσε οποιαδήποτε άλλη πολιτική, όπως ομολογούν και οι θιασώτες της διοχέτευσης ρευστότητας στην αγορά, όπως στις ΗΠΑ. Φυσικά, η Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με τις ΗΠΑ, αλλά και εκεί ακόμα να δαμάσουν την ανεργία που συνεχώς μεγαλώνει. Αλλά αφού δεν πρόκειται να βγάλει πουθενά η πολιτική του μνημονίου, γιατί να επιμένουν σε αυτήν οι δανειστές μας, μήπως για να υποχρεώνονται κάθε τόσο να μας δίνουν νέα δανεικά; Σε κάθε περίπτωση δε, δεν την εφαρμόσαμε για να ξέρουμε που θα μας βγάλει.  Αφήστε που η πολιτική του μνημονίου εκφράζει την πολιτική της δημοσιονομικής εξυγίανσης που έχει υιοθετηθεί στην Ευρώπη, άρα δεν γινόταν να γίνει βέβαια εξαίρεση για μας. Πάντως, η ανάπτυξη δεν αρχίζει πατώντας ένα κουμπί και δίχως χρήματα και διαδικασίες!

Οσο για την συνομωσιολογική ερμηνεία, ότι θέλουν να αγοράσουν τα «ασημικά» για ένα κομμάτι ψωμί, επισημαίνεται ότι θα μπορούν να τα αγοράσουν ακόμη φθηνότερα, αν επιστρέψουμε στη δραχμή, είτε καταρρέοντας, είτε με τη βούλησή μας, είτε κάτω από την πίεση του νοήμονος κοινού. Τότε να δείτε ποια θα είναι η αξία, όχι μόνο  των «ασημικών» του κράτους, αλλά και αυτών που έχουμε στο δικό μας σπίτι (μαζί με το σπίτι) ...

Και για εκείνο, το ότι οι Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνστανίνου πρακτορεύουν ξένα συμφέροντα, ρωτήστε τον Καμμένο που το λανσάρει να σας πει. Πιθανώς αυτός γνωρίζει κάτι που δεν γνωρίζει κανείς άλλος.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]