Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ο Παπανδρέου θα συνεχίσει τις προσπάθειες για να βρεθεί ένα μίνιμουμ συναίνεσης με τον Σαμαρά. Κρίνοντας από διάφορες δηλώσεις πρωθυπουργών και παραγόντων της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αυτό είναι ταυτόχρονα ζητούμενο και προϋπόθεση για να δοθεί η πέμπτη δόση, αλλά ακόμη περισσότερο, για να μας δώσουν και άλλο δάνειο. Παράλληλα βέβαια, υπάρχουν και οι επισημάνσεις του ΔΝΤ, που από τη μία πλευρά έχει πρόβλημα με το καταστατικό του, ενώ από την άλλη εμφανίζεται σαν να πιέζει την Ευρωζώνη να δώσει συνολική λύση στο ζήτημα του ελληνικού χρέους, αλλά και του ευρωπαϊκού, αν θέλετε.

Φυσικά, υπάρχουν μεν οι πιέσεις από το εξωτερικό, αλλά και ο πρωθυπουργός πρέπει να έχει κάποιους στόχους για να επιθυμεί τόσο πολύ τη συναίνεση. Διαπιστώνει ότι μόνος του δεν μπορεί να προωθήσει αποτελεσματικά τις μεταρρυθμίσεις και την αναδιάρθρωση του κράτους και ζητάει να βάλουν πλάτη τα αστικά, τουλάχιστον (στα χαρτιά), κόμματα, ώστε να έχουν και συνευθύνη; Θέλει επίσης να φέρει αντιμέτωπο τον Α. Σαμαρά και το κινηματικό περιβάλλον του στη Ν.Δ., αντιμέτωπους ακόμη περισσότερο με την Τρόϊκα και τους υπόλοιπους ηγέτες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ή να τον αναγκάσει να κάνει κολοτούμπα, ή τέλος, να δημιουργήσει πρόβλημα μέσα στη Ν.Δ. , όπου είναι γνωστό ότι υπάρχουν βουλευτές που δυσφορούν σφόδρα με τη στάση του αρχηγού τους; Νοιώθει επίσης ότι έχει χάσει μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης των διεθνών κύκλων (και αυτό τον πονάει πολύ) και προσπαθεί να πείσει ότι αυτή την εποχή είναι ο μοναδικός πολιτικός ηγέτης στην Ελλάδα για τη δουλειά; Ολα αυτά ή κάποια από αυτά μπορεί να ισχύουν. Ωστόσο, το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα του Παπανδρέου είναι εσωκομματικό!

Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρει όλα αυτά ο Γ. Παπανδρέου. Πρώτον γιατί ο Α. Σαμαράς και οι δικοί του θεωρούν τους εαυτούς τους κινηματικούς και πιστεύουν ότι βρίσκονται πολύ κοντά στην εξουσία (που εμείς οι υπόλοιποι ελπίζουμε ότι θα την διαχειριστούν με σύνεση και δεν θα τινάξουν τα πάντα στον αέρα) και δεύτερον γιατί δεν έχει πείσει για την αποτελεσματικότητά του. Ούτε βέβαια για τον οργανωτικό χαρακτήρα του και ακόμη περισσότερο για την πολιτική του διαύγεια. Οι πολιτικοί χειρισμοί του τις τελευταίες ημέρες το απέδειξαν και πάλι. Έκανε κινήσεις και δηλώσεις, ανακάτεψε τα πάντα, μέχρι και δημοψηφίσματα και τους πάντες και τελικά το μοναδικό σίγουρο αποτέλεσμα ήταν να προκληθεί πανικός και να σηκώσει ο κόσμος λεφτά από τις τράπεζες…

Η εικόνα που υπάρχει πάντως είναι ότι οι ευρωπαίοι, δεν εμπιστεύονται μεν τον Γ. Παπανδρέου, αλλά δεν εμπιστεύονται και τον Α. Σαμαρά. Αν τον τελευταίο τον φέρουν με το καλό ή με το άγριο στα νερά τους, θεωρούν ότι θα αποκτήσουν μία ακόμη εναλλακτική λύση, αλλά είναι προφανές ότι θα δυσκολευτούν. Δεν γνωρίζουν καλά τα σύνδρομα και τους άμεσους συνεργάτες του αρχηγού της Ν.Δ., αλλά ίσως και εκείνοι να μην ξέρουν καλά πόσο επίμονοι και σκληροί μπορούν να γίνουν οι ευρωπαίοι. Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός διατηρεί τη στήριξη των αμερικανών. Αυτοί πάλι πίεσαν μέσω ΔΝΤ τους ευρωπαίους να αποφασίσουν για συνολική λύση του ελληνικού ζητήματος και ο Ομπάμα ξεκαθάρισε στους G-8 ότι δεν θέλει με καμιά δύναμη χρεοκοπία της Ελλάδας γιατί τα ρίσκα είναι μεγάλα. Οι ευρωπαίοι δείχνουν ακόμη να λαμβάνουν υπ΄ όψιν τους αμερικανούς (και πως θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς;), αλλά επιμένουν στις ελληνικές αποκρατικοποιήσεις για να τις παρουσιάσουν σαν εγγυήσεις στα κοινοβούλια τους, προκειμένου να τα πείσουν ότι πρέπει να συνεχίσουν να στηρίζουν οικονομικά την Ελλάδα.

Ο Γ. Παπανδρέου όμως κινδυνεύει να πέσει πρωτίστως από το ίδιο το κόμμα του, όπως επισημάνθηκε προηγουμένως. Υπάρχουν βουλευτές που δηλώνουν ότι δεν θα ψηφίσουν τις αποκρατικοποιήσεις και μεσοπρόθεσμο , υπάρχουν βουλευτές που θεωρούν αναποτελεσματικούς τον πρωθυπουργό και τον Παπακωνσταντίνου, υπάρχει φαίνεται ομάδα βουλευτών που επαναφέρουν θέμα ηγεσίας και υπάρχουν βουλευτές που παίρνουν αποστάσεις από το Μνημόνιο. Αυτά τα γνωρίζει ο Γ. Παπανδρέου και γι΄ αυτό δίνει γη και ύδωρ στο Σαμαρά για τη συναίνεσή του, μεταξύ άλλων. Φυσικά, αν δεν περάσουν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα από τη Βουλή μπαίνουμε σε πολιτική κρίση, αλλά και σήμερα σε κρίση δεν βρισκόμαστε;

 

Αγγελος Στάγκος

[email protected]