Λογικά, ο Γ. Παπανδρέου δεν θα αρκεστεί να μιλήσει στους άλλους πολιτικούς αρχηγούς για την τραγική οικονομική κατάσταση. Αυτό το γνωρίζουν και το βλέπουν οι πάντες. Κάτι θα τους ζητήσει, πιθανότατα να βάλουν πλάτη, αλλά και κάτι θα προτείνει. Δεν αποκλείεται να προτείνει , ας πούμε, τον σχηματισμό μίας οικουμενικής κατά κάποιο τρόπο κυβέρνησης, με πρόσωπα και εξωκοινοβουλευτικά, αλλά και πολιτικά από όλους τους χώρους, που θα υποδείξουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Φυσικά, με πρωθυπουργό τον ίδιο...Σε αυτή την περίπτωση, τα κόμματα της Αριστεράς, πλην ίσως της Δημοκρατικής Αριστεράς του Φώτη Κουβέλη, θα απορρίψουν την πρόταση, κάτι το αναμενόμενο. Από τους υπόλοιπους, η     Ντόρα Μπακογιάννη θα δεχθεί, ο Γ. Καρατζαφέρης θα το σκεφθεί οπωσδήποτε, πριν πει το ναι ή το όχι και μένει ο Α. Σαμαράς που η απάντησή του θα έχει και την μεγαλύτερη σημασία.

Ο πρόεδρος της ΝΔ έχει ήδη πει όχι στη συναίνεση που προτείνουν οι παράγοντες της Κομισιόν και της Ευρωζώνης. Εκείνοι επιμένουν στην πολιτική του Μνημονίου και θέλουν τη Ν.Δ και τα άλλα αστικά κόμματα να δεσμευθούν ότι θα ακολουθήσουν την ίδια πολιτική αν έλθουν στην εξουσία ή συμμετάσχουν σ΄ αυτήν και ο Α. Σαμαράς  προτείνει άλλη συνταγή. Επομένως θα πει μάλλον όχι στην πρόταση του Γ. Παπανδρέου (αν διατυπωθεί γιατί φοβάται και τις εσωτερικές αντιδράσεις) γιατί εκτός των άλλων δεν θέλει να φορτωθεί και την αποτυχία, όπως προβλέπει. Εξάλλου πιστεύει ότι θα γίνουν εκλογές μέχρι τον Σεπτέμβριο και θα χριστεί ο ίδιος πρωθυπουργός, ακόμη και αυτοδύναμης κυβέρνησης. Να δούμε...προς το παρόν όμως ο πρόεδρος της Ν.Δ. στέλνει επιστολές, λέει, στους Μπαρόζο, Ρεν και Τρισέ για να τους πείσει να αναθεωρήσουν την πολιτική του Μνημονίου. Ας κάνει τον κόπο να γράψει και σε μας, αν τους πείσει...

Το σενάριο που περιγράψαμε μπορεί να βρίσκεται στο μυαλό του πρωθυπουργού, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα το προωθήσει. Αντ΄ αυτού ενδεχομένως να προτιμήσει τον ανασχηματισμό σχετικά σύντομα, σε μία προσπάθεια αφενός να φτιάξει μία κυβέρνηση πιο αποτελεσματική και αφετέρου να επανακτήσει την εμπιστοσύνη της Τρόϊκα και των εταίρων. Γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχει την εμπιστοσύνη τους πια ούτε ο ίδιος, ούτε ο Γ. Παπακωνσταντίνου. Μόνο που οι ευρωπαίοι δεν βλέπουν και άλλη λύση του γούστου τους. Οι αμερικανοί είναι εκείνοι που δείχνουν να στηρίζουν ακόμη τον Γ. Παπανδρέου, αλλά μέχρι πότε και αυτοί. Άλλωστε, ούτε οι ευρωπαίοι, ούτε οι αμερικανοί ψηφίζουν στην Ελλάδα.

Από την άλλη πλευρά, φαίνεται ότι αναπτύσσεται μία διακομματική κίνηση βουλευτών που τάσσονται υπέρ του εκσυγχρονισμού της χώρας. Προς το παρόν δεν φαίνεται να έχει πάρει κάποιο σχήμα, εκτός και αν δεν το έχουμε μάθει και είναι άγνωστο αν θα πάρει και ποιος θα εκφράσει αυτή την κίνηση ως επικεφαλής. Μπορεί στο τέλος και να μην πάρει σάρκα και οστά, αλλά και μόνον ότι υπάρχει, έστω και σε λανθάνουσα κατάσταση, είναι ελπιδοφόρο νέο. Ενδεχομένως και να σημάνει το οριστικό τέλος της μεταπολίτευσης, αν εκδηλωθεί.

Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν και κάποιες σταθερές. Oι δανειστές μας θέλουν να δουν αποτελέσματα, χειροπιαστά αποτελέσματα και ταυτόχρονα απαιτούν εγγυήσεις, δηλαδή ένα φορέα διαχείρισης των αποκρατικοποιήσεων, για να δώσουν και άλλο δάνειο στήριξης και ότι σταδιακά θα αναλαμβάνουν όλο και περισσότερο τα ηνία στην Ελλάδα. Εκτός και αν αποφασίσουν να μας αφήσουν να καταρρεύσουμε, αφού φαίνεται ότι το θέλουμε τόσο πολύ!

Αγγελος Στάγκος

[email protected]