Η στάση των τροϊκανών αντανακλά την συμπεριφορά του Γιούνκερ που λέει ότι η αλληλεγγύη έχει όρια, του Τρισέ που διαμηνύει την οργή του, του Όλι Ρεν και των άλλων. Που σημαίνει μεταξύ άλλων, ότι αν δεν δώσουμε δείγματα γραφής, ίσως να μην πάρουμε τη δόση τον Ιούνιο ή να καθυστερήσουμε να την πάρουμε, που είναι και το πιθανότερο. Παρ΄ όλ΄ αυτά εμείς ασχολούμαστε ακόμη σε μεγάλο βαθμό με την μικροπολιτική. Καίγονται τα σπίτια μας και εμείς τραγουδάμε...

Έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά της αλήθειας. Αυτά που ζητούν τώρα οι τροϊκανοί δεν είναι καθόλου εύκολα πράγματα. Πολύ δύσκολα βρίσκονται τα λεφτά που απαιτούναι. Μπορεί να έχουν μουλαρώσει, αλλά η επιμονή τους στην υλοποίηση του μνημονίου μέσα στις καθορισμένες ημερομηνίες στεγνώνει τη χώρα, την αγορά και τους μεροκαματιάρηδες, είτε αυτοί είναι μισθωτοί, είτε αυτοαπασχολούμενοι. Ναι,  χώρα χρειάζεται την υλοποίηση του μνημονίου, γιατί δεν υπάρχει άλλη πολιτική, αλλά για να μπει σε τάξη, να μεταρρυθμιστεί και να εξυγιανθεί, αλλά όχι για να πεθάνει. Αυτό άλλωστε το προσπαθούσε κα μόνη της με το μοντέλο που ακολουθούσε και την οδήγησε στο να βρίσκεται  σήμερα σε κώμα. Δεν χρειαζόταν βοήθεια...

Για να μην υπάρχει παρεξήγηση, το μνημόνιο χρειάζεται και προφανώς οι ευρωπαίοι και οι τροϊκανοί έχουν μουλαρώσει αφενός γιατί νοιώθουν και σωστά ότι έτσι και μας αφήσουν θα τα κάνουμε πάλι σαν τα μούτρα μας και αφετέρου γιατί έχουν και αυτοί να δώσουν λόγο στους δικούς τους λαούς που τσινάνε και θα τσινήσουν ακόμη περισσότερο αν και όταν ζητηθεί να εγκρίνουν και άλλο δάνειο. Εκείνο που ίσως θα πρέπει να γίνει είναι να χαλαρώσουν κάπως οι χρόνοι για την επίτευξη των στόχων. Με αυστηρή  επιτήρηση πάντα. Λέμε τώρα...Γιατί έχουμε ξεμείνει και από επιχειρήματα και από αισιοδοξία.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]