Παρακολουθώντας όσα γίνονται την τελευταία εβδομάδα θα μπορούσε να πει κανείς ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμία συνοχή και υποχωρεί φοβισμένη σε όλα τα μέτωπα. Λες και το κάνει επίτηδες, ή ότι ο Παπανδρέου, που αυτός δίδει τον τόνο, έχει κάτι κατά νου, ίσως και εκλογές. Χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο να μην έχει τίποτα κατά νου και απλά να καταρρέει και αυτό είναι κακό για όλους μας, έστω και αν δεν το αντιλαμβάνονται πολλοί. Γιατί η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση που να ξέρει να την κατευθύνει μέσα στην φουρτούνα.

Ο πρωθυπουργός λοιπόν έδωσε τον τόνο της γενικής υποχώρησης με τις απερίγραπτες δηλώσεις του μετά τα όσα είπαν οι της Τρόϊκα περί εκποίησης κρατικής περιουσίας αξίας 50 δις ευρώ τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Το αποκορύφωμα ήταν φυσικά εκείνο το ότι θα περάσει νόμο που θα απαγορεύει την πώληση γης, εκτός και αν η Βουλή αποφασίσει διαφορετικά, σε συνδυασμό με την υπόσχεσή του ότι θα προσπαθήσει να το κατοχυρώσει συνταγματικά αυτό. Από εκεί ξεκίνησαν και τα άλλα. Έγινε πάλι πταίσμα από πλημμέλημα το «τζάμπα» στα μέσα μαζικής μεταφοράς, υπήρξαν υπαναχωρήσεις στο άνοιγμα του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, οι δικηγόροι πήραν αυτό που ήθελαν όταν ο φοβερός Πρωτόπαπας είπε ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν θα ψήφιζαν το σχετικό νομοσχέδιο, συμβιβασμοί στα φορολογικά κλπ.

Το χειρότερο είναι ότι μαζί με τις υπαναχωρήσεις, τους συμβιβασμούς, τους λαϊκισμούς παρατηρείται και το φαινόμενο του «ο καθένας μόνος του και ο Θεός για όλους». Αυτή είναι η εικόνα της κυβέρνησης, με τον κάθε υπουργό να φροντίζει τον εαυτό του, να μην επικοινωνεί και να ρίχνει σπόντες για τους άλλους και όλοι μαζί να βρίζουν τον Παπακωνσταντίνου. Από κοντά και οι βουλευτές που πασχίζουν να αναστήσουν το ΠΑΣΟΚ του ΄80 και έχουν βρει χώρο για απειλές και ανταρσίες. Ταυτόχρονα απλώνεται και η αμφισβήτηση του πρωθυπουργού.

Όλα αυτά σημαίνουν ή κατάρρευση ή εκλογές. Πάντως, οι της Τρόϊκα είναι πια πολύ θυμωμένοι.