Πραγματικά, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι θα συμβεί αν χρεοκοπήσουμε και επίσημα, εκτός βέβαια ότι θα φτωχύνουμε ακόμη περισσότερο και θα μπούμε σε μία μαύρη τρύπα από την οποία θα κάνουμε πολλά χρόνια να βγούμε. Η άμεση σκέψη είναι ότι χρεοκοπία σημαίνει στάση πληρωμών. Οι μισθοί και οι συντάξεις δεν θα πληρώνονται, ούτε βέβαια και οι δανειστές μας, στους οποίους όμως περιλαμβάνονται ελληνικές τράπεζες και ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, εκτός από αρκετούς ιδιώτες. Από εκεί και πέρα όμως τι άλλο σημαίνει; Μήπως μπορεί να σημαίνει και έξοδο από το ευρώ; Οι καταθέσεις των πολιτών (εκείνων που τις έχουν εδώ και δεν τις έστειλαν στο εξωτερικό) τι θα γίνουν; Θα χαθούν ή θα δεσμευθούν; Και είναι δυνατόν όλα αυτά να συμβούν ενώ είμαστε στο ευρώ;

Η κατάληξη στην χρεοκοπία είναι φυσικά το πολύ απαισιόδοξο σενάριο, αλλά και κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει, βλέποντας την ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού και κυρίως των δύο κομμάτων εξουσίας, την στάση των συνδικαλιστών και τις αντιδράσεις των συντεχνιών. Ωστόσο, για την αναβίωση των μαύρων σεναρίων και της απαισιοδοξίας ευθύνεται η κυβέρνηση. Αυτή βρίσκεται στην εξουσία και παίρνει τις αποφάσεις, αυτή υποτίθεται ότι ελέγχει την διοικητική μηχανή, οι δηλώσεις του πρωθυπουργού και των υπουργών μετράνε και από την κυβέρνηση δίνεται ο τόνος. Και η αίσθηση είναι ξανά ότι βουλιάζουμε.

Στις 22 του μήνα ο Γ. Παπανδρέου επισκέπτεται το Βερολίνο και στις 23, ανήμερα της μεγάλης απεργίας (που κάποιοι οργανώνονται για να δώσουν διαστάσεις γενικής εξέγερσης) θα βρεθεί στο Ελσίνκι. Τι άραγε μπορεί να πει στην Φράου Μέρκελ και τι να ζητήσει, όταν είναι φανερό ότι οι νόμοι των μεταρρυθμίσεων είναι γεμάτοι υπαναχωρήσεις και στο τέλος δεν εφαρμόζονται, είτε γιατί η κυβέρνηση δεν έχει την βούληση να τους εφαρμόσει, είτε γιατί δεν διαθέτει τους κατάλληλους μηχανισμούς; Και πως θα πείσει του φινλανδούς να μην είναι τόσο σκληροί στους όρους που θέτουν για την στήριξη της οικονομίας μας, στο πλαίσιο του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας, ή και έξω από αυτό;

Άγνωστο αν ο Γ. Παπανδρέου έχει κάτι κατά νου, αν η αποστασιοποίηση από την Τρόϊκα γίνεται εν όψει εκλογών και αν η ένταση που δημιουργήθηκε αποτελεί μέρος κάποιου σχεδίου. Μπορεί να συμβαίνει αυτό, αλλά μπορεί και να αποτελεί ένδειξη αδυναμίας και έλλειψη σχεδιασμού, ή να πρόκειται για άλλη μία κωλοτούμπα στο πλαίσιο μίας χαοτικής λειτουργίας. Θα δείξει, αλλά τι σημασία έχει να το δούμε, αν πέσουμε στην άβυσσο, επειδή ξαφνικά η κυβέρνηση διαπίστωσε ότι δεν έχει το κουράγιο να επιβάλει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ή να περιορίσει τις δαπάνες και να μαζέψει χρήματα από τους φοροφυγάδες. Και τι φταίμε οι υπόλοιποι αν κάποιοι υπουργοί δείχνουν απροθυμία ή είναι ανίκανοι. Τέλος, τι πρέπει να γίνει δηλαδή, για να συντονισθεί αυτή κυβέρνηση από τον επικεφαλής της…