Φυσικά η κυβέρνηση την πάτησε. Όχι γιατί μαζί με τη Νέα Δημοκρατία προσπάθησαν να κουκουλώσουν τα πράγματα, όπως ισχυρίζονται διάφοροι, κυρίως της Αριστεράς και των Μήντια, αλλά γιατί το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο. Και ήταν προδιαγεγραμμένο γιατί πρώτον, το δεδομένο νομικό και συνταγματικό πλαίσιο δεν επιτρέπει να υπάρξει το ποθούμενο αποτέλεσμα, δεύτερον, γιατί οι αντικειμενικές συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες, τρίτον, γιατί το πολιτικό προσωπικό των επιτροπών δεν έχει την απαραίτητη τεχνογνωσία και τέταρτον, γιατί το πολιτικό προσωπικό δεν έχει τη δυνατότητα να αντλήσει βοήθεια από ειδικούς στο διαλυμένο κράτος μας.

Το χειρότερο είναι ότι τα αποτελέσματα των εξεταστικών επιτροπών (σε συνδυασμό με τη σύγχυση που επικρατεί για τις εξουσίες τους, σύμφωνα με τους νόμους και το Σύνταγμα) εδραίωσαν την πεποίθηση ότι το πολιτικό προσωπικό είναι ανίκανο. Ακόμη περισσότερο, ότι τα κάνει… πλακάκια. Στην περίπτωση δε της Siemens, προχώρησε και σε «δολοφονίες χαρακτήρων» (character assassination) , γιατί μέσα στην απόγνωσή του και στην αντιπαλότητα των κομμάτων και των προσώπων σπίλωσε και πρόσωπα που δεν είχαν ποτέ καμία σχέση με τα έργα της Siemens.

Είναι βέβαιο ότι πολλοί διαφωνούν με αυτή την άποψη. Δικαίωμά τους. Η Νέα Δημοκρατία καταδικάστηκε πολιτικά στις προηγούμενες εκλογές και οι ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες στελεχών της είχαν παραγραφεί, όπως είχαν παραγραφεί και ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Θα μπορούσαν να συνεχίζονται πιθανότατα δικαστικές έρευνες για μη πολιτικά πρόσωπα, αλλά αυτό είναι περίπλοκο θέμα που δεν μπορούμε να το λύσουμε αυτή τη στιγμή. Το σίγουρο είναι όμως ότι μετά τις εκλογές ήταν πλέον φανερό ότι η χώρα αντιμετώπιζε τρομακτικά οικονομικά προβλήματα και έπρεπε να επικεντρωθεί στη λύση τους και όχι να έχει το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν με άγονες εξεταστικές επιτροπές.

Κάποια στιγμή επιτέλους πρέπει να αντικρύσουμε το μέλλον!