Όποιος νομίζει ότι η θεωρία της σφαιρικής και ολοκληρωτικής επίλυσης των προβλημάτων σε μηδενικό χρόνο δεν συνεχίζει να κυριαρχεί στην Ελλάδα, κάνει λάθος. Ισχύει και το διαπιστώνουμε καθημερινά και με κάθε σχεδόν ευκαιρία. Η οικονομική κατάρρευση μας οδήγησε στο Μνημόνιο αλλά από την πρώτη στιγμή άρχισε να αμφισβητείται τόσο η αναγκαιότητα, όσο και η αποτελεσματικότητά του. Όλοι γνωρίζουν ότι η κατάσταση στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια παιδεία είναι τραγική, αλλά όταν προωθείται πρόταση αλλαγής, τα «όχι» από τους εμπλεκόμενους πέφτουν βροχή, με το πρόσχημα ότι δεν προσφέρει πραγματική λύση. Η αχαλίνωτη λαθρομετανάστευση αλλοιώνει την κοινωνία μας και προκαλεί εντάσεις, η κυβέρνηση αποφασίζει να φτιάξει φράχτη στα σύνορα, όμως αμέσως αμφισβητείται αν το κύμα των εξαθλιωμένων θα σταματήσει ολοκληρωτικά. Αφήστε τις αντιδράσεις στην αναζήτηση τρόπων διαχείρισης των σκουπιδιών μας!

 Με αυτή την έννοια, στη χώρα μας έχει δικαιωθεί η άποψη ότι «το καλύτερο (ή τουλάχιστον η αναζήτησή του) είναι εχθρός του καλού». Αυτό μπορεί να αποτελεί διαπίστωση, όμως δεν δίνει ικανοποιητικές απαντήσεις σε ερωτήματα πως και γιατί χρόνια τώρα δεν δόθηκαν πρακτικές λύσεις σε διάφορα προβλήματα. Ακόμη περισσότερο δεν δικαιολογεί το γεγονός ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις και οι υπουργοί που διαδέχονταν ο ένας τον άλλον δεν προχώρησαν με το απαιτούμενο σθένος και στο πλαίσιο της κοινής λογικής στην εφαρμογή λύσεων έστω και μερικής αποτελεσματικότητας. Γιατί, ας πούμε, δεν προχώρησαν στην τοποθέτηση πάρκου αιολικής ενέργειας στην Μακρόνησο που προσφέρεται, γιατί δεν αντιμετώπισαν την τεραστίων διαστάσεων λαθρεπιβίβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς, γιατί δεν εφάρμοσαν τα τεκμήρια διαβίωσης στην αντιμετώπιση της ανεξέλεγκτης φοροδιαφυγής, γιατί δεν πάταξαν τον χουλιγκανισμό, γιατί…, γιατί…, γιατί…

Πως δηλαδή είναι δυνατόν να συζητάμε συνεχώς για την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος, για εναλλακτικές μορφές ενέργειας, για τρόπους εξισορρόπησης του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών και να μην εκμεταλλεύεται το κράτος την θέση της Μακρονήσου, πάνω στους αέρηδες του Κάβο Ντόρο, δίπλα στην Αθήνα και χωρίς ιδιοκτησίες; Είναι δυνατόν γιατί το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις αντιδρούν γιατί θεωρούν το νησί τόπο μαρτυρίου επειδή εκεί δημιουργήθηκαν τα γνωστά στρατόπεδα τα μαύρα χρόνια του ΄40 και του ΄50…

Πως επίσης είναι δυνατόν να μην έχει αντιληφθεί κανείς αρμόδιος την έκταση της λαθρεπιβίβασης στο μετρό, στο τραμ, στα λεωφορεία και να μην φροντίσει να τοποθετηθούν συστήματα που να την περιορίζουν; Είναι δυνατόν, πρώτον λόγω αδιαφορίας και δεύτερον γιατί κυριαρχούσε η άποψη ότι αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα η χρησιμοποίηση των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς ακόμη και δωρεάν. Η μήπως χρειαζόταν η σοφία του Αϊνστάϊν για να γίνει αντιληπτό ότι τα τεκμήρια διαβίωσης είναι ένα πάρα πολύ χρήσιμο (και «δημοκρατικό») εργαλείο για να περιορισθεί η φοροδιαφυγή; Δεν χρειαζόταν ασφαλώς το μυαλό του Αϊνστάϊν , αλλά προφανώς κανείς δεν ήθελε να χαλάσει την διάθεση της τεράστιας μάζας των φοροφυγάδων, πολλοί από τους οποίους μάλιστα προκαλούσαν με την επίδειξη του πλούτου τους!

Αυτά και άλλα πολλά συνέβαιναν και συμβαίνουν στο όνομα της αναζήτησης μίας καλύτερης, πιο σφαιρικής, περισσότερο αποτελεσματικής λύσης που θα λύσει το όποιο πρόβλημα για την επόμενη εκατονταετία. Στην πραγματικότητα, συνέβαιναν και συμβαίνουν για να μη δίνεται καμία λύση, ούτε καν… ορθογώνια.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]r

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr