Τέτοιες καταστάσεις διαμορφώνουν εδώ και χρόνια την καθημερινότητα, χωρίς καμία διαμαρτυρία από την πλευρά των πολιτών, και κυρίως χωρίς αντίδραση, από την πλευρά των εκείνων που έχουν ζητήσει την ψήφο για να δίνουν λύσεις και να εφαρμόζουν τους νόμους. Έχουμε μάθει να ζούμε με καταλήψεις, με διατάραξη κάθε ομαλότητας, μέσα σε μια βρώμικη πόλη. Όταν δε κάποιοι τολμούν να διαμαρτυρηθούν, όπως τόλμησαν μερικοί γονείς στο συγκεκριμένο λύκειο, προπηλακίζονται από τα ίδια τα παιδιά τους. Ή όταν εμφανίζονται οι συνδικαλιστές της συντεχνίας σε ραδιόφωνα για να διαλαλήσουν τα δίκαια της συντεχνίας τους, τους επιτρέπεται να λένε τις αρλούμπες τους χωρίς αντίλογο.

Για παράδειγμα, εμφανίστηκε φιλόλογος σε τηλεοπτικό παιχνίδι, η οποία μάλιστα δήλωσε μανούλα στην ορθογραφία, που θεώρησε σωστή την «αληλεγγύη» και λάθος το «παρεμπιπτόντως», την οποία διαδέχτηκε μία δικηγόρος που και αυτή χαρακτήρισε «πονηρή» την δεύτερη λέξη. Αλλά μην πάτε μακριά. Όσοι τυχαίνει να διαβάζουν και τα σχόλια αναγνωστών θα έχουν αντιληφθεί, ελπίζω, ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις η σχέση με την ορθογραφία είναι εξαιρετικά μακρινή. Όσο για τον συνδικαλισταρά που κατακεραύνωνε την κυβέρνηση και τον δήμο γιατί δεν ανανεώνουν τις συμβάσεις των συμβασιούχων, ο δημοσιογράφος που τον φιλοξενούσε στην εκπομπή του, απέφυγε ή δεν σκέφτηκε να τον ρωτήσει γιατί οι 2200 μόνιμοι υπάλληλοι της καθαριότητας είναι αραχτοί στα γραφεία, παίρνοντας και όλα τα σχετικά επιδόματα, ενώ είχαν προσληφθεί για να μαζεύουν τα σκουπίδια.

Ίσως το παράδειγμα της κυρίας που θα κλείσει το ένα από τα δύο μαγαζιά της στο κέντρο, γιατί την έχουν τσακίσει οι συνεχείς πορείες και απεργίες είναι πιο απτό ως περισσότερο κατανοητό και άμεσο. Γιατί θα απολυθούν εργαζόμενοι και θα μείνουν ανοίκιαστοι χώροι. Και κανείς δεν βλέπει τις επιπτώσεις, κανείς δεν ενδιαφέρεται, αν τις βλέπει. Το χειρότερο, δεν ενδιαφέρονται αυτοί που έχουν δουλειά και κάνουν πορείες και απεργίες εκ του ασφαλούς, άλλες φορές γιατί μειώνονται οι αποδοχές τους, άλλες φορές γιατί ξεβολεύονται. Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος όταν μειώνονται οι αποδοχές του, ακόμη και αν ήταν σε παράλογα ύψη για το έργο που προσφέρουν, αλλά είναι ασυγχώρητος όταν δεν θέλει να ξεβολευτεί και διαμαρτύρεται, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τις επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο. Στο κοινωνικό σύνολο ανήκουν και οι άνεργοι.

Το έχουμε πει και το ξαναλέμε. Είναι πολύ δυσάρεστη η σημερινή κατάσταση, αλλά το κοινωνικό-οικονομικό μοντέλο στο οποίο είχαμε συνηθίσει, είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του. Δυστυχώς όμως το υπερασπιζόμαστε, ενώ οι επιπτώσεις είναι σοβαρές.