Το μεγαλύτερο πρόβλημα των γερμανών είναι ο τρόπος με τον οποίον προβάλλουν τις απόψεις και την βούλησή τους. Είναι ένας τρόπος «γερμανικός» που επαναφέρει στη μνήμη στερεότυπα βγαλμένα από το παρελθόν. Φυσικά δεν θα ήταν στερεότυπα, αν δεν υπήρχε βάση, αλλά είναι γεγονός ότι όταν λένε «nein», «raus» και «verboten» από θέση κυρίαρχου σου παγώνουν ακόμη το αίμα. Τις περισσότερες φορές δεν παραλογίζονται γιατί είναι σοβαροί και ορθολογιστές σαν λαός, αλλά είναι αυτός ο τρόπος αδερφάκι μου…Και φυσικά από την άλλη πλευρά είναι οι αγγλοσάξονες και κάποιοι άλλοι που για λόγους οικονομικού ανταγωνισμού δεν θέλουν με τίποτα να ξεχάσει ο κόσμος τι κουβαλούν οι γερμανοί επάνω τους.

Ωστόσο, πρέπει να παραδεχθούμε ότι Ευρωπαϊκή ΄Ενωση χωρίς τη Γερμανία δεν νοείται. Λόγω γεωγραφικής θέσης, λόγω μεγέθους και κυρίως λόγω οικονομίας. Να θυμόμαστε ότι εδώ και χρόνια η Γερμανία αποτελεί την ατμομηχανή της Ευρώπη και σε αυτήν προσβλέπουν οι πάντες για να βγάλει όλους σχεδόν τους εταίρους της από την κρίση. Επομένως, εμμέσως πλην σαφώς, η ηγετική θέση της Γερμανίας αναγνωρίζεται γενικώς από τους υπόλοιπους ευρωπαίους. Εστω και αν πολλοί από εμάς αναρωτιούνται συνεχώς αν οι γερμανοί διαθέτουν την πολιτική ωριμότητα να ασκούν επωφελώς για τους εαυτούς τους και τους άλλους την ηγεσία. Άλλα και ποιος άλλον αν είναι ο ηγέτης όταν η Γερμανία είναι μακράν η ισχυρότερη χώρα.

Υπάρχει το επιχείρημα ότι το ευρώ είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Γερμανίας. Καμία αντίρρηση. Μόνον όμως η Βρετανία (για πολύ ειδικούς λόγους), η Σουηδία και η Δανία αρνήθηκαν να μπουν στην ΟΝΕ, ενώ όλοι οι άλλοι έσπευσαν να συνωστισθούν στην πόρτα τους. Ακόμη και στη σημερινή συγκυρία θέλουν πολλές χώρες να μπουν στο ευρώ. Λογικά μέτρησαν τα υπέρ και τα κατά και έκριναν ότι ήταν προτιμότερο να υιοθετήσουν και αυτές το «γερμανικό» ευρώ , παρά να μείνουν έξω από αυτό. Το δεύτερο είναι ότι η Γερμανία επωφελήθηκε από το κοινό νόμισμα και την Ευρωζώνη γιατί εξάγει ένα πολύ μεγάλο μέρος των προϊόντων της στις υπόλοιπες χώρες. Καμία αντίρρηση και σε αυτό, αν και υπάρχουν αμφιβολίες κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο. Αν δηλαδή τόσο μεγάλο μέρος των εξαγωγών της Γερμανίας έχει σαν πελάτες τις χώρες του αδύναμου οικονομικά Νότου, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ιρλανδία.

Η μαύρη αλήθεια είναι ότι η Γερμανία δεν εξαρτά την ευημερία της από τις εισαγωγές των χωρών που έχουν γίνει γνωστές ως «pigs». Και επίσης η μαύρη αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ανάγκασε τις χώρες αυτές να προτιμούν τα γερμανικά προϊόντα. Το έκαναν γιατί τα γερμανικά αυτοκίνητα, τραίνα, αεροπλάνα, ψυγεία, ακόμη και οι κατσαρόλες είναι ποιοτικά ανώτερα και τα προτιμούν τόσο οι καταναλωτές, όσο και τα κράτη. Μπορεί η «ΖΗΜΕΝΣ» να έχει κηρυχθεί σε διωγμό στην Ελλάδα, αλλά δεν παύουν τα προϊόντα της να είναι υψηλής ποιότητας. ΄Η όχι; Τέλος, κανείς δεν υποχρέωσε την Ελλάδα (ιδιαίτερα) και άλλες χώρες να απογειώνουν μισθούς και τιμές όταν για πολλά χρόνια η Γερμανία κρατούσε καθηλωμένους τους μισθούς στο εσωτερικό της προσφέροντας σε αντάλλαγμα σταθερότητα στις τιμές και επαρκές κοινωνικό κράτος.

Υπάρχει βέβαια το ερώτημα αν η γερμανική συνταγή, της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της αυστηρής λιτότητας είναι η ενδεδειγμένη ή θα οδηγήσει στην ύφεση και τον στασιμοπληθωρισμό. Αν τελικά θα πούμε ότι «η εγχείρηση πέτυχε αλλά ο ασθενής πέθανε». Οντως, δεν το γνωρίζουμε. Αλλά και στις ΗΠΑ που εφαρμόζουν πολιτική ρευστότητας η άτιμη η ανεργία δεν πέφτει. Είναι πάντως φανερό ότι οι γερμανοί και οι άλλοι έχουν επιλέξει να είναι ιδιαίτερα αυστηροί στη δική μας περίπτωση για να μη χαλαρώσουμε. Θέλουν να μας φρονηματίσουν με κάθε τρόπο και δεν επιτρέψουν αποκλίσεις, γιατί δεν μας έχουν εμπιστοσύνη. Δεν μπορούν να ανεχθούν την παρουσία στην Ευρωζώνη κράτους που να λειτουργεί όπως λειτουργούσε η Ελλάδα. Δεν το χωρά ο νους τους και αδυνατούν να το χωνέψουν!

Θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι η Φράου Μέρκελ δεν λειτουργεί σε κενό. Έχει μία κοινή γνώμη, μία Βουλή και ένα φοβερό Συνταγματικό Δικαστήριο. Λογοδοτεί στην κοινή γνώμη της που δεν θέλει πλέον να πληρώνει για άλλους, λογοδοτεί και στη Βουλή και είναι αναγκασμένη να ελίσσεται για να μην απορρίπτει το Συνταγματικό Δικαστήριο κάθε απόπειρα να βάζει πλάτη για άλλους. Η πρότασή της πάντως να μετέχουν και ιδιωτικοί χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί στον μηχανισμό δεν στερείται λογικής, όπως γράψαμε σ΄ αυτή την στήλη στις 25 Νοεμβρίου, άλλο αν δεν συμφέρει σε εμάς στη σημερινή συγκυρία. Και να δείτε ότι στο τέλος θα δεχθεί και την επιμήκυνση στην αποπληρωμή των δανείων που πήραμε στο πλαίσιο του μηχανισμού στήριξης.

Το πιθανότερο μάλιστα είναι ότι η Γερμανία και οι γερμανοί θα πιούν το πικρό ποτήρι μέχρι το τέλος και ας βαρυγκομούν προκειμένου να σώσουν την δοκιμαζόμενη Ευρώπη. Θα βάλουν πλάτη γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Αρα, μην πυροβολείτε τον γερμανό πιανίστα…Τουλάχιστον όχι πριν δούμε το τέλος της περιπέτειας. Αν βέβαια επιβιώσουμε ως τότε!