Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ, ο Α. Σαμαράς απέφυγε στη διάρκεια της συζήτησης να αναφερθεί στο Μνημόνιο, αν και έδωσε εξηγήσεις γιατί το καταψήφισε στη Βουλή (αν ισχύουν ακόμη οι τότε δηλώσεις του, το έκανε για να μην εκχωρήσει την αντιμνημονιακή στάση στην Αριστερά) και επεσήμανε στους πρεσβευτές ότι πρώτον, το κόμμα του ψηφίζει τις μεταρρυθμίσεις στη Βουλή και δεύτερον, ότι χωρίς ανάπτυξη η χώρα δεν πρόκειται να βγει από την μαύρη τρύπα και να συνέλθει.

Επειδή λοιπόν ο υπογράφων έχει ασκήσει έντονη κριτική στην αντιμνημονιακή στάση του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, ευκαιρία να πούμε μερικά πράγματα:

-Αφήνοντας στην άκρη το ποιος ευθύνεται περισσότερο ή αποκλειστικά για την δεινή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας έπρεπε και πρέπει να στηρίξει το Μνημόνιο. Το όφειλε στον εαυτό του, στην ιδεολογία του και στον πυρήνα των παραδοσιακών ψηφοφόρων του που προέρχονται από την μεσοαστική τάξη και που συνεχίζουν σήμερα να διαφωνούν με την στάση της Νέας Δημοκρατίας. Κυρίως όμως το όφειλε στη χώρα για να βοηθήσει στη δημιουργία του ενιαίου μετώπου που είναι απαραίτητο για να εξυγιανθούν τα δημοσιονομικά, να ξεπεραστούν τα εμπόδια που βάζουν οι συντεχνίες και να αντιμετωπισθούν οι επιθέσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Στο κάτω-κάτω της γραφής, θα υπήρχε και εναλλακτική λύση αν η σημερινή κυβέρνηση δεν τα καταφέρει ή αποδειχθεί ως το τέλος ανεπαρκής, ενδεχόμενο που δεν είναι απίθανο.

-Καμία αντίρρηση ότι μόνο με ανάπτυξη η χώρα έχει ελπίδες να βγει από το αδιέξοδο. Για να φτάσει όμως στην ανάπτυξη πρέπει κάποιοι να την στηρίξουν για τους όποιους λόγους δικού τους συμφέροντος. Αυτοί ήταν στην τωρινή συγκυρία το ΔΝΤ, η Κομισιόν και οι εταίροι και η ΕΚΤ, όπως κάποτε, στα τέλη της δεκαετίας του΄40 ήταν οι ΗΠΑ με το Σχέδιο Μάρσαλ. Και τότε, όπως και τώρα, η Ελλάδα ήταν υπό επιτροπεία και είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα αμερικανική αποστολή που έκοβε και έραβε στα οικονομικά και σε προώθηση μεταρρυθμίσεων, όπως ακριβώς σήμερα η τρόϊκα. Για τον απλούστατο λόγο ότι όποιος προσφέρει τα δεκανίκια βάζει και τους όρους του. Εξάλλου, η υπογραφή του Μνημονίου ήταν πλέον υποχρεωτική τον Μάϊο για να μην πτωχεύσουμε, αφού οι αγορές ουσιαστικά μας έκοψαν τα δανεικά.

Καλώς ή κακώς (το αποτέλεσμα θα δείξει) η επικρατούσα άποψη των δανειστών μας είναι ότι προέχει η δημοσιονομική εξυγίανση. Σε αυτήν άλλωστε αποβλέπει η πολιτική της λιτότητας που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη, μηδέ της Γερμανίας εξαιρουμένης. Αλλά εκτός αυτών, το ελληνικό κράτος ήταν υποχρεωμένο εκ των πραγμάτων να περιορίσει τις δαπάνες του δημοσίου και να μαζέψει έσοδα. Θα έπρεπε να το κάνει και χωρίς το Μνημόνιο. Και για να έχει έσοδα θα έπρεπε να αυξήσει φόρους και να πατάξει την φοροδιαφυγή.

Κατά τον Α. Σαμαρά, κακώς αυξήθηκαν οι φόροι σε περίοδο ύφεσης και θεωρητικά έχει δίκιο. Πολλοί όμως από αυτούς που υποστηρίζουν ότι η στεγνή αγορά δεν μπορεί να πληρώσει φόρους και μάλιστα αυξημένους, ή ότι η αύξηση του ΦΠΑ προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη ύφεση, ξεχνούν ότι και στην περίοδο των παχιών αγελάδων, πριν αυξηθεί ο ΦΠΑ, η φοροδιαφυγή και η φοροκλοπή ήταν εκτεταμένες. Έτσι δεν είναι; Επομένως, καλά λέγονται αυτά από την αντιπολίτευση, αλλά όταν βρεθεί κανείς στην κυβέρνηση τα πράγματα είναι διαφορετικά, αφού το κράτος παλεύει με νύχια και με δόντια να μαζέψει έσοδα.

Ο άλλος παράλληλος δρόμος για την ανάπτυξη είναι να την πυροδοτήσει το κράτος με αύξηση των δημοσίων επενδύσεων. Αλλά πώς να το κάνει αυτό το ελληνικό κράτος αφού δεν έχει μία, σε σημείο που αδυνατεί να βάλει το δικό του μερίδιο για να χρηματοδοτήσει δραστηριότητες με κονδύλια της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης;

-Ο αρχηγός της Ν.Δ. προτείνει επίσης να πουλήσει το κράτος περιουσιακά στοιχεία, κυρίως ακίνητα. Πολύ καλά λέει, αλλά ποιος αγοράζει αυτή την εποχή; Άλλωστε αυτός ο πόρος προβλέπεται και στο Μνημόνιο.

Με λίγα λόγια, εκείνο που βασικά έπρεπε να κάνει η Ν.Δ. ήταν να στηρίξει το Μνημόνιο και να ασκεί κριτική όποτε η κυβέρνηση παρέκλινε από τους στόχους, έδειχνε ανικανότητα ή δεν ήθελε να υλοποιήσει τους όρους. Και φυσικά δεν ήταν ποτέ δυνατό να μηδενισθεί το έλλειμμα σε 18 μήνες, όπως υποστηρίζει ο αρχηγός του Κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης!