Ωστόσο, οι όποιες ανατροπές στο δεύτερο γύρο δεν έγιναν σε επίπεδο περιφερειών, αλλά σε επίπεδο δήμων. Μόλις μία περιφέρεια από τις 13 (ποσοστό μικρότερο του 8%) άλλαξε χέρια μεταξύ πρώτης  και δεύτερης Κυριακής, αυτή του Βορείου Αιγαίου. Από τους 325 δήμους το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής ανατράπηκε τη δεύτερη στους 70 (ποσοστό, σχεδόν 22%). Που σημαίνει ότι αερολογούν όσοι λένε ότι το ΚΚΕ συνέπραξε με τη Νέα Δημοκρατία στον δεύτερο γύρο. Για τη Θεσσαλία στην οποία επικεντρώνονται οι  φήμες, επισημαίνεται ότι ο νέος  περιφερειάρχης κ. Αγοραστός πήρε 170.323 ψήφους την πρώτη Κυριακή και 174.134 τη δεύτερη, ενώ ο αντίπαλός του, ο κ. Παπατόλιας (ΠΑΣΟΚ) έλαβε 153.821 την πρώτη Κυριακή και 170.273 τη δεύτερη. Ο κ. Μπούτας (ΚΚΕ) είχε πάρει πάνω από 50.000 ψήφους στον πρώτο γύρο. Άρα δεν βγαίνουν οι αριθμοί της υποτιθέμενης επανάληψης του «βρώμικου 89».

Κάποια υποψία θα μπορούσε να διατυπωθεί ίσως μόνο για την περιφέρεια των Ιονίων Νήσων, αλλά και εκεί φαίνεται ότι οι ψήφοι που πήρε ο αντάρτης του ΠΑΣΟΚ κ. Καλούδης μοιράστηκαν στους κ.κ. Σπύρου και Μπεριάτο που βγήκαν στον τελικό. Και να μην ξεχνάμε τις προσωπικότητες των υποψηφίων, αλλά και τις αντιπαλότητες μεταξύ των νησιών. Ειδικά τα μεγάλα νησιά, ήθελαν το καθένα «δικόν του» τον περιφερειάρχη. Ούτε όμως για τους δήμους υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις, εκτός ίσως από μεμονωμένες περιπτώσεις. Αλλωστε, οι δυνατότητες του ΚΚΕ πλέον να κατευθύνει τις ψήφους κρυφά και χωρίς επίσημη ανακοίνωση, είναι περιορισμένες.

Οι ανατροπές στους τέσσερεις μεγάλους δήμους, της Αθήνας της Θεσσαλονίκης, του Πειραιά και της Πάτρας είχαν διαφορετικές αφετηρίες και αιτίες. Στο Δήμο Αθηναίων, οι επιδόσεις του κ. Ν. Κακλαμάνη κατά τη θητεία του, η συμπεριφορά του, η αλαζονεία που επέδειξε και οι επιλογές του στο ψηφοδέλτιο προκάλεσαν την οργή των αστών της Αθήνας. Είδαν την πόλη τους να καταρρέει, διαπίστωσαν ότι οι υπηρεσίες που πρέπει να προσφέρει ο δήμος χειροτέρευαν, αρκετές από τις αποφάσεις του δημάρχου πρόσβαλαν την αισθητική τους και προτίμησαν είτε να μην ψηφίσουν, είτε να ψηφίσουν Καμίνη και Τομπάζη, παρά Κακλαμάνη και Ψινάκη. Δεν είναι τυχαίο ότι στο Κολωνάκι, στο Λυκαβηττό, στο Μέτς, ο κ. Γ. Καμίνης πήγε πολύ καλά και ο κ. Ν. Κακλαμάνης πολύ μέτρια.

Στη Θεσσαλονίκη, οι δημότες, ή τουλάχιστον οι μισοί και κάτι από αυτούς επεδίωξαν να βγάλουν την πόλη τους από τον βάλτο πού είχε δημιουργήσει η τριπλέτα Παπαγεωργόπουλου, Ψωμιάδη, Άνθιμου. Εξέλεξαν ως σφήνα τον Γ. Μπουτάρη και τώρα το καθεστώς ανησυχεί. Ήδη ο πονηρός Π. Ψωμιάδης προσπαθεί να παγιδεύσει τον Μπουτάρη, εμφανιζόμενος σαν μεσολαβητής και ζητώντας από τον ΄Ανθιμο να του δώσει «συγχωροχάρτι» σαν άλλος Πάπας. Το ζητούμενο είναι προφανές. Να παραμείνει η πόλη υπό την σκέπη (την εποπτεία) της Εκκλησίας.

Στον Πειραιά, θριάμβευσαν οι ενωμένοι Μανιάτες που επωφελήθηκαν από τις αστοχίες του Γ. Μίχα ο οποίος πάσχει εμφανώς από ναπολεοντίαση κα είχε δημιουργήσει εμφυλιοπολεμικό κλίμα μεταξύ των Πασόκων, αλλά και από την ομολογουμένως αποτυχημένη θητεία του Π. Φασούλα. Στην Πάτρα, φαίνεται ότι θριάμβευσαν εκείνοι που ήθελαν να αποσπάσουν την πόλη από το κομματικό ΠΑΣΟΚ και πρόσφεραν τη δημαρχία στον αντάρτη του. Καμία αντίρρηση, αρκεί να τον έχουν ζυγίσει καλά.

Μεγάλο το πρόβλημα της αποχής και γίνεται μεγαλύτερο γιατί μεγεθύνεται από τα μήντια. ΄Αλλωστε τα μήντια ενθαρρύνουν την αποχή καλλιεργώντας και συντηρώντας ένα κλίμα απαξίωσης των πολιτικών και της πολιτικής. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς την προσβλητική συμπεριφορά των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών αστέρων απέναντι στους πολιτικούς που καλούν για να καταλάβει τι εννοούμε. Και οι άλλοι κάθονται περιδεείς και τα ανέχονται, μήπως και δεν τους ξανακαλέσουν και δεν έχουν αναγνωρισιμότητα …Σε κάθε περίπτωση, η αποχή ήταν μεγάλη τον πρώτο γύρο για πολλούς λόγους που έχουν να κάνουν με δυσαρέσκεια και διαμαρτυρία, αλλά και με αδιαφορία και ωχαδερφισμό.

Στον δεύτερο γύρο ήταν φυσιολογικά μεγαλύτερη, αφού εκτός από το ΚΚΕ και τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ που έδωσαν ανοιχτά ή έμμεσα γραμμή αποχής (το ΚΚΕ έχει πείρα από το 1946…) δεν πήγαν να ψηφίσουν πολλοί από εκείνους που ψήφισαν υποψήφιους οι οποίοι αποκλείστηκαν στον δεύτερο γύρο, ή άλλους που θεώρησαν ότι η μάχη ήταν ουσιαστικά κερδισμένη ή χαμένη. Αρκετοί από αυτούς δεν ήθελαν να ξοδέψουν και χρήματα αν έπρεπε να μετακινηθούν από κάποια απόσταση.

Για παράδειγμα, ο Δράκος στην Πελοπόννησο  πήρε περί τις 13.000 λιγότερες ψήφους στον δεύτερο γύρο σε σύγκριση με τον πρώτο, ο Κατσιφάρας στη Δυτική Ελλάδα 26.000 λιγότερες ψήφους, ο Δακής στη Δυτική Μακεδονία 10.000 λιγότερες ψήφους, ο Ψωμιάδης στην Κεντρική Μακεδονία 15.000 λιγότερες ψήφους, στην Ήπειρο και οι δυο τελικοί υποψήφιοι πήραν λιγότερες ψήφους την δεύτερη Κυριακή και πάει λέγοντας. Στους τέσσερεις μεγάλους δήμους, μόνο ο Κατσικόπουλος κατάφερε να πάρει 3.000 σχεδόν  λιγότερους ψήφους από τον πρώτο γύρο στο δεύτερο  και βέβαια έχασε!

Κάπως έτσι έχει η πραγματικότητα και δεν ξέρουμε ακόμη πώς την αντιλαμβάνονται κυβέρνηση και Ν.Δ. Γι αυτό και δεν ξέρουμε αν τα ανοίγματα που φαίνεται να κάνει ο Γ. Παπανδρέου τα εννοεί για να τα βγάλει πέρα στη συνέχεια, όπως και αν ο Α. Σαμαράς κατάλαβε ότι δεν βγήκε και πολύ κερδισμένος από τις αυτοδιοικητικές εκλογές.