Η γερμανίδα Καγκελάριος δήλωσε ότι η προσπάθεια της χώρας της να γίνει πολυπολιτισμική έχει αποτύχει επαναλαμβάνοντας περίπου όσα είχε πει προηγουμένως  ο ηγέτης της Χριστιανοκοινωνικής ΄Ενωσης της Βαυαρίας, ο Χορστ Ζεχόφερ. Πρόσθεσε ότι το κράτος δεν μπορεί να στηρίζει  μόνιμα τους μετανάστες, αλλά πρέπει να έχει και απαιτήσεις από αυτούς και ταυτόχρονα επεσήμανε ότι δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι (μετανάστες και γερμανοί) ζώντας ο ένας δίπλα στον άλλο. Πριν μερικούς μήνες ένα μεγαλοστέλεχος του  Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, ο Τίλο Σάρατσιν είχε πραγματευθεί σε βιβλίο τον θέμα των μεταναστών και είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι μουσουλμάνοι μετανάστες δεν είναι αφομοιώσιμοι, εννοώντας τους τούρκους και προκαλώντας μεγάλο θόρυβο.

Με δεδομένη την ιστορία της Γερμανίας, προκαλούν φόβο τέτοιες δηλώσεις από γερμανούς αξιωματούχους, για όποιο λόγο και αν γίνονται. Όταν μάλιστα τελευταίες  σφυγμετρήσεις των διαθέσεων της γερμανικής κοινής γνώμης ανιχνεύουν ισχυρές ξενοφοβικές και ακροδεξιές τάσεις. Για να είμαστε όμως δίκαιοι, ανάλογες τάσεις υπάρχουν στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στη Νορβηγία, στην Ιταλία, ακόμη και στη Σουηδία. Και για να μην κρίνουμε μόνο τους άλλους, το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα.

Το εύκολο είναι να καταδικάσουμε ως φαινόμενα του ρατσισμού τις διαπιστωμένες τάσεις για να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας, ως προοδευτικοί και ευαίσθητοι άνθρωποι. Είναι όμως μόνον ο ρατσισμός που δημιουργεί τέτοιες διαθέσεις; Η κυρίαρχη άποψη παλαιότερα ήταν ότι θεσμικά η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση είναι …ένωση χριστιανικών κρατών. Σε βιβλίο της πριν από μερικά χρόνια, η μακαρίτισσα ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι είχε υποστηρίξει ότι η Ευρώπη απειλείται από το τη διείσδυση του Ισλάμ μέσω των μεταναστών που καταλήγουν στην ήπειρό μας σε μεγάλους αριθμούς.

Αυτά δείχνουν ότι πολλοί ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται ως απειλή στην πολιτισμική τους παράδοση την αθρόα προσέλευση μεταναστών, στην μεγάλη τους πλειοψηφία μουσουλμάνων, από άλλες ηπείρους, ειδικά από την Ασία και την Αφρική. Η ανασφάλεια λόγω της οικονομικής κρίσης και της αύξησης της ανεργίας, σε συνδυασμό με τις εικόνες που αντικρύζουν καθημερινά οι ευρωπαίοι πολίτες σε δρόμους και συνοικίες με μεγάλη παρουσία μεταναστών, επιτείνουν την αίσθηση της απειλής.

Στην Ελλάδα, των ανατολικών συνόρων της Ευρώπης και του ανύπαρκτου κρατικού μηχανισμού, η κατάσταση είναι σχεδόν ανεξέλεγκτη. Καθημερινά περνούν τα σύνορα του Έβρου εκατοντάδες μετανάστες από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τις περιοχές των κούρδων, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και άλλες πάμφτωχες χώρες. Ταυτόχρονα κατακλύζουν τη χώρα λαθρομετανάστες από την Αφρική και Ρομά από τη Ρουμανία και όλοι μαζί έχουν κυριαρχήσει στο κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων.

Η κυβέρνηση και ο Δήμος αδυνατούν να πάρουν  αποφάσεις και οι μηχανισμοί ασφαλείας δεν είναι σε θέση να εκκαθαρίσουν τις περιοχές που βρίσκονται υπό κατοχή. Η εγκληματικότητα παίρνει μεγάλες διαστάσεις και η κρίση προκαλεί αντιπαλότητες  μεταξύ μεταναστών από διάφορες περιοχές. Οι καινουργιοφερμένοι αντιμετωπίζονται ως απειλή από τους μετανάστες των Βαλκανίων και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και από τους έλληνες, καθώς διεισδύουν σε περιοχές χαμηλών εισοδημάτων και τα μεροκάματά τους είναι φθηνότερα. Η κατάσταση έχει ήδη γίνει εκρηκτική.

Δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις, ούτε και μεγάλη ευφυϊα για να γίνει αντιληπτό ότι η Ελλάδα γεμίζει τα τελευταία χρόνια με λαθρομετανάστες πολύ διαφορετικής κουλτούρας, άλλης θρησκείας, χωρίς δεξιότητες και μηδενικής προσφοράς για την οικονομία (αφού δεν είναι σε θέση να προσφέρουν προστιθέμενη αξία σε κανένα τομέα)  και τον πολιτισμό. Δεν είναι αφομοιώσιμοι και η χώρα δεν θα αντέξει για πολύ ακόμη αυτό το φαινόμενο. Πολύ απλά, ή θα θωρακίσει αποτελεσματικά τα σύνορά της και θα βρει πολιτισμένο τρόπο να διώξει αυτούς που έχουν ήδη μπει ή θα πρέπει να περιμένει έκρηξη επεισοδίων βίας και φυσικά μεγάλη εγκληματικότητα. Η κρίση θα διώξει αφομοιώσιμους μετανάστες, όχι τους μη αφομοιώσιμους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, είτε εδώ, είτε στην πατρίδα τους. Η πολιτεία καλείται να πάρει αποφάσεις γιατί η λαθρομετανάστευση μας απειλεί όσο και η οικονομική κρίση.