Φανταστείτε την κατάσταση στην οποία βρέθηκαν. Εγκλωβίστηκαν στα έγκατα της γης, σε  βάθος 700 και περισσότερων μέτρων, χωρίς ελπίδα διαφυγής, δίχως επικοινωνία με τον έξω κόσμο, σε ένα στενό χώρο, με ελάχιστο ή και καθόλου φως, με τρόφιμα αυτά που έφεραν μαζί τους για το κολατσιό και το ανάλογο νερό. Κανονικά ο πανικός θα έπρεπε να κυριαρχήσει, αλλά ο Λουίς Ουρζούα, ο σχετικά αγράμματος, αλλά προφανώς σκληροτράχηλος μαχητής της ζωής  έδειξε ότι είναι φτιαγμένος από ατσάλι και ότι έχει τεράστιες «κοχόνες».

Επί 17 ημέρες, όσες κρατήθηκαν στη ζωή πριν τους βρουν τα σωστικά συνεργεία που δεν γνώριζαν καν ότι ζούσαν, ο Λουίς Ουρζούα κράτησε όρθιους τους υπόλοιπους, διατηρώντας την  ψυχραιμία όλων και επιβάλλοντας κανόνες επιβίωσης. Ελάχιστες μερίδες τροφής και νερού για να διαρκέσουν τα αποθέματα, ισότητα, τάξη και λόγια παρηγοριάς. Ό,τι χρειάζεται μία ομάδα για να ελπίζει ότι θα ξεπεράσει ένα θανάσιμο κίνδυνο μεγάλης διάρκειας. Και όταν έφτασε η στιγμή της σωτηρίας, ο υπέροχος Λουίς Ουρζούα είδε πρώτα τους άνδρες του να ανεβαίνουν ένας-ένας, επί 26 βασανιστικές ώρες, προς την επιφάνεια της γης. Μετά, τελευταίος,  βγήκε και ο ίδιος. Δοξάστε τον!

Ήταν απόλυτα φυσικό να καλύπτεται η τιτάνια προσπάθεια διάσωσης των τριαντατριών μεταλλωρύχων από τα μήντια όλου του κόσμου. Ήταν μία ανθρώπινη ιστορία που παρά λίγο να καταλήξει σε τραγωδία, αλλά κάποια πρόνοια, θεία ή όχι, της έδωσε αίσιο τέλος (χάπι εντ). Η σωτηρία των ανθρώπων δεν μπορούσε παρά να αποτελέσει πρώτο θέμα στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα όλου του κόσμου και να πάρει τη θέση της στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων (θλιβερή εξαίρεση ο «Ριζοσπάστης», που είτε δεν κατάλαβε ότι επρόκειτο για ένα θρίαμβο της εργατικής τάξης, είτε περίμενε την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής που δεν ήλθε). Επόμενο είναι επίσης να δοθούν αποκλειστικότητες σε περιοδικά, να γραφούν βιβλία  και να γυριστούν ταινίες για την περιπέτεια.

Δεν ξέρουμε πως οι συγγραφείς και οι σεναριογράφοι θα παρουσιάσουν το ρόλο του Λουίς Ουρζούα. Το βέβαιο είναι ότι ο φτωχός και άσημος μεταλλωρύχος απέδειξε για άλλη μία φορά την σημασία του ηγέτη στους λαούς, στις χώρες  και στις ομάδες σε  κρίσιμες περιστάσεις. Παντού και πάντοτε, οι ηγέτες οδηγούν τις χώρες και τους  λαούς στη δόξα, στη νίκη, στη σωτηρία,  στις επαναστάσεις, στις εκστρατείες, στην ακμή, στη συγγραφή της ιστορίας. Άντίθετα ή ανεπάρκεια ή η έλλειψή τους  φέρνουν την ήττα, τον όλεθρο, την παρακμή, τον θάνατο. Αν μάλιστα υπάρχουν και ηγετικές τάξεις που είναι πρόθυμες να δώσουν το παράδειγμα (όπως η αγγλική και η γερμανική τάξη που πρόσφεραν τα παιδιά τους πρώτα και καλύτερα στους πολέμους), ακόμη καλύτερα.

Με αυτή την έννοια, μακάρι η ελληνική «ηγετική» τάξη να εμπνεόταν από το παράδειγμα του ταπεινού Λουίς Ουρζούα…

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr