Όμως, αν βγάλουμε από τη μέση τις ανεπάρκειες και τα λάθη των πολιτικών, που ομολογουμένως είναι πολλά, στη δημόσια διοίκηση και σε πολύ μεγάλο βαθμό οφείλονται οι αποτυχίες, οι αθλιότητες και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, ειδικά στην καθημερινότητά τους. Η ανικανότητα και η διάλυση των ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών ξεπερνάει ακόμη και την πιο τολμηρή φαντασία ακόμη και Ελλήνων που δεν έχουν σφαιρική εικόνα της κατάσταση που επικρατεί.

Όσον αφορά στους ξένους, είναι γνωστό ότι οι εκπρόσωποι της Τρόικα που έρχονται και ξανάρχονται στην Ελλάδα για το μνημόνιο δεν μπορούν να πιστέψουν αυτά που βλέπουν τα μάτια τους και αυτά που διαπιστώνουν. Δεν τους είχε περάσει ποτέ από το νου ότι υπάρχει χώρα στην Ευρώπη, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωομάδας, που να είναι τόσο διαλυμένη. Η έκφραση «πλήρης διάλυση του παντός» αποτυπώνει με αντικειμενικότητα και ακρίβεια   την πραγματικότητα του ελληνικού κράτους.

Η Ελλάδα είναι ίσως το μοναδικό κράτος στον κόσμο που έφτιαξε μία παραδημόσια (όπως δημιουργήσαμε παραπαιδεία για να υποκαταστήσει την παιδεία) υπηρεσία, στο περιθώριο της δημόσιας διοίκησης, για να εξυπηρετεί τον πολίτη, επειδή οι δημόσιες υπηρεσίες είναι ανήμπορες, ανίκανες και επί πλέον δεν θέλουν να τον εξυπηρετούν και να τον διευκολύνουν. Πρόκειται για τα περίφημα ΚΕΠ, τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, για τα οποία μάλιστα είμαστε υπερήφανοι που τα δημιουργήσαμε και τα έχουμε και α κοστίζουν κάποια χρήματα. Γι΄  αυτά θυμόμαστε τον Μπένο και για το ΑΣΕΠ θυμόμαστε τον Πεπονή, δύο από τους σπάνιους πολιτικούς που άφησαν τη σφραγίδα τους στη δημόσια διοίκηση.

Αυτή λοιπόν η ανήμπορη, ανίκανη, διεφθαρμένη  και κακορίζικη δημόσια διοίκηση υπονομεύει και συνηθέστατα ακυρώνει κάθε θετική πρωτοβουλία οποιασδήποτε κυβέρνησης. Αυτή και τα μήντια δεν αφήνουν να ανθίσει τίποτα. Όμως στη δημόσια διοίκηση ειδικά οφείλεται πάρα πολλές φορές το γεγονός ότι δεν υλοποιούνται σχέδια και πολιτικές, ή ότι διαστρεβλώνονται κατά την υλοποίηση, ή ακόμη και ότι δεν εφαρμόζονται οι νόμοι.

Μα, θα παρατηρήσει κάποιος, η συγκεκριμένη δημόσια διοίκηση είναι δημιούργημα των πολιτικών και θα έχει δίκιο,…εν μέρει. Υπάρχουν οι πελατειακές σχέσεις, αλλά συντρέχουν και κάποιοι άλλοι λόγοι, που έχουν σχέση με τις οθωμανο-βαλκανικές ιδιότητες της χώρας και του λαού της, με τις παραδόσεις, με τον σχηματισμό του νεοελληνικού κράτους από την αρχή του, από τους οικογενειακούς και συγγενικούς δεσμούς του Έλληνα, από τους δεσμούς με το χωριό και τους χωριανούς του, από την άγνωστη έννοια του management, από την ευθυνοφοβία και την ανευθυνότητα, από την άγνοια της σχέσης κόστους και αποτελέσματος, η έλλειψη δεξιοτήτων, για να αναφέρουμε μερικά.

Είναι φανερό ότι με τέτοια δημόσια διοίκηση, που κάθε μέρα χειροτερεύει και έχει φτάσει στην απόλυτη διάλυση σχεδόν,  δεν μπορούμε να πάμε μακριά σαν χώρα. Από την άλλη πλευρά είναι εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο να αλλάξει νοοτροπία, να αποκτήσει οργάνωση και δεξιότητες και γενικά να βελτιωθεί στο μικρό διάστημα που απαιτεί το μνημόνιο. Και το ερώτημα είναι αν το μνημόνιο μπορεί «να βγει» με αυτή τη δημόσια διοίκηση. Μόνο με θαύμα, ή με γερμανικές εντολές.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr