Η πραγματικότητα όμως παραμένει και αυτή η πραγματικότητα λέει ότι παρατηρείται αποστασιοποίηση από τα κόμματα. Οι δημοσκόποι ανακαλύπτουν ότι υπάρχει ένα 30-35% πολιτών που δεν τοποθετούνται σήμερα και περιμένουν μήπως εμφανιστεί κάτι καινούργιο για να το αγκαλιάσουν αν τους κάνει. Κάποιοι από αυτούς, μεσοαστοί κυρίως, δεν θέλουν να δουν ούτε ζωγραφιστό τον Αντ. Σαμαρά γιατί θεωρούν ότι φέρθηκε λαϊκίστικα λέγοντας «όχι» μνημόνιο, αλλά δεν του εμπνέει ούτε η Ντόρα Μπακογιάννη. Από την πλευρά του, ο Φ. Κουβέλης και οι δικοί του ελπίζουν να πάρουν από τους δυσαρεστημένους του ΠΑΣΟΚ, αλλά και αυτό φαίνεται δύσκολο. Με λίγα λόγια το παλιό δεν φοριέται εύκολα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι εν όψει των περιφερειακών και δημαρχιακών εκλογών του Νοεμβρίου, ο πονηρός Νικήτας Κακλαμάνης λέει δεξιά και αριστερά ότι δεν φοβάται κανένα κομματικό Πασόκο στον Δήμο Αθηναίων, αλλά τρέμει στο ενδεχόμενο να εμφανιστεί ένα φρέσκο πρόσωπο, χωρίς κομματική ταυτότητα, που θα έχει «τράβηξη». Από την άλλη πλευρά, ο Γκιουλέκας, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, προσπαθεί να πείσει ότι δεν είναι κομματικός υποψήφιος και ότι έχει απλά τη στήριξη του κόμματός του στην υποψηφιότητα που έβαλε για τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Υπόσχεται μάλιστα ότι το ψηφοδέλτιό του θα έχει πρόσωπα από όλους τους χώρους…Αστείο, αλλά ενδεικτικό των αποστάσεων που παίρνουν διάφοροι από τα κόμματα.
Σε ό,τι αφορά περιφερειακή διοίκηση και στην τοπική αυτοδιοίκηση, το φαινόμενο ίσως είναι υγιές. Θα είναι πολύ ευχάριστο αν θέσουν υποψηφιότητα σε δήμους και σε περιφέρειες πρόσωπα ανεξάρτητα, που να μπορούν να πείσουν για τις ικανότητες και τη διάθεσή τους να προσφέρουν. Θα είναι πολύ προτιμότεροι από κομματικούς υποψήφιους, αγκυλωμένους και δίχως ικανότητες και όρεξη για κάτι καινούργιο. Αν υπάρξουν τέτοια νέα πρόσωπα και πετύχουν, ενδεχομένως να προκαλέσουν και την ανανέωση των σημερινών κομμάτων.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr