Ένα από τα μειονεκτήματα της χώρας μας ήταν πάντα ότι δεν είχε και δεν απέκτησε ποτέ στιβαρή αστική τάξη που να μπορεί να την καθοδηγήσει και να την σπρώξει προς τον εκσυγχρονισμό. Ακόμη και η προσπάθεια αστικοποίησης του Ελ. Βενιζέλου βασίστηκε σε αστούς της διασποράς και μία μικρή μειοψηφία μορφωμένων του ελλαδικού χώρου. Υπήρξαν μερικές ακόμη  αναλαμπές που αντανακλάστηκαν στην πνευματική άνθηση της δεκαετίας του ΄30 και θα μπορούσαμε να πούμε ότι δημιουργήθηκε κάποια στιγμή και ένας πραγματικός αστικός μικρόκοσμος που όμως αποδείχτηκε ευάλωτος και ανεπαρκής και δεν κατάφερε να προσφέρει ταγούς και παραδείγματα στην ελληνική κοινωνία.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι στις προηγμένες χώρες και κοινωνίες, η αστική τάξη ήταν η σπονδυλική στήλη πάνω στην οποία στηρίχθηκαν. Μιλάμε βέβαια για αστική τάξη που γνώριζε τη θέση της και τις υποχρεώσεις και δεν είναι τυχαίο ότι οι αντίστοιχοι αστοί και μεγαλοαστοί της Αγγλίας και της Γερμανίας έστειλαν τα παιδιά τους αγόγγυστα στα σφαγεία της  πρώτης γραμμής και στον Α΄ και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δίνοντας το παράδειγμα. Από την άλλη πλευρά, είναι γνωστό ότι επαναστάτες του 20^ου αιώνα, που ηγήθηκαν κινημάτων και διαμόρφωσαν την ιστορία του κόσμου, είτε προέρχονταν από την αστική τάξη, είτε απέκτησαν αστική παιδεία και οδήγησαν προλετάριους και αγρότες σε ανατροπές καθεστώτων ή συγκρούσεις με αυτοκρατορίες από τις οποίες βγήκαν νικητές.

Το πρώτο μεγάλο κτύπημα στην όποια ελληνική αστική τάξη το κατάφερε η χούντα και από εκεί και πέρα άρχισε η ισοπέδωση προς τα κάτω και μαζί με αυτήν επήλθε και η πλήρης αλλοτρίωση. Άλλαξαν ή χάθηκαν τελείως οι αξίες, κυριάρχησε η ιδέα του εύκολου και άκοπου πλουτισμού, διαγράφηκε η έννοια της αξιοκρατίας, το παράδειγμα πήρε αρνητικό πρόσημο, επήλθε η εκτεταμένη διαφθορά, εξοβελίστηκε η πειθαρχία από το σπίτι και το σχολείο, η ατιμωρησία έγινε τρόπος ζωής, οι γονείς ανέθρεψαν και ανατρέφουν τα παιδιά τους με υπερπροστατευτισμό, μαλθακότητα και άφθονο χρήμα ( οι ξένοι μένουν κατάπληκτοι με το χρήμα που διαθέτουν και τη ζωή που κάνουν οι νέοι στην Ελλάδα) , το «στυλ της Μυκόνου» έγινε κύριο χαρακτηριστικό της χώρας,  νεόπλουτοι, διαπλεκόμενοι, αεριτζήδες, δήθεν, κοσμικοχαβαλέδες και διάφορα όντα περί τα μήντια ονομάστηκαν αστοί.  «Αστοί» δηλαδή που δεν έχουν στην πραγματικότητα καμία σχέση με την αστική τάξη, τις αξίες της και την ηγετική της διάσταση.

Αυτής της κατάστασης προϊόν είναι ο γιος Ζαγορίτης και δεν είναι ο μόνος. Αυτός έγινε… διάσημος λόγω ονόματος και επειδή έμπλεξε με τη Τζούλια, αλλά παιδιά της δήθεν «αστικής  τάξης» ήταν, ας πούμε,  και εκείνα που οι μπαμπάδες τους πέρυσι πλήρωσαν για να μάθουν τα θέματα του προγράμματος ΙΒ. Που σημαίνει ότι με τέτοια «αστική τάξη» η χώρα δεν διαθέτει σπονδυλική στήλη!

Υστερόγραφο: Έκανε λάθος ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Δήλωσε ότι για τιμωρία ο γιος Ζαγορίτης θα μετατεθεί στη Λήμνο. Η Λήμνος και τα άλλα νησιά δεν είναι τόποι εξορίας. Ανήκουν στην ελληνική επικράτεια και σε αυτά υπηρετούν άλλα παιδιά που δεν έκαναν τίποτα το μεμπτό. Τιμωρία είναι το μπαλαούρο, η στρατιωτική φυλακή, η παράταση της θητείας. Και σε κάθε περίπτωση, καιρός να καταργηθούν για στρατευμένους οι θέσεις στο Πολεμικό Μουσείο και άλλα παρόμοια, που δημιουργήθηκαν για να βολεύονται όσοι έχουν βαρβάτα μέσα. Τόσους πολιτικούς υπαλλήλους έχουμε…

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr