Η κατάθεση και η συζήτηση στη Βουλή του Ασφαλιστικού-Εργασιακού νομοσχεδίου αποτελεί την κορυφαία ίσως προσπάθεια της κυβέρνησης να προσαρμοσθεί στις επιταγές του μνημονίου. Παράλληλα όμως το περιεχόμενο αυτού του νομοσχεδίου έδωσε την ευκαιρία στην κοινή γνώμη και σε ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου να συνειδητοποιήσουν την σκληρότητα των μέτρων που επιβάλλει το μνημόνιο. Όχι μόνο γιατί οι αριθμοί είναι ανάλγητοι, αλλά και γιατί στόχος του μνημονίου είναι να αλλάξει με βιαιότητα και σε ελάχιστο χρόνο τις δομές και τις νοοτροπίες στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο μάλιστα του περιβάλλοντος που διαμορφώνεται αυτή την εποχή με δραματικό τρόπο στην Ευρώπη.

Αναμφίβολα, η κυβέρνηση θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα, πιο ρεαλιστικά και με λιγότερα λάθη και κυρίως καθυστερήσεις, την άθλια κατάσταση που παρέλαβε από την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή. Πίστεψε τα προεκλογικά λόγια της και κυρίως το εκείνο το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» και δεν μπορούσε να αντικρύσει κατάματα ευθύς εξ αρχής την πραγματικότητα. ΄Αγνωστο αν η εξέλιξη θα ήταν διαφορετική. Σίγουρα όμως θα ήταν άλλη τουλάχιστον στο Ασφαλιστικό, αν όλοι αυτοί που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και απειλούν δεν τορπίλιζαν τις αλλαγές  που ήθελαν να περάσουν οι Σημίτης-Γιαννίτσης το 2003. Δεν έγινε τότε και γίνεται σήμερα τρισχειρότερα…

Τώρα οι πάντες είναι κατά του μνημονίου. Η ίδια η κυβέρνηση που προσπαθεί να το εφαρμόσει το εξορκίζει, ενώ διάφοροι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ προσποιούνται, κάνουν τους δύσκολους ή και απειλούν να καταψηφίσουν (ή να μην ψηφίσουν) το Ασφαλιστικό-Εργασιακό νομοσχέδιο στη Βουλή. Από την πλευρά της,  σύσσωμη η αντιπολίτευση προσπαθεί να κάνει πιο δύσκολα τα πράγματα ζητώντας ονομαστική ψηφοφορία, με την ελπίδα ότι κάποιοι από τους κυβερνητικούς βουλευτές θα δημιουργήσουν πρόβλημα. Ακόμη και ο ΛΑ.Ο.Σ. που είχε ψηφίσει το μνημόνιο, σε αυτή την γραμμή είναι τώρα.

Το ΚΚΕ πάλι, βρίσκεται σε γραμμή ανταρσίας, επιζητεί τη δυναμική αναμέτρηση με την κυβέρνηση και θα ξαναδοκιμάσει η θέλησή της αύριο, αν πάει να ξανακλείσει το λιμάνι του Πειραιά. Ο Α. Σαμαράς ξεκαθάρισε στο Συνέδριο ότι το «κόμμα των άξιων και των αξιών» (τρομάρα του, σαν σύντομο ανέκδοτο ακούγεται αυτό μετά την εξαετία Καραμανλή) επιλέγει τον λαϊκισμό και βασίζει την «στρατηγική της ελπίδας, τη στρατηγική της νίκης» στην προσπάθεια απαλλαγής της Ελλάδας από το μνημόνιο, αν και είχε σπεύσει πριν λίγες εβδομάδες να διαβεβαιώσει τους εταίρους ότι αν έλθει στην εξουσία  θα σεβαστεί τις συμφωνίες και θα πληρώσει τα χρέη! Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να του παρέδιδε ο Γ. Παπανδρέου την κυβέρνηση για να δούμε τι θα έκανε…

Είναι φανερό λοιπόν ότι η κυβέρνηση είναι μόνη της στο Ασφαλιστικό-Εργασιακό, έχοντας απέναντι τους πάντες, από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τους συνδικαλιστές μέχρι και πολύ μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Ολοι αυτοί όμως θα δούμε τι θα κάνουν αν γίνει κανένα αστείο στη Βουλή και πέσει (πολύ δύσκολο) η κυβέρνηση. Ταυτόχρονα ωστόσο, θα δούμε που θα οδηγήσει η τόσο βίαιη προσαρμογή στις επιταγές του μνημονίου, όταν μάλιστα οι τιμές ανεβαίνουν συνεχώς. Θα αντέξει το σύστημα;

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr