Το επικίνδυνο θα είναι να νομίσουμε ότι αυτή η ανάσα ανακούφισης που πήραμε ισοδυναμεί με λύση των προβλημάτων μας ή ότι μπορούμε να εξακολουθούμε να ζούμε όπως συνηθίσαμε τα τελευταία 30-35 χρόνια.  Κάθε άλλο βέβαια και ας ελπίσουμε ότι ούτε στην κυβέρνηση θα χάσουν την επαφή με την πραγματικότητα. ΄Αργησαν και δυσκολεύτηκαν να την βρουν, φανταστείτε να την χάσουν και αμέσως…Αυτό όμως θα φανεί  στην πορεία, κυρίως  από την αντοχή που θα δείξουν στις αντιδράσεις και τις πιέσεις, αλλά και από άλλους δύο παράγοντες. Από την αποφασιστικότητα  και την ικανότητα που θα δείξουν στην ενεργοποίηση του κρατικού μηχανισμού και από την γνώση και την φαντασία τους στη δημιουργία προϋποθέσεων ανάπτυξης.

΄Αγνωστο τι έχει στο μυαλό του ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά κανονικά θα πρέπει ήδη να έχει δει ότι το οικονομικό επιτελείο του μάλλον δεν έχε τα κότσια για τη δουλειά, ότι αρκετοί άλλοι υπουργοί είναι ανεπαρκείς και ότι το κυβερνητικό σχήμα που οραματίζεται θέλει συμμάζεμα. Κάποιοι θα πουν ότι δεν είναι ώρα για τέτοιες γκρίνιες και μάλιστα την επομένη μιας επιτυχίας. Αυτό όμως που έγινε στις Βρυξέλλες δεν ήταν επιτυχία μας. Ήταν μία απόφαση των μεγαλοεταίρων μας να μας προσφέρουν μία διέξοδο για να μην κακοπάθει το ευρώ και για να διαφυλάξουν μία αίσθηση ενότητας. Πιθανότατα να μη ξανασυμβεί αυτό αν εμείς δεν τα καταφέρουμε μόνοι μας να βγούμε από τον βούρκο. Επομένως, από δω και πέρα είναι τα πολύ δύσκολα και τώρα είναι η ευκαιρία να προχωρήσουν οι διαρθρωτικές αλλαγές.

Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, ο Γ. Παπανδρέου πρέπει να πορευτεί με προοπτική μίας τετραετίας. Να τολμήσει, να διορθώσει, να αλλάξει. Να τοποθετήσει  στην κυβέρνησή του  εκείνους που μπορούν να κάνουν τη δουλειά και όχι την προσωπική του φρουρά. Να ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα. Να φορολογήσει την Εκκλησία όπως όλους τους υπόλοιπους έλληνες και εν ανάγκη να προχωρήσει στον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Να αναδιαρθρώσει πλήρως τον δημόσιο τομέα. Να ενθαρρύνει συνεργασίες με γερμανούς, γάλλους, ιταλούς κλπ. στους τομείς που η χώρα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα (πράσινη ανάπτυξη, τουρισμό, εξειδικευμένη γεωργία κλπ.). Ετσι και αλλιώς θα  αναγκαστούμε να τα κάνουμε για να επιβιώσουμε. Ας πάρει αυτός το ρίσκο και θα διαπιστώσει ότι όχι μόνο θα εξασφαλίσει μία θέση στην ιστορία αν τα καταφέρει, αλλά θα κερδίσει και την επόμενη τετραετία. Να πονέσουμε, αλλά να βγει και κάτι…

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr