Η ρευστότητα, αλλά και η αλληλεξάρτηση που επικρατεί στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον δημιουργούν ζητήματα που καμία ευρωπαϊκή χώρα, ούτε καν η Γερμανία, δεν μπορεί να ξεπεράσει μόνη της. Ήδη, οι πληροφορίες λένε ότι η Κίνα ξεπουλάει αμερικανικά ομόλογα που αναγκάζεται να αγοράσει η Ευρώπη, για να μην πέσει το δολάριο, γεγονός που όχι μόνον αποτελεί απειλή την παγκόσμια οικονομία, αλλά θα δυσκολέψει  και τις ευρωπαϊκές αγορές. Από την άλλη πλευρά, Αμερικανός αξιωματούχος (Λόκχαρτ) δήλωσε ότι ενδεχόμενη κατάρρευση της ασήμαντης για τα παγκόσμια μεγέθη ελληνικής οικονομίας θα προκαλέσει προβλήματα στις ΗΠΑ, γιατί θα προκαλέσει εξασθένηση του ευρώ και αυτό θα πλήξει τις εξαγωγές αμερικανικών προϊόντων (και τον τουρισμό) που η Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη αγορά τους…

Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, που την κάνει ακόμη πιο άγρια η παγκοσμιοποίηση, η Ελλάδα δεν μπορεί να ελπίζει παρά μόνο «ως τσιμπούρι στα καπούλια του ευρωπαϊκού αλόγου», όπως εύστοχα επισημαίνει σοβαρός βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Αν αποβληθούμε από την Ευρωζώνη ή αν διαλυθεί η Ευρωζώνη το μέλλον μας θα γίνει ακόμη πιο σκοτεινό, καθώς δεν θα υπάρχει πια φως στο τούνελ στο όποιο ήδη βρισκόμαστε. Ελπίζουμε το ίδιο να αισθάνονται και οι άλλοι εταίροι και κυρίως οι Γερμανοί, που όμως δείχνουν αποφασισμένοι να επιβάλουν την ηγεμονία τους στην Ευρώπη, περιβαλλόμενοι από όσους θέλουν και μπορούν να τους ακολουθήσουν στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Μας χρησιμοποιούν σαν παράδειγμα τιμωρίας των απείθαρχων και δυστυχώς εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να γίνουμε το «μαύρο πρόβατο». Αστοχήσαμε ακόμη και στη  επικοινωνιακή μας πολιτική προβάλλοντας συνεχώς την δυνατότητα της προσφυγής στο ΔΝΤ, ή με επιθετικές δηλώσεις όπως αυτές του Θεόδωρου Πάγκαλου που εξοργίζουν τους Γερμανούς.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο βέβαια ότι το Βερολίνο ακολουθεί σωστή τακτική. Προκαλεί αντιδράσεις σε πολλούς εταίρους και στην ίδια την ιεραρχία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς οι πάντες διακρίνουν  -και φοβούνται- την επιμονή της ΄Αγκελα Μέρκελ να επιβάλει  την  γερμανική ηγεμονία. Επιμονή που έχει μεν σχέση με τα εσωτερικά της Γερμανίας και τις επερχόμενες εκλογές στα ομόσπονδα κρατίδια, αλλά ταυτόχρονα ενισχύεται από την αποτυχία του Σαρκοζί στις τοπικές εκλογές, τα προβλήματα της Ισπανίας και του Θαπατέρο, την έλλειψη διεθνούς κύρους του Μπερλουσκόνι και την οικονομική της ισχύ. Έτσι, φαίνεται ότι στη σύνοδο κορυφής θα γίνει αυτό που επιθυμεί η Γερμανία. Άλλωστε αν παραφράσουμε τη δήλωση του παλιού Άγγλου «στράϊκερ» Λίνεκερ ότι «το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί» (έστω και αν στην πράξη δεν επαληθεύεται διαχρονικά), στην Ευρωπαϊκή Ένωση γίνονται συζητήσεις που καταλήγουν πάντα σ’ αυτό που θέλουν οι Γερμανοί. Έστω και αν στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να τους στοιχίσει γιατί συσσωρεύεται η πικρία των άλλων εταίρων, ή να στοιχίσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αν λοιπόν οι προβλέψεις επαληθευθούν και υπάρξει στις Βρυξέλλες συμφωνία για σχέδιο σωτηρίας στην Ελλάδα, αυτό θα έχει τη σφραγίδα της Γερμανίας. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα υπάρξει με δεδομένες τις δηλώσεις της Άγκελα Μέρκελ στους βουλευτές του κόμματός της, αλλά εφόσον υπάρξει θα περιλαμβάνει τους γερμανικούς όρους. Δηλαδή θα συγκεντρωθεί ένα ποσό των 25-30 δισεκατομμυρίων ευρώ από δάνεια που θα δώσουν τράπεζες χωρών της Ευρωζώνης κατά τα δύο τρίτα και με επιτόκιο αρκετά υψηλό, αλλά πάντως χαμηλότερο από εκείνο των αγορών. Το άλλο τρίτο του ποσού θα δοθεί από το ΔΝΤ, πιθανώς κατόπιν συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτά τα 25-30 δισεκατομμύρια θα δοθούν στην Ελλάδα, μόνον αν δεν μπορεί να δανειστεί και με την πρακτική του ΔΝΤ, που σημαίνει λίγα – λίγα και αφού εφαρμόζει τις εντολές που θα τις δίδονται. Τέλος, η Ευρωζώνη θα αρχίσει τις διαδικασίες για να υιοθετήσει την πρόταση του Βερολίνου περί έξωσης από την Ευρωζώνη των χωρών που αποτυγχάνουν ξανά και ξανά να ισορροπήσουν τα δημοσιονομικά τους.

Αν όμως όλα τα παραπάνω γίνουν, θα πρόκειται μία «λεόντεια συμφωνία», από την οποία η Ελλάδα δεν θα έχει όφελος άλλο από εκείνο της αποφυγής της χρεοκοπίας, αλλά  με τεράστιο κόστος. Δηλαδή τι θα πει ότι το σχέδιο σωτηρίας δεν θα ενεργοποιηθεί  παρά μόνον αν δεν βρει η Ελλάδα δανειστές; Και αν βρίσκει με επιτόκιο 8 ή 10%  θα δανείζεται; Και τότε πως θα βγούμε από τη μαύρη τρύπα, που οι ίδιοι ανοίξαμε διαχρονικά για να πέσουμε μέσα; Αν πάλι δεν υπάρξει συμφωνία για το σχέδιο σωτηρίας, τότε σημαίνει ότι οι αδύνατοι της Ευρωζώνης πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους καταδικασμένους, γιατί δεν υπάρχει βούληση ούτε για επίδειξη αλληλεγγύης, αλλά ούτε για να γίνουν βήματα προς την λεγόμενη «ολοκλήρωση». Σαν απλή νομισματική ένωση πάντως, η Ευρωζώνη δεν μπορεί να επιβιώσει.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr