Τα σκληρά μέτρα που είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε για να αντιμετωπίσουμε την δημοσιονομική κρίση δεν φτάνουν για την … ανακαίνιση της χώρας. Είναι απόλυτα αναγκαίο να προχωρήσουμε σε αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής, στην ανάπτυξη του τουρισμού σε νέες βάσεις, σε συλλήβδην αλλαγή της επαγγελματικής συμπεριφοράς, σε δομικό εξορθολογισμό του συνδικαλισμού, σε ενεργοποίηση της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης» και προπαντός σε θέσπιση νέου πλαισίου για την παιδεία. Με πιο γρήγορους ρυθμούς πρέπει να προχωράει η εκλογίκευση και ο εκσυγχρονισμός του κράτους για να είναι σε θέση να δίνει τις κατευθύνσεις σε όλα τα προηγούμενα. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και στο ρόλο των μήντια, που σχεδόν από τη φύση τους τείνουν να στηρίζουν το status quo, αλλά απαιτείται η αφιέρωση ενός ολόκληρου άρθρου για την αφεντιά τους.
Βεβαίως, όλα τα «πρέπει» και οι «αλλαγές» πολύ εύκολα λέγονται και πολύ δύσκολα, πάρα πολύ δύσκολα γίνονται. Ειδικά στην Ελλάδα που η κοινωνία της αντιστέκεται σε κάθε είδους αλλαγή, ακόμη και όταν είναι προς το συμφέρον της ή θα βελτιώσει την ποιότητα της ζωής. Δυστυχώς, είμαστε «κακορίζικος» λαός, το έχουμε αποδείξει και το αποδεικνύουμε καθημερινά. Όμως, ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος έχει αλλάξει, όχι αναγκαστικά προς το καλύτερο, αλλά πάντως έχει αλλάξει και είμαστε αναγκασμένοι να «κολυμπήσουμε» μέσα σε αυτή την πραγματικότητα. Αφήστε που δεν δικαιούμαστε να είμαστε υπερήφανοι για την εικονική πραγματικότητα που έχουμε δημιουργήσει για τους εαυτούς μας και που εκ των πραγμάτων έχει καταρρεύσει. Επομένως, εκτός από τα οικονομικά μέτρα που παίρνουμε και θα πάρουμε (κάποια στιγμή επιτέλους, καθώς αργούμε χαρακτηριστικά) δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να ανάψουμε το φως για να ξαναοργανωθούμε. Το μοντέλο της κοινωνίας και της καθημερινότητας που είχαμε φτιάξει μετά τη μεταπολίτευση, τελείωσε οριστικά.
Αγγελος Στάγκος
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr