Τα δεδομένα λένε ότι έχουμε ένα πολύ μεγάλο έλλειμμα, ένα εξωφρενικά μεγάλο χρέος και μία οικονομία που στην πραγματικότητα είναι μη ανταγωνιστική. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι γι΄ αυτά φταίμε, όπως και για το ανίκανο και διεφθαρμένο κρατικό μηχανισμό και την κακή νοοτροπία της κοινωνίας μας. Από την άλλη πλευρά έχουμε τους εταίρους να μας πιέζουν αφόρητα για να μειώσουμε θεαματικά το έλλειμμα με διαφόρων ειδών μέτρα και κυρίως  με περικοπές στις δαπάνες, ώστε κάποια στιγμή να αρχίσουμε να μειώνουμε και το χρέος. Πως και πότε όμως θα γίνουν αυτά, μόνο με περικοπές και δίχως ανάπτυξη, αφού τα μέτρα που μας επιβάλλουν οδηγούν σε αφαίμαξη της αγοράς; Και πως και πότε η οικονομία μας θα γίνει ανταγωνιστική ώστε να εισρέουν περισσότερα ευρώ και δολάρια στη χώρα μας από αυτά που εκρέουν;

Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, οι ίδιοι εταίροι που μας πιέζουν αφόρητα συμβάλλουν με τις συνεχείς απαξιωτικές και εχθρικές δηλώσεις των αξιωματούχων τους εναντίον μας στην άνοδο των γνωστών spreads. Αλλά όταν φτάνουν τα spreads σε απαγορευτικά ύψη και εμείς είμαστε αναγκασμένοι να δανειζόμαστε, πως θα γίνει δυνατή η μείωση του χρέους κάποια στιγμή; Η λύση θα ήταν ίσως να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός στο πλαίσιο της Ευρωζώνης που να δανείζει με όρους, έστω ανάλογους με εκείνους του ΔΝΤ, στους ανήμπορους, ανίκανους, άσωτους, αναξιοπαθούντες και ψεύτες, όπως εμείς. Η  να μας δανείσουν, πάλι με ανάλογους όρους οι πλουσιότεροι εταίροι. Όλα αυτά όμως είναι εξαιρετικά δύσκολα, καθώς η διεθνής κρίση, τα μήντια και οι αξιωματούχοι που λέγαμε παραπάνω έχουν εξοργίσει την κοινή γνώμη των πλουσίων κρατών (Γερμανία, Ολλανδία κλπ.) σε βάρος μας. Με αποτέλεσμα να είναι πια εξαιρετικά δύσκολο στις κυβερνήσεις τους να κινηθούν για να διευκολύνουν την κατάσταση.

Στο μεταξύ, φαίνεται ότι υπάρχουν και άλλες χώρες του ευρώ (Πορτογαλία, Ισπανία), αν όχι ακριβώς στα δικά μας χάλια, κάπου κοντά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις οικονομίες τους. Που σημαίνει ότι αν εμείς πέσουμε στον γκρεμό, θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες, χώρια που πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες που μας έχουν δανείσει θα πάθουν τη νίλα της ζωής τους και μαζί με αυτές και οι αντίστοιχες ευρωπαϊκές οικονομίες. Άρα μπορεί να πάμε φούντο οι πάντες, ακόμη και οι ολλανδοί, οι γάλλοι, οι γερμανοί, οι όποιοι άλλοι έχουν αγοράσει ελληνικά, ισπανικά ή πορτογαλικά ομόλογα. Τέτοια καταστροφή όμως δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μπορεί μόνη της να την προκαλέσει μόνη της , η ανεπάρκεια, η ανευθυνότητα, η αν θέλετε, και  η απατεωνία των ελλήνων. Πρέπει να υπάρχει πιο βαθύ πρόβλημα στην  Ευρωζώνη και καλό θα είναι να το καταλάβουν και οι τιμητές μας. Χωρίς φυσικά να υπάρχει άλλοθι για το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε οδηγήσει εμείς οι ίδιοι στη δική μας χώρα.

Η ευχή είναι βέβαια να μη συμβεί τέτοια κατάρρευση και να σωθούμε, έστω και με τις αναπόφευκτες τεράστιες θυσίες, εμείς, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι. Ωστόσο, εκείνο που φοβίζει είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά στο πρόβλημα που έχει γίνει γνωστό με τον κωδικό  «Catch 22».  Δηλαδή, για να γίνει το Α, πρέπει προηγουμένως να γίνει το Β, αλλά για να γίνει το Β, πρέπει προηγουμένως να γίνει το Α… Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr