Έτσι, ενώ κάποιοι από εμάς ακόμη ψάχνουμε να βρούμε ποια είναι επιτέλους η πολιτική στήριξη που μας πρόσφεραν οι εταίροι μας τις προάλλες, οι ανακοινώσεις του Πρόεδρου των χωρών της Ευρωζώνης και οι αποφάσεις του ECOFIN είναι φωτιά και λαύρα, καθώς κανείς στις Βρυξέλλες και στους εταίρους δεν πιστεύει ότι τα μέτρα που προτίθεται (γιατί ακόμη δεν τα πήρε) να πάρει  Αθήνα θα αποδειχθούν επαρκή. Ο Γιούνκερ αναφέρθηκε σε ένα νέο κατεβατό μέτρων, λέγοντας ταυτόχρονα ότι αν μέχρι τις 15 Μαρτίου δεν έχουμε πάρει όλα εκείνα που πρέπει, θα μας τα επιβάλουν ερήμην μας οι εταίροι, ενώ η απόφαση του απόφαση του ECOFIN μιλάει και εκείνη για μέτρα επί μέτρων, πρόσθετα, συμπληρωματικά, παραπληρωματικά, εντός, εκτός και επί τα αυτά και μάλιστα μέσα σε συγκεκριμένες προθεσμίες. Από δίπλα, βγαίνει και ο σύμβουλος της Μέρκελ και συνιστά να μας αφαιρεθεί  (δεν υπάρχει ακόμη τέτοια διαδικασία, αλλά που ξέρεις…) το δικαίωμα ψήφου στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν τελικά μας δοθεί βοήθεια!

Λες και δεν είναι γνωστές και δεδομένες οι διαθέσεις των σκληροπυρηνικών ευρωπαίων απέναντί μας, προφταίνει να κάνει και την ατυχέστατη δήλωση ο Γ. Παπακωνσταντίνου παρομοιάζοντας την ελληνική οικονομία με τον… «Τιτανικό» που δεν πρόλαβε να αλλάξει ρότα για να μη πέσει πάνω στο παγόβουνο και βυθιστεί. Και μας κάνουν και πλάκα οι Ρώσοι με τον μεν Μεντβιέντεφ να μας συμβουλεύει να καταφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη Διεθνή Τράπεζα και τον Πούτιν να λέει ότι δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε γιατί τα ίδια τραβούν και …οι ΗΠΑ. Μπορεί βέβαια η ιδέα του ΔΝΤ να έχει κάποιο νόημα, αφού τώρα μας επιβάλουν ανάλογα μέτρα δίχως να μας δανείζουν, αλλά η σύγκριση Ελλάδας και ΗΠΑ είναι σίγουρα τραβηγμένη από τα μαλλιά του φαλακρού.

Για να σοβαρευτούμε όμως, είναι φανερό ότι στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιμετωπίζουμε ένα τεράστιο πρόβλημα που ονομάζεται Γερμανία. Η στάση του Βερολίνου είναι ανοιχτά εχθρική προς την Ελλάδα και αυτό οφείλεται πιθανότατα σε πολλούς λόγους. Η Γερμανία και οι Γερμανοί βρίσκονται ακριβώς στον αντίποδα της Ελλάδας και των Ελλήνων από πλευράς νοοτροπίας και πειθαρχίας και με αυτή την έννοια, οι μεν έφτασαν στα όρια της ανοχής τους για τους δε. Δεν ανέχονται να απειλείται η σταθερότητα του ευρώ από τη συμπεριφορά της Ελλάδας και γι αυτό και θέλουν πια να μας τιμωρήσουν με τον γερμανικό σκληρό τρόπο. Επιπλέον, το Βερολίνο είναι ενοχλημένο με την Αθήνα βλέποντας ότι ούτε η κυβέρνηση, ούτε το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κάνουν προσπάθεια προσέγγισης, ενώ αντίθετα, κρατούν ανοιχτό το θέμα της Ζήμενς, των υποβρυχίων και του Σκαραμαγκά.

Σαν να μη φτάνουν τα παραπάνω, η Γερμανία, ούτε μπορεί από το Σύνταγμά της, ούτε θέλει να δώσει απ’ ευθείας οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα, για να μη δημιουργηθεί προηγούμενο και ακολουθήσουν η Πορτογαλία, η Ισπανία και ίσως και άλλοι. Στην πραγματικότητα, η Γερμανία σε αυτή τη φάση θα ήθελε να μην ανήκουν στη ζώνη του ευρώ η Ελλάδα κυρίως, αλλά και οι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Αφού όμως είναι διακατέχεται από το σύνδρομο της πλούσιας περιοχής που θέλει να κρατά αποστάσεις από τις φτωχές περιοχές και να μη πληρώνει γι΄ αυτές, όπως ακριβώς η Βόρεια Ιταλία για τη Νότια, ή οι Φλαμανδοί του Βελγίου για τους Βαλώνους. Ήδη έχει δαπανήσει τεράστια ποσά η Δυτική Γερμανία για την Ανατολική μετά την ένωση και θεωρεί ότι δεν περισσεύουν άλλα για τους μη γερμανούς. Το χειρότερο, η Γερμανία δεν επιθυμεί πια την πολιτική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που για μας είναι και η μοναδική ελπίδα ίσως.

Σε κάθε περίπτωση, εμείς είμαστε πια υποχρεωμένοι να πάρουμε τα σκληρά μέτρα. Δεν έχουμε περιθώρια να τα αποφύγουμε. Ας τα πάρουμε λοιπόν τα καταραμένα τα μέτρα, φροντίζοντας κατά το δυνατό να είναι και δίκαια, αντί να μιλούμε μόνο γι’ αυτά. Γιατί κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα χειροτερεύουν.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr