Τότε είχε δηλώσει ότι η χώρα είναι στη εντατική και ότι η κυβέρνησή του είναι «έκτακτης ανάγκης», χθες τόνισε ότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού και κάποιοι προσπαθούν να μας ρίξουν. Γι΄ αυτό και προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και κάλεσε τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης σε διμερείς συναντήσεις σήμερα, προφανώς για να τους παρουσιάσει την πραγματική κατάσταση της χώρας και να ζητήσει τη συναίνεσή τους.

Το ακατανόητο είναι ότι τουλάχιστον ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς δείχνει να έχει καταλάβει πολύ καλά την πραγματικότητα και ένωσε και χθες τη φωνή του με όλους εκείνους που αντιλαμβάνονται την κατάσταση, αλλά αδυνατούν να αντιληφθούν γιατί η κυβέρνηση καθυστερεί τόσο στη λήψη των αναγκαίων μέτρων. Ζήτησε από τον πρωθυπουργό να πάρει τα απαιτούμενα μέτρα, που θα είναι σίγουρα και επώδυνα και πρόσφερε τη συναίνεσή του. Σε ανάλογο μήκος κύματος, αλλά πιο αόριστα, κινείται και ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ενώ από την Αλέκα Παπαρήγα και τον Αλέξη Τσίπρα δεν πρέπει να αναμένεται συναίνεση, όσες διμερείς συναντήσεις και να πραγματοποιηθούν.

Το ερώτημα είναι επομένως γιατί πρέπει να γίνουν οι διμερείς συναντήσεις σώνει και καλά για να ληφθούν αυτά τα μέτρα που έπρεπε να είχαν ληφθεί… προχθές; Και γιατί έπρεπε να τα ακούσει και στο Νταβός ο πρωθυπουργός για να ξαναβαρέσει τις καμπάνες του συναγερμού; Και πως όλο αυτό συνδυάζεται με τις πληροφορίες ότι οι μισοί υπουργοί θεωρούν ότι Πρόγραμμα Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης θα είναι επαρκές για να κρατήσουμε το κεφάλι μας έξω από το νερό, όταν είναι φανερό ότι στις Βρυξέλλες αισθάνονται το αντίθετο. Γιατί μπορεί ο Χ. Αλμούνια να δήλωσε ότι το Σταθεροποιητικό Πρόγραμμα θα γίνει αποδεκτό, προκειμένου να καταπραύνει τις αγορές που θέλουν να μας καταπιούν, αλλά από την άλλη πλευρά θέλει να μας δεσμεύσει ότι αν υπάρξουν παρεκκλίσεις –που θα υπάρξουν, κατά τη γνώμη μου- θα ληφθούν και άλλα μέτρα.

Στο μεταξύ, ενώ στη Βουλή ασχολούνται με τις παντοειδείς εξεταστικές επιτροπές,  είναι σαφές ότι ενεδρεύει και ο κίνδυνος μίας τεράστιας ύφεσης, καθώς τα αυξημένα «spreads» αναγκάζουν τις τράπεζες να δανείζονται πολύ ακριβά και φυσικά με τη σειρά τους να δανείζουν, αν δανείζουν, ακόμη ακριβότερα. Που σημαίνει ότι περιορίζεται η ρευστότητα στην αγορά και πολλές επιχειρήσεις απειλούνται με ασφυξία. Αν δεν τα καταφέρουν, θα αυξηθεί η ανεργία. Αρα είναι απόλυτα αναγκαίο να πέσουν αυτά τα διαολεμένα τα «spreads», μόνο που για να πέσουν κάτι παραπάνω πρέπει να γίνει, πέρα από τη χρησιμοποίηση δραματικών τόνων και τον εξορκισμό των άθλιων κερδοσκόπων. Δηλαδή πρέπει κανείς να πάει στο Νταβός για να φωτισθεί και να τα αντιληφθεί όλα αυτά; Αφήστε που πρέπει με τη σειρά τους να τα αντιληφθούν μετά οι αγρότες και άλλοι «αναξιοπαθούντες»…

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr