Η κυβέρνηση παρουσίασε χθες το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2010 που έχει σαν βασικό στόχο να κατεβάσει το έλλειμμα από το 12,7% στο 9,4%. Είναι λοιπόν φανερό ότι θα δώσει σκληρή μάχη για να αυξήσει δραστικά τα έσοδα και να περιορίσει δραματικά τις δαπάνες. Oλα αυτά κάτω από το άγρυπνο μάτι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που περιμένει όχι απλά τη μείωση του ελλείμματος, αλλά και μόνιμες διαρθρωτικές αλλαγές, ειδικά στο Ασφαλιστικό, αλλά και στον δημόσιο τομέα. Επομένως, ετοιμαστείτε για ένα 2010 που θα βάλει σφραγίδα στο μέλλον της χώρας. Αν η κυβέρνηση τα καταφέρει θα δημιουργηθεί μία αχτίδα αισιοδοξίας, αν όχι, ο ορίζοντας θα γίνει ακόμη πιο σκοτεινός.

Το πιο δύσκολο εγχείρημα είναι η σύλληψη της φορολογητέας ύλης. Ο μηχανισμοί φορολογικών ελέγχων κατέρρευσαν πλήρως κατά της διάρκεια της «φωτισμένης» διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία και η νοοτροπία της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής έχει δηλητηριάσει όλη τη χώρα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ολόκληρη ιδεολογία με επιχειρήματα και δικαιολογίες που είναι από θρασείες ως αστείες, αλλά προβάλλονται στα σοβαρά από τους φοροφυγάδες και τους φοροκλέπτες. Αν προσθέσετε την οικονομική κρίση που δυσκολεύει πάρα πολύ την αγορά, αλλά και το φοβερό κράτος που από τη μία πλευρά θέλει να εισπράξει, ενώ από την άλλη δεν είναι το ίδιο συνεπές στις υποχρεώσεις του με τους πολίτες και τις εταιρίες που συναλλάσσονται μαζί του, αντιλαμβάνεστε πόσο φοβερό είναι το σκηνικό για να λειτουργήσει μία συγκροτημένη κοινωνία.

Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι πώς η σημερινή κυβέρνηση θα μπορέσει να συλλάβει μέρος της φορολογητέας ύλης για να αυξήσει τα κρατικά έσοδα. Δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση με τα παραπάνω δεδομένα και μάλιστα σε μία χώρα που υπάρχει υπερβολικά μεγάλο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων, από τους οποίους προέρχεται και το μεγαλύτερο ποσοστό της φοροδιαφυγής. Πως δηλαδή θα ελεχθούν οι γιατροί, οι δικηγόροι, υδραυλικοί, οι ηλεκτρολόγοι, οι μαραγκοί, οι ταβέρνες και τα εστιατόρια, οι βενζινάδες, οι μανάβηδες, οι ψαράδες, οι μπακάληδες, τα μικρά και μεγάλα μαγαζιά που δεν δίνουν αποδείξεις στους πελάτες τους; Και πως θα καταπολεμηθεί το περίφημο «χωρίς απόδειξη τόσα, με απόδειξη τόσα και άλλα τόσα»;

Η πρώτη απάντηση είναι με ασφυχτικούς ελέγχους και διασταυρώσεις στοιχείων, αλλά ο υπογράφων τουλάχιστον είναι βέβαιος ότι το αποτέλεσμα θα είναι ελάχιστο. Σίγουρα υπάρχουν μέθοδοι που χρησιμοποιούνται σε άλλες χώρες και οι οποίες μπορούν να αντιγραφούν και να εφαρμοστούν στην αγαπημένη μας πατρίδα, που θυμίζει έντονα πλέον την Τορτούγκα (γνωστό άντρο των πειρατών της Καραϊβικής). Ωστόσο, και αυτά τα μέτρα δεν θα καταφέρουν πολλά, ή όσα απαιτούνται, αν δεν συνδιαστούν με αντικειμενικά τεκμήρια και τεκμήρια διαβίωσης. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι με σπιταρώνες σε ακριβές περιοχές , με εξοχικά που θυμίζουν χασιέντες, με δύο και τρεις αυτοκινητάρες, με παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία και να δηλώνουν εισόδημα κάτω των δέκα χιλιάδων ευρώ και αν... Και δεν είναι δυνατόν τελικά να πληρώνουν φόρους μόνον οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι γιατί φυσικά δεν μπορούν να κρύψουν τα εισοδήματά τους.

Αναμφίβολα, θα ακουστούν πολλές φωνές διαμαρτυρίες αν εφαρμοστούν τα αντικειμενικά τεκμήρια ή τα τεκμήρια διαβίωσης, καθώς ο καθένας θα λέει το μακρύ του και το κοντό του, θα ανακαλυφθούν αδικίες και θα επιστρατευτούν επιχειρήματα περί δικαιωμάτων. Αλλά οι νόμοι δεν γίνονται για ιδιάζουσες περιπτώσεις, ούτε οι προϋπολογισμοί εκτελούνται με αοριστίες σχετικά με τα έσοδα ή τις δαπάνες και χωρίς μόνιμα διαρθρωτικά μέτρα!

Αγγελος Στάγκος
[email protected]