Χωράει ίσως μεγάλη συζήτηση κατά πόσον το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά δημιούργησε υψηλές ή όχι προσδοκίες στους συνδικαλιστές του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, που ένα μεγάλο ποσοστό τους είναι μέλη ή και στελέχη του κόμματος. Το σίγουρο είναι ότι για να έχει νόημα η περικοπή των κρατικών δαπανών, ώστε να μειωθεί το έλλειμμα, θα πρέπει να θίξει επιδόματα, αργομισθίες, πλαστές υπερωρίες, εκτός έδρας, απουσίες, αποσπάσεις, μετατάξεις και γενικά πολλά από τα λεγόμενα «κεκτημένα» των δημοσίων υπαλλήλων και των συναδέλφων τους με συμβάσεις αορίστου χρόνου στους οργανισμούς και τις εταιρίες του δημοσίου. Και επί πλέον, οι ίδιοι αυτοί υπάλληλοι θα πρέπει να γίνουν στο σύνολό τους πιο παραγωγικοί και πάλι στο σύνολό τους, λιγότερο διεφθαρμένοι.

Δεν ξέρω πόσο εφικτά είναι όλα αυτά, τα σχετικά με τις περικοπές των δαπανών αλλά αναμφίβολα θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Δεν ξέρω επίσης πως μπορούν άχρηστοι και ανίκανοι υπάλληλοι να γίνουν αποδοτικοί, ή υπάλληλοι με δεδομένη τη νοοτροπία της «λούφας» και της ανευθυνότητας, να αλλάξουν προσωπικότητα και να γίνουν πιο παραγωγικοί. Από την άλλη πλευρά, αν οι μόνιμοι υπάλληλοι δεν γίνουν πιο χρήσιμοι, πώς θα μπορεί η κυβέρνηση να μειώσει τους συμβασιούχους για να κάνει οικονομίες; Πρόκειται αλήθεια για ερώτημα που μοιάζει με γρίφο, αλλά αξίζει να γίνει η προσπάθεια, μήπως κάποια στιγμή στο μέσο ή το μακρινό μέλλον αρχίσει να λειτουργεί στοιχειωδώς η κρατική μηχανή.

Για να έχει ελπίδες όμως η συγκεκριμένη προσπάθεια είναι απαραίτητο να δοθεί οριστικό τέλος στη συνδιοίκηση με τους συνδικαλιστές. Οσοι έχουν περάσει έστω και για λίγο από κάποια περιοχή του δημοσίου γνωρίζουν πολύ καλά ότι μόνον ένα μικρό ποσοστό, της τάξης τους 15-20% των υπαλλήλων ξέρουν τι τους γίνεται και δουλεύουν, ότι υπάρχει η συνδικαλιστική ομπρέλα που προστατεύει τους άχρηστους , ότι οι μόνιμοι υπάλληλοι του δημοσίου και των ΔΕΚΟ είναι καλά αμειβόμενοι στο πλαίσιο της ελληνικής πραγματικότητας και ότι οι συνδικαλιστές θέλουν να συνδιοικούν και υπάρχουν παράλογοι νόμοι και κανονισμοί που τους βοηθούν σε αυτή την επιδίωξη. Αρα, από την αλλαγή αυτών των νόμων και των κανονισμών στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (γιατί για τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό μιλάμε και όχι για τον συνδικαλισμό στον ιδιωτικό τομέα που είναι απαραίτητο να ενισχυθεί) πρέπει να αρχίσει η κυβέρνηση για να εκλογικευθεί η κατάσταση.

Αν πάντως χάσει τη μάχη στον ΟΛΠ, χάθηκε…

Αγγελος Στάγκος
[email protected]