Ο απώτερος σκοπός είναι μάλλον θολός, αλλά μία πρώτη ερμηνεία μπορεί να είναι ότι η νέα γενιά των τρομοκρατών διακρίνεται για το μίσος της εναντίον των αστυνομικών και προσπαθεί να δώσει την εντύπωση ότι πρόκειται για μία «βεντέτα» ή για ένα πόλεμο εναντίον των οργάνων που είναι επιφορτισμένα με την τήρηση της έννομης τάξης.

Φυσικά, αυτή η ερμηνεία δεν έχει ούτε βάθος, αλλά ούτε μπορεί να οδηγήσει σε σχετικά λογικά συμπεράσματα. Επομένως πρέπει να ψάξουμε σε άλλα κίνητρα, που είτε συνδέονται με σκέψεις και θεωρίες ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από διεθνή δίκτυα τρομοκρατίας, είτε ο βασικός στόχος των ενεργειών είναι να δημιουργηθούν συνθήκες ενός μίνι εμφυλίου των πόλεων για να πυκνώσουν οι τάξεις των ελλήνων τρομοκρατών. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, η συλλογιστική είναι να γίνονται επιθέσεις εναντίον αστυνομικών στόχων για να προκληθούν θύματα, να υπάρξει σκληρή αντίδραση από την πλευρά των αστυνομικών δυνάμεων και αυτό να έχει σαν αποτέλεσμα την προσχώρηση νεαρών ή και όχι τόσο νεαρών ατόμων στην τρομοκρατία.

Οποια πάντως και να είναι τα κίνητρα και οι στόχοι, αυτή τη στιγμή έχουμε στην Ελλάδα ένα μοντέλο τρομοκρατίας που δεν έχει προηγούμενό του στην Ευρώπη. Πουθενά, ούτε όταν δρούσαν η RAF στη Γερμανία, οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» στην Ιταλία, η ΕΤΑ στην Ισπανία τα μέλη αυτών των οργανώσεων δεν σχεδίαζαν και εκτελούσαν επιθέσεις εναντίον αστυνομικών τμημάτων, λεωφορείων ή και αστυνομικών οργάνων. Μόνον ο ιρλανδικός IRA τολμούσε τέτοιες επιθέσεις εναντίον των σωμάτων ασφαλείας, αλλά στην περίπτωσή αυτή επρόκειτο κυριολεκτικά για εμφύλιο πόλεμο, ή ακόμη και για «απελευθερωτικό» πόλεμο αν το έβλεπε κανείς από την πλευρά των καθολικών της Βόρειας Ιρλανδίας. Βέβαια και η 17η Νοέμβρη είχε κάνει επιθέσεις εναντίον αστυνομικών και αστυνομικών τμημάτων, αλλά όχι πάντα για να προκαλέσει θύματα και δεν ήταν αυτό το «φόρτε» της.

Το είδος της τρομοκρατίας που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα θυμίζει Λατινική Αμερική και αντάρτικο πόλεων. Οι κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν ευνοούν κατά μία έννοια φαινόμενα όπως αυτά, αλλά ίσως και να μην αποτελούν τον βασικό λόγο, καθώς ακόμη δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν εξαθλιωμένα στρώματα του πληθυσμού σε μεγάλη κλίμακα. Αρα αυτή η οργή και αυτό το μίσος εναντίον της συγκροτημένης πολιτείας και των οργάνων της από αλλού πηγάζει και είναι αναγκαίο να βρεθεί η εξήγησή της για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο. Στο μεταξύ όμως η πολιτεία έχει χρέος να οργανωθεί και να αμυνθεί και για να το κάνει αυτό χρειάζεται εκπαιδευμένη, λογική, ψύχραιμη και αποτελεσματική αστυνομία. Δεν θα είναι εύκολη η δημουργία της καθώς όλοι γνωρίζουν το σημερινό χάλι της, αλλά δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει διαφορετικά στις προκλήσεις.

Ο αρμόδιος υπουργός, ο Μιχ. Χρυσοχοίδης έχει πείρα, φαίνεται να αντιλαμβάνεται τα προβλήματα και δείχνει αποφασισμένος να αντιμετωπίσει την κατάσταση και μακάρι να τα καταφέρει. Ο ίδιος γνωρίζει ότι πρόκειται για ένα στοίχημα που μπορεί να δώσει μεγάλη ώθηση στις προσωπικές του φιλοδοξίες, ή και να τις ακυρώσει και τουλάχιστον επικοινωνιακά παίζει ανάλογα. Οι συνεχείς δηλώσεις όμως και οι επαναλαμβανόμενες εμφανίσεις ενός υπουργού του με τις συγκεκριμένες ευθύνες θα έπρεπε ίσως να ήταν λιγότερες και για το διό του το καλό. Από την άλλη πλευρά, είναι σαφές ότι προσπαθεί να πείσει τόσο τους πολίτες , όσο και τα στελέχη των σωμάτων ασφαλείας ότι ο πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη πρέπει να κερδηθεί και θα κερδηθεί. Ας ελπίσουμε ότι αυτό το καταλαβαίνουν και οι δυνάμεις που βλέπουν τα Εξάρχεια σαν τη Λωρίδα της Γάζας...
 
Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr