Αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να προδικάσουμε τίποτα. Είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε προγνωστικά, αν και το κτύπημα που κατάφερε ο κ. Λιάπης στον ξάδελφό του ήταν η χαριστική βολή. Στην πολιτική όμως, όπως και στο ποδόσφαιρο, όλα γίνονται, σύμφωνα με τους αθλητικούς συντάκτες. Και αυτή τη φορά δεν θα ξέρουμε με βεβαιότητα προς τα πού πάνε τα πράγματα τις τελευταίες 15 μέρες πριν από την 4η Οκτωβρίου, καθώς με το νέο νόμο Παυλόπουλου δεν θα επιτρέπεται η δημοσίευση δημοσκοπήσεων. Μεταξύ μας, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αφού με την κατάχρηση που γινόταν κινδυνεύαμε να υποκαταστήσουμε την ψήφο των πολιτών με τα ευρήματα των δημοσκόπων ...

Αρα, μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα από τηνκάλπη, δεν θα ξέρουμε με βεβαιότητα αν το πρώτο κόμμα, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ κατά τις προβλέψεις των πάντων, θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση ή όχι. Αν μπορεί, με γειά του και χαρά του και αναμένεται να πέσουν αμέσως στη δουλειά τα στελέχη του, μπας και μπορέσουν (με πολλούς κόπους και βάσανα) να ανορθώσουν τη χώρα. Αν όχι, τότε θα μπούμε στη γνωστή διαδικασία των αναθέσεων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια, μπας και προκύψει καμιά κυβέρνηση συνεργασίας, πράγμα δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος. Χωρίς τη δική του συμμετοχή είναι αδύνατον να προκύψει τέτοια κυβέρνηση.

Στη Νέα Δημοκρατία λοιπόν, αλλά και σε κύκλους οικονομικών παραγόντων, η ελπίδα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα εκλεγεί αυτοδύναμο για να υπάρξουν οι προϋποθέσεις δημιουργίας κυβέρνησης από τα δύο μεγάλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να παρθούν οι σκληρές αποφάσεις για την οικονομία. Προσωπικά το βρίσκω χλωμό για πολλούς και διάφορους λόγους. Θα μπορούσε ίσως να γίνει κάτι τέτοιο πριν από χρόνια, αλλά ο κ. Καραμανλής φρόντισε μεταξύ άλλων να «λασπώσει» με κάθε τρόπο το ΠΑΣΟΚ και την ηγεσία του, αρχίζοντας από τον κ. Κ. Σημίτη, κόβοντας τις όποιες γέφυρες. Αντί να πάρει τη σκυτάλη και να συνεχίσει προσπάθησε με κάθε τρόπο να ακυρώσει ό,τι έκανε το ΠΑΣΟΚ, προχωρώντας ταυτόχρονα στην άλωση του κράτους με την γνωστή «επανίδρυση».

Με αυτή την έννοια, αν το ΠΑΣΟΚ δεν πάρει αυτοδυναμία, θα προτιμήσει να ξαναγίνουν αμέσως νέες εκλογές, με το νόμο Παυλόπουλου και με λίστα, για να την αποκτήσει. Ο σημερινός εκλογικός νόμος, ο νόμος Σκανδαλίδη, δίνει ένα πριμ 40 εδρών στο πρώτο κόμμα και οι υπόλοιπες έδρες διανέμονται περίπου αναλογικά σε όλα τα κόμματα της Βουλής. Αρα, όσο λιγότερα είναι τα κόμματα της Βουλής, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες του πρώτου κόμματος να αποκτήσει την αυτοδυναμίας. Με το νόμο Παυλόπουλου, με τον οποίον θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, προβλέπει πριμοδότηση 50 εδρών στο πρώτο κόμμα και αναλογική διανομή των υπολοίπων εδρών. Αυτό σημαίνει ότι το πρώτο κόμμα ωφελείται με μερικές έδρες ακόμη (όχι 10, αλλά γύρω στις 6 ή 7) μεταξύ πρώτων και δεύτερων εκλογών, με την προϋπόθεση ότι παίρνει τα ίδια ακριβώς ποσοστά. Επομένως, το πρώτο κόμμα που δεν θα πάρει την αυτοδυναμία την 4η Οκτωβρίου έχει αυξημένες πιθανότητες να το πετύχει στις δεύτερες, εφόσον γίνουν αμέσως μετά.

Το μεγαλύτερο λοιπόν πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι η μη απόκτηση της αυτοδυναμίας, εφόσον βγει πρώτο κόμμα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα θα είναι να πάρει την αυτοδυναμία με 151 ή 152 έδρες, όταν μάλιστα έχει να αντιμετωπίσει μία εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση και θα είναι υποχρεωμένη η κυβέρνησή του να πάρει οδυνηρές αποφάσεις για τηνοικονομία. Σε αυτή την περίπτωση, ο κ. Γ. Παπανδρέου θα είναι υποχρεωμένος να φροντίζει για τις τύχες της χώρας και ταυτόχρονα θα πρέπει να κρατάει ισορροπίες στο εσωτερικό του κόμματός του, χωρίς να αποκλείεται να είναι ανοιχτός σε εκβιασμούς από βουλευτές.

Συμπέρασμα: καλύτερη η μη αυτοδυναμία στις πρώτες εκλογές και η άμεση προσφυγή στις κάλπες για την απόκτησή της με τη δεύτερη προσπάθεια, παρά μία αυτοδυναμία με 151 ή 152 βουλευτές.

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr