Κάποτε, στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν, θεωρούσαμε ότι η αποκέντρωση του συγκεντρωτικού κράτους, η ανάθεση αρμοδιοτήτων και ευθυνών στις νομαρχίες και τους δήμους, θα λειτουργούσαν υπέρ του πολίτη, καθώς οι μηχανισμοί θα ήταν πιο κοντά του, θα μεριμνούσαν για τις ανάγκες του και θα ήταν πιο αποδοτικοί, αφού θα μειωνόταν εκ των πραγμάτων και η γραφειοκρατία. Το μοντέλο είχε αποδειχθεί επιτυχημένο στην Ευρώπη, όπου υπήρχε παράδοση και η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε να το ακολουθήσουμε και εμείς.
Το ακολουθήσαμε λοιπόν , αλλά δυστυχώς, δυστυχέστατα, οι επιδόσεις των δημάρχων και τον νομαρχών είναι πολύ χαμηλές ως τώρα. Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι δεν υπάρχει καν πίεση από τις τοπικές κοινωνίες για καλύτερες επιδόσεις, αφού τα κριτήρια επιλογής παραμένουν αυστηρά κομματικά και εξόχως μικροσυμφεροντολογικά. Είναι αυτό που μερικοί λένε, "άλλο Ελλάδα, άλλο Ευρώπη". Και το αντιλαμβανόμαστε καθημερινά, ιδιαίτερα αν συγκρίνουμε αυτά που βλέπουμε με τα δικά μας, όταν επισκεπτόμαστε ευρωπαϊκές πόλεις και χωριά.
Το γιατί και πως είναι ερωτήματα που χωράνε πολλές απαντήσεις, εφόσον θέλουμε να αποφύγουμε την ρατσιστική οδό. Ότι δηλαδή φταίει η ράτσα μας, η μίζερη και συφοριασμένη. Αλλά ρε παιδί μου, είναι τόσο δύσκολο πια να φροντίζουν οι δήμαρχοι και οι νομάρχες ώστε να είναι καθαρές οι παρυφές των δρόμων και μάλιστα σε τουριστικές περιοχές; Είναι τόσο δύσκολο να καθαρίζουν τα ξερά χόρτα και τα σκουπίδια όπου υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιών; Τόσο πια δεν τους κόβει και τόσο δεν ενδιαφέρονται για την στοιχειώδη ποιοτική αναβάθμιση των περιοχών τους, ώστε να γίνουν θελκτικότερες για τους επισκέπτες που θα αφήσουν και χρήματα; Έπρεπε να φτάσει όμως ο κόμπος στο χτένι για να διαπιστώσουν οι ξενοδόχοι την κατάντια του κέντρου της Αθήνας και να αρχίσουν τα κλάματα που μειώθηκαν δραματικά οι διανυκτερεύσεις τουριστών;
Είπαμε, δεν είναι όλοι έτσι. Είναι όμως οι περισσότεροι και δημιουργούν τις εντυπώσεις. Αλλωστε τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι μόνιμα πρωταθλήτρια της διαφθοράς και της παρανομίας. Στο μόνο που ξεχωρίζουν οι δήμαρχοι είναι να ζητούν συνεχώς λεφτά από το κράτος και να του ρίχνουν τις ευθύνες για κάθε παράλειψη και ολιγωρία, ενώ την ίδια στιγμή έχουν και μεγάλους πόρους -που τους διαχειρίζονται με αδιαφάνεια και συντεχνιακά με τα δημοτικά συμβούλια- και πολλές και μεγάλες αρμοδιότητες. Σε αυτό είναι καλοί, όπως και στη διεκδίκηση χώρων που δεν τους ανήκουν και φυσικά στις παντοειδείς αντιδράσεις.
Αλλά δεν φταίνε αυτοί, εμείς φταίμε!
Αγγελος Στάγκος
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr