Παθιασμένος με τη δουλειά του, αεικίνητος σε σημείο που να θυμίζει Βέγγο στα καλά του, άδολος, πατριώτης, σεμνός και δημοκρατικός άνθρωπος , όχι μόνο στις ιδέες αλλά και στην καθημερινή πρακτική, λιτοδίαιτοςκαι πιστός χριστιανός,  είχε καταφέρει να είναι αποδεκτός από τουςεκπροσώπους του Στέητ Ντηπάρτμεντ, ασχέτως κυβερνήσεων και παρά τις επίμονες και συχνά ενοχλητικές ερωτήσειςτου στη διάρκεια των καθημερινών ενημερώσεων των δημοσιογράφων στην αμερικανική πρωτεύουσα. Κάποτε τον ρώτησα πως και γιατί τον ανέχονταν οι αμερικανοί του Στέητ Ντηπάρτμεντ και μου απάντησε ότι από τη στιγμή που ήταν πεισμένοι ότι δεν εργαζόταν για υπηρεσίες και δεν είχε σχέση με κομμουνιστικές οργανώσεις, θεωρούσαν υποχρέωσή τους να απαντούν στις ερωτήσεις του.Δεν είναι τυχαίο ότι ο σημερινός εκπρόσωπος τύπου του Στέητ Ντηπάρτμεντ, ο κ. Ιάν Κέλι έκανε δήλωση για τον θάνατο του Λάμπρου.

Με τον Λάμπρο Παπαντωνίου γνωριστήκαμε στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 και συνεργαστήκαμε για αρκετό καιρό στο «Ποντίκι». Η επαγγελματική και φιλική επαφή ήταν συχνή, ποτέ με εντάσεις, αλλά εκείνο που κυριαρχούσε ήταν η αστείρευτη ενεργητικότητα και το πάθος του Λάμπρου να προσφέρει με τις δημοσιογραφικές του πληροφορίες στη χώρα. Δεν τον ενδιέφερε τόσο η προσωπική δημοσιογραφική επιτυχία , όσο η χρησιμότητα για την Ελλάδα των πληροφοριών και των γνώσεων που αποκτούσε για τα ελληνοτουρκικά, το Κπριακό, τις προθέσεις και τα σχέδια των αμερικανικών κυβερνήσεων, καθώς είχε τη δυνατότητα από εκεί που βρισκόταν ναενημερώνεται από τις επίσημες δηλώσεις, τις μελέτες, τις εκθέσεις και τα συνέδρια. Ηταν πάντα πρόθυμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του, ακόμη και όταν κάποιος άλλος έπαιρνε την δόξα.

Ο Λάμπρος ήταν φτωχός σε όλη του τη ζωή. Δεν γνωρίζω αν το είχε επιλέξει συνειδητά, αλλά είμαι σίγουρος ότι το χρήμα και η πολυτέλεια δεν έπαιζαν ρόλο στη ζωή.  Συχνά αναρωτιόμασταν  πως τα έβγαζε πέρα, καθώς οι  δουλειές που είχε κατά καιρούς δεν του πρόσφεραν πολλά, αλλά ο ίδιος δεν παραπονιόταν ποτέ, μας καλωσόριζε στην Ουάσινγκτον , ή μας επισκεπτόταν στην Αθήνα πάντα με το χαμόγελο και πάντα βιαστικός και με άγχος για να προλάβει… Τώρα που πέθανε μόνο, μάθαμε ότι ζούσε σε μια από τις φτωχότερες γειτονιές της Ουάσινγκτον.

Ο ταπεινός και άδολος Λάμπρος δεν ήταν ποτέ αστέρας της δημοσιογραφίας. Τώρα που έφυγε όμως, θα λείψει. Θα λείψει γιατί ήταν από τους τελευταίους ρομαντικούς δημοσιογράφους, παράδειγμα ανιδιοτέλειας και πατριωτισμού. Δεν θα λείψει μόνο από την δημοσιογραφικήπιάτσα , αλλά και από την Ελλάδα. Το γεγονός ότι ένοιωσαν την ανάγκη να κάνουνδηλώσεις για τον θάνατό του, τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, πρώην υπουργός Εξωτερικών, όσο και η κα Ντόρα Μπακογιάννη, κάτι λέει για τον άνθρωπο…

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr